Ο δρόμος του Δέλλα στο τέλος δείχνει ποιότητα!

Κόντρα στην απογοήτευση που… πουλιέται τις μέρες μας από “κιτρινόμαυρους εκπροσώπους” του Τύπου, για την αγωνιστική ταυτότητα της ΑΕΚ, οι παίκτες του Τραϊανού Δέλλα προσπαθούν μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου να παράγουν ποδόσφαιρο ανεξάρτητα από τις συνθήκες που επικρατούν στον εκάστοτε αγώνα. Είτε το ματς είναι 0-0 στο 80′ με τον κόσμο να πιέζει για γκολ, είτε είναι 3-0 από το ημίχρονο, είτε βρίσκεται πίσω στο σκορ όπως με τον Ηρόδοτο, είτε το ματς είναι “πόλεμος” όπως στο Αιγάλεω η εντολή είναι μια και η εκτέλεση της μονόδρομος…

“Κάτω την μπάλα ρε”

Αν βάλετε να δείτε τα ματς, ένα ένα, θα βρείτε κοινό παρανομαστή τον τρόπο που προσπαθεί η ΑΕΚ να παίξει μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ανεξαρτήτως ποδοσφαιριστών και έδρας. Ο στόχος είναι ένας και όλοι οι παίκτες του δικεφάλου, παιχνίδι με παιχνίδι, προσαρμόζονται όλο και περισσότερο στα θέλω του προπονητή. Οι γρήγορες πάσες, τα ένα δύο και το ανέβασμα των μπακ, είναι μερικά από τα στοιχεία της ΑΕΚ του Δέλλα, ενώ μοναχά μια λέξη απαγορεύεται να ακουστεί και να… παρουσιαστεί στον αγωνιστικό χώρο. Η λέξη γιόμα!

Προτιμότερο είναι να κυνηγάει η ΑΕΚ το γκολ και να… μπλοκαριστεί ο Γροντής με την μπάλα στα πόδια, να γυρνάνε την μπάλα γύρω γύρω από την αντίπαλη περιοχή, να γίνεται συνεχόμενη κίνηση προκειμένου να υπάρξουν χώροι, παρά να πάρει την μπάλα ο Τσιρίλο ή Ρόβας από την άμυνα, να προωθηθούν όλοι μπροστά και από το κέντρα να την πετάξει και όπου βγει. Αυτό δεν τον θέλει ο Δέλλας ούτε για πλάκα και το έχει περάσει στους παίκτες του αλλά και σε όσους έχουν μπει στην διαδικασία να ερμηνεύσουν το παιχνίδι της Ένωσης και όχι να κρίνουν για ποιο λόγο δεν έγιναν τα γκολ σε ένα ματς 10 και 14. Και σε αυτό το “θέλω” του Κολοσσού υπάρχει εξήγηση…

Δεν το ήθελε ως παίκτης, δεν το θέλει ως προπονητής

Προερχόμενος λοιπόν, ως ποδοσφαιριστής, από τον χώρου της άμυνας, ο Δέλλας ξέρει πολύ καλά πως η γιόμα και γενικά το παιχνίδι με βαθιές μπαλιές, δύσκολα έφερνε το επιθυμητό αποτέλεσμα για την ομάδα του. Για την ακρίβεια, τις περισσότερες φορές δεν έφερνε αποτέλεσμα καθόλου. Γιατί είτε έβγαζε αυτός τις σέντρες – μπαλιές, είτε τις δεχόταν από την αντίπαλη ομάδα, στο 90% των περιπτώσεων κοβόταν η επίθεση. 

Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που μαζί με τον συμπαίκτη του, τον τεχνικό διευθυντή της ΑΕΚ, Νίκο Λυμπερόπουλο, μετά από αρνητικά ματς, ακόμα και τον τελευταίο τους χρόνο, συζητούσαν σε πηγαδάκια και συμφωνούσαν πως: “Με γιόμες δεν πας πουθενά”. Γνωρίζοντας λοιπόν στην πράξη πως η συγκεκριμένη λογική δεν φέρνει αποτέλεσμα, ο Δέλλας θέλει η ομάδα του να έχει τον έλεγχο του αγώνα με την μπάλα κάτω και με συνεχόμενες πάσες. Άλλωστε και ο ίδιος, πιο εύκολα έβρισκε τον μπελά του, όταν η αντίπαλη ομάδα έσπαγε την άμυνα με τις γρήγορες πάσες, παρά όταν του ερχόταν η μπάλα από ψηλά προκειμένου να την κόψει.

Χτίζεται ομάδα με βάση το θέαμα

Με βάση λοιπόν των παραπάνω, είναι δεδομένο πως αυτή η ομάδα χτίζεται με σκοπό να παράγει θέαμα και μόνο. Όταν λοιπόν έρθουν κάποιες ποιοτικές προσθήκες, όταν θα υπάρξουν ομάδες που δεν θα έχουν σκοπό να κλειστούν στην περιοχή, τότε είναι σίγουρο πως ο ΑΕΚτζής θα θυμηθεί την εποχή που η ΑΕΚ ήταν πόλος έλξης για όλους ττους φιλάθλους, ανεξαρτήτου ομάδας. Το μόνο που χρειάζεται από πλευρά μας, είναι υπομονή! Υπομονή όχι γιατί θα γυρίσει ο τροχός, αλλά υπομονή γιατί ο τροχός γύρισε και κάτι καλό χτίζεται…

ΥΓ: Η διαφορά στους 10 βαθμούς, αλλά παρόλα αυτά υπάρχουν κάποιοι που θέλουν τον κάθε… Τσιώλη και προετοιμάζουν το έδαφος. Μην φάτε, έχει γλαρόσουπα

ΥΓ1: Δεν μπήκε τυχαία στην συγκεκριμένη θέση, ούτε μπήκε για τα μάτια του κόσμου. Ο εκτελεστικός διευθυντής της ΑΕΚ, Ντούσαν Μπάγεβιτς, ξέρει πολύ καλά πως χτίζονται τα γερά θεμέλια σε μια ομάδα. Και αυτά περιλαμβάνουν δύο λέξεις, στήριξη και υπομονή. Με την ανακοίνωση του προ ημερών, το απέδειξε.

ΥΓ2: 28-12 = 16… Πλησιάζουμε, συνεχίζουμε!