Μην «πυροβολείτε» τον Δέλλα

Η ΑΕΚ εξασφάλισε γρήγορα την άνοδο, ενώ στα περισσότερα παιχνίδια -ειδικά από τη στιγμή που άρχισε να δένει η ομάδα- το θέαμα, τηρουμένων των αναλογιών, ήταν πολύ καλό. Ήταν καλό ακόμη και σε περιπτώσεις που η επίθεση δεν κατάφερε να αποδώσει τα προσδοκώμενα.  Όπως για παράδειγμα και κόντρα στον Ηρόδοτο.

Διαφωνώ με όσους λένε ότι η ΑΕΚ ήταν κακή την περασμένη Κυριακή. Οι παίκτες του Δέλλα, δημιούργησαν και έχασαν πολλές ευκαιρίες και απειλήθηκαν μόνο δύο φορές, από ισάριθμα λάθη του Ρόβα, το ένα εκ των οποίων κατέληξε γκολ.

Να θυμίσω σε όσους θεωρούν ότι στη Γˊ Εθνική η Ένωση παίζει μόνη της, στο γήπεδο υπήρχε και αντίπαλος. Και μάλιστα ο αντίπαλος στην προκειμένη περίπτωση ήταν από τους καλούς στην κατηγορία. Αδυνατώ λοιπόν να καταλάβω την αυστηρή κριτική που ασκείται στον Δέλλα και στους παίκτες. Προς τι η υπερβολική ανησυχία; Προς τι η γιούχα και η απογοήτευση; Τι παραπάνω μπορεί να προσδοκά κανείς από αυτή την ομάδα;

Όσοι παρακολουθούν την ΑΕΚ και περιμένουν να δουν την Μπαρτσελόνα, κακώς την παρακολουθούν. Όποιος πιστεύει ότι μια ομάδα Γ’ Εθνικής (όπως είναι φέτος η ΑΕΚ) έχει την ανάγκη να φτιάξει ομάδα επιπέδου Μπαρτσελόνα, τότε καλά θα κάνει να προσγειωθεί στη γη.

Θεωρώ μάλιστα ότι μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει στην ΑΕΚ η κριτική (σε αυτόν τον βαθμό που ασκείται από ορισμένους) στον Δέλλα και στους ποδοσφαιριστές του. Υποτίθεται ότι στα τελευταία παιχνίδια θα πρέπει να δοθεί χρόνος συμμετοχής σε παιδιά από τις ακαδημίες και παίκτες που δεν έχουν πάρει ευκαιρίες μέχρι στιγμής. Πώς θα καταφέρει να κάνει τις δοκιμές αυτές ο προπονητής, γνωρίζοντας ότι πολλοί έχουν το δάχτυλο στη σκανδάλη; Σοβαροί να είμαστε.

Αντιλαμβάνομαι τη λαχτάρα του κόσμου να δει μια ομάδα αντάξια του ονόματός της και της ιστορίας της. Είναι θεμιτό και απολύτως σεβαστό. Υπάρχει χρόνος όμως για να ξαναγίνει η ΑΕΚ μεγάλη. Και θα πρέπει να υπάρξει εμπιστοσύνη και στους ανθρώπους που έχουν αναλάβει να κάνουν πράξη το όραμα χιλιάδων ΑΕΚτζήδων, χωρίς γκρίνια και υστερίες. Λίγο ακόμη υπομονή…