Αποκόμισα πολλά από τον Ντούσκο!

Αναλυτικά τα όσα είπε σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Espresso:

-Πριν πόσα χρόνια ασχοληθήκατε για πρώτη φορά με ποδοσφαιρική ομάδα;

«Το 1986 πήγα στον Αχαρναϊκό, ως γυμναστής, με προπονητή τον Σταύρο Μακρή. Ήταν η πρώτη φορά που ασχολήθηκα ως γυμναστής. Πρώτη επαγγελματική δουλειά ήταν το 1987 όταν πήγα στον Εθνικό με προπονητή τον Αντώνη Γεωργιάδη. Έμεινα εκεί δύο χρόνια και το 1990 πήγα στην Δόξα Βύρωνα, β” εθνική με τον Παύλο Γρηγοριάδη. Εκείνα τα χρόνια άρχιζαν να δίνουν προσοχή στους γυμναστές. Ακουγόταν το όνομά μου επειδή πηγαίναμε καλά στην Δόξα. Ο Μπάγεβιτς με τον Ραβούση ρώτησαν ποιος γυμναστής κυκλοφορεί στην πιάτσα και ήμουν από τους μοναδικούς τότε που είχαν εξειδικευτεί στο αντικείμενο. Και έτσι έγινε η συνεργασία με την ΑΕΚ το 1991».

-Τι έχει μείνει μετά από τόσα χρόνια, πέραν από τις επιτυχίες;

«Θα έλεγα πως για εμένα είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι έπαιξα μεγάλο ρόλο στο να εδραιωθεί το επάγγελμα του γυμναστή στην Ελλάδα. Βοήθησα πάρα πολλά παιδιά από το Πανεπιστήμιο να πάνε σε ομάδες και το λέω με καμάρι ότι συνέβαλα στο να έχουν γυμναστές στους πάγκους τους μέσα σε λίγα χρόνια όλοι οι σύλλογοι της χώρας. Από την μεγάλη κατηγορία ως το ερασιτεχνικό. Άλλαξε τελείως η φιλοσοφία των προπονητών και ήθελαν στο επιτελείο τους γυμναστές».

-Ποια στιγμή στην καριέρα σας ξεχωρίζετε;

«Το πρώτο πρωτάθλημα με την ΑΕΚ το 1992. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Μια γωνιά του σπιτιού μου είναι αφιερωμένη σε αυτό. Με το κύπελλο, αναμνηστικά, φωτογραφίες».

-Υπήρχαν παίκτες που «δεθήκατε» περισσότερο;

«Με ενδιέφεραν πάντα όλοι οι παίκτες. Θα έλεγα όμως πως λίγο περισσότερο εκείνοι που δεν έπαιζαν. Θεωρώ επιτυχία μου ότι βοήθησα παιδιά που ήταν τρίτη ή τέταρτη επιλογή του προπονητή, να αναδειχθούν και να κάνουν καριέρα».

-Ο κόσμος σε όποια ομάδα κι αν βρεθήκατε σας αγκάλιασε πάντα.

«Ήμουν ένα παιδί πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας. Έκανα πάντα με ταπεινότητα την δουλειά μου. Δεν με άλλαξαν ο χρόνος και οι επιτυχίες. Δεν έχω τα κόμπλεξ του επιτυχημένου. Για όλους αυτούς τους λόγους πιστεύω πως με αγκάλιασε ο κόσμος σε όλες τις ομάδες».

-Πείτε μας δυο λόγια για το «δέσιμο» σας με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς.

«Ήταν μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για εμένα ότι πήγα στην ΑΕΚ. Αποκόμισα πάρα πολλά πράγματα από τον Μπάγεβιτς. Πιστεύω ότι βελτιώθηκα και στην δουλειά και στον χαρακτήρα μου. Πάνω απ’ όλα ήμουν πάντα ένας πολύ καλός συνεργάτης του. Άλλο κομμάτι η προσωπική ζωή. Στο ποδόσφαιρο ήμασταν πάντα συνεργάτες, γιατί μόνο σε τέτοιες βάσεις μπορεί να σταθεί μια συνεργασία, όχι στην φιλία».

-Στην δουλειά σας είχατε κάποιον «δάσκαλο»;

«Με όποιον συνεργάζεσαι παίρνεις πράγματα. Μου στάθηκε πολύ ο Μακρής. Στον Αχαρναϊκό επίσης με βοήθησε και ο Άνθιμος Καψής. Φυσικά και οι Γεωργιάδης, Γρηγοριάδης, Μπάγεβιτς». 

Οικογενειακή κατάσταση: Είμαι παντρεμένος με τρία παιδιά. Δύο αγόρια, μια κόρη.

Χόμπι: Το σερφ. Μου αρέσει πολύ η θάλασσα.

Μουσική: Ελληνικά τραγούδια.

Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω: Πάλι το ίδιο θα έκανα. Είμαι ευχαριστημένος, έχω ζήσει πολύ ωραίες στιγμές. Είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους.

Ομάδα: Η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ είναι οι συμπάθειές μου από μικρό παιδί. Από εκεί και πέρα αγάπησα όλες τις ομάδες που εργάστηκα».

Αθλητικό ίνδαλμα: Τότε που ξεκίναγα δεν υπήρχαν γυμναστές.