Μέσα στο Ναό… θέλω να βρεθώ!

Πραγματικά, θέλω πάρα πολύ να σας μεταφέρω την εικόνα που ζήσαμε μέσα στην αίθουσα του Κέντρου Γραμμάτων και Τεχνών, να σας μεταφέρω τον ήχο όταν επικράτησε απόλυτη σιγή για να δούμε το βίντεο…

Τον ήχο όταν εμφανίστηκε μπροστά μας το γήπεδο και άκουγες από κάθε πλευρά της αίθουσας, να ρουφάνε τις μύτες τους. Την εικόνα όταν άνοιξαν τα φώτα και έβλεπες βουρκωμένα μάτια…

Και όταν οι φωνές ξεκίνησαν από τον τρίτο, όλοι ξεσηκώθηκαν και άρχισαν να φωνάζουν, γιατί; Γιατί όλοι για 15 λεπτά βρεθήκαμε στο νέο μας σπίτι, στο Ναό μας, στο γήπεδο μας! Και όταν νιώσεις ότι βρίσκεσαι στο γήπεδο σου, θέλεις να ξεσπάσεις, θέλεις να φωνάξεις, θέλεις να λατρέψεις τον θεό δικέφαλο!

Πραγματικά όμως, όσες λέξεις και να γράψω, δεν πρόκειται να πλησιάσω τα συναισθήματα που κατέκλυσαν την αίθουσα, ούτε στο 1%. Για 15 λεπτά όλοι νιώσαμε ότι πατάμε στην Αγιά Σοφιά, όλοι νιώσαμε ότι θα ενωθούμε με τα άλλα αδέλφια που είναι στον δρόμο και σε λίγο θα υπάρχουν 33000 να δημιουργούν την καλύτερη ατμόσφαιρα που υπήρξε ποτέ σε γήπεδο.

Αυτό το συναίσθημα λοιπόν, αυτή την έκρηξη στην καρδιά και το μυαλό, θέλω να την ζήσουμε όλοι μαζί, να την απολαύσουμε όλοι μαζί και εύχομαι όλοι να είμαστε καλά, να μας έχει ο Θεός καλά έτσι ώστε μια μέρα να πρέπει όλοι να τρέχουμε σαν παλαβοί διότι το βράδυ γίνονται τα εγκαίνια του νέου μας γηπέδου.

Του Ναού μας που τόσο πολύ μας έλειψε και που πλέον ήρθε η ώρα να πάρουμε πίσω ότι χάσαμε την τελευταία δεκαετία. Όλοι μαζί, να πιάσουμε την θέση μας, να σηκώσουμε τα χέρια μέχρι τον ουρανό και να ακουστεί σε όλη την Αθήνα… “Μέσα στο Ναό, έχουν για θεό…”