Δικέφαλε μ’ έχεις κάνει τρελό!

Πριν μερικούς μήνες από κανενός το μυαλό δεν περνούσαν όλα αυτά που ζούμε. Σίγουρα η προοπτική μιας υγιής ομάδας άρεσε σε όλους, αλλά η Γ’ Εθνική πονούσε μόνο και μόνο σαν ιδέα. Η ιδέα λοιπόν έγινε πραγματικότητα, καλύτερη όμως από αυτήν που όλοι περίμεναν. Πρωτόγνωρες καταστάσεις, ερασιτεχνικές συνθήκες αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα τόσο για την ΑΕΚ, η οποία είναι πιο επαγγελματική από ποτέ όσο και για τους οπαδούς της.

Ένα γεμάτο ΟΑΚΑ, μια ομάδα που για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια παίζει ωραίο ποδόσφαιρο, μια πραγματική οικογένεια και πάνω από όλους ένας άνθρωπος με κύρος και δύναμη. Πράγματα που η ΑΕΚ δεν έχει και σίγουρα τα χρειαζόταν.

Το ημίχρονο του αγώνα με τον Άγιο Νικόλαο έφερε στο μυαλό όλων μας στιγμές από μια μεγάλη ΑΕΚ. Μια ΑΕΚ που είχε το δικό της σπίτι, έπαιζε σε μεγάλα ματς και ο κόσμος της δεν ξενέρωνε ποτέ. Ένας λαός συγκλονιστικός, μαγικός, απερίγραπτος. Ένας λαός που σίγουρα αξίζει το δικό του σπίτι!

Η χρονιά αυτή λοιπόν μπορεί να θέλουμε να φύγει το γρηγορότερο δυνατόν, ωστόσο θα αφήσει το στίγμα της. Χρονιά με πολλά πάρτι, χωρίς εξωαγωνιστικά προβλήματα, με ωραίο ποδόσφαιρο και πάνω από όλα με ένα όνειρα που γίνεται πραγματικότητα.

Η ΑΕΚ επιστρέφει σπίτι της. Οι πρώτες μπουλντόζες είναι σχεδόν έτοιμος να κάνουν την εμφάνισή τους και τα όνειρα όλων μας να πάρουν σάρκα και οστά. Μπορεί να νομίζαμε ότι ζούμε σε εφιάλτη, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Τα δύσκολα γίνονται εύκολα όταν ξέρεις να τα αντιμετωπίσεις, όταν όλοι ενώνουν τις δυνάμεις τους και προσπαθούν για το καλύτερο. Αυτό λοιπόν γίνεται φέτος στην ΑΕΚ.

Ζήστε το αδέρφια! Τα πάρτι είναι πολλά μέχρι το τέλος της σεζόν και η επιστροφή στα μεγάλα σαλόνια μικρός, κάτω από αυτές τις συνθήκες. Άλλωστε η αίσθηση του να σε φοβούνται ενώ ακόμα δεν σε έχουν απέναντί τους σου δίνει σιγουριά για όλα όσα θα ακολουθήσουν και επιτέλους θα είναι καλά!