«Δέος να παίζεις στην ΑΕΚ»

Ο Συγγάρης μίλησε στην εκπομπή «InsideHandball» του InsideΚΑΡ webRadio για:

Την πρώτη του σκέψη μετά το τέλος της αναμέτρησης με τον ΓΑΣ Κιλκίς:

«Όταν βρίσκεσαι σε μια ομάδα όπου ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος και έχεις μπροστά σου τρεις τερματοφύλακες, εκ των οποίων οι δύο βρίσκονται στην Εθνική ανδρών και ο έτερος είναι σε πάρα πολύ καλό επίπεδο, περιμένεις και εσύ να σου δοθεί η ευκαιρία ώστε να αποδείξεις κάποια πράγματα. Αυτή την ευκαιρία μου την έδωσε ο προπονητής την περασμένη εβδομάδα, ήμουν συγκεντρωμένος καθόλη τη διάρκεια που βρισκόμουν στον αγωνιστικό χώρο και ήθελα να αποδείξω και εγώ με τη σειρά μου για ποιο λόγο βρίσκομαι στην ομάδα.Μόλις τέλειωσε το παιχνίδι σκέφτηκα ότι τα πήγα καλά και υπήρχε μια ικανοποίηση, αλλά αυτό δεν λέει κάτι, ήταν απλά ένα παιχνίδι. Το βασικό είναι να αποκτάς διάρκεια στην απόδοσή σου».

Για το αν ο ανταγωνισμός με τους υπόλοιπους τερματοφύλακες της ΑΕΚ κάνει καλό ή υπάρχει περίπτωση να δημιουργεί και εντάσεις:

«Σίγουρα από τον ανταγωνισμό γίνεσαι καλύτερος. Θα προτιμούσα όμως να χρησιμοποιήσω τον όρο συναγωνισμός, καθώς με τον Δημήτρη (Καφφάτο), τον Κώστα (Τσιλιμπάρη) και τον Τάσο (Τσακνή) έχουμε μια εξαιρετική σχέση και βοηθάμε ο ένας τον άλλον, ώστε να γινόμαστε καλύτεροι. Με την εμπειρία τους και το ταλέντο τους μας δείχνουν κάποια μυστικά της θέσης, ώστε να μπορέσουμε κάποια στιγμή στο μέλλον να καταφέρουμε και εμείς να τους ακολουθήσουμε σε αυτά που έχουν πετύχει».

Για το αν οι δύο έμπειροι τερματοφύλακες λειτουργούν πατρικά για αυτόν δίνοντας και συμβουλές για την εξωαγωνιστική συμπεριφορά:

«Πέραν του αγωνιστικού χώρου, όπου εκεί βρίσκεσαι και δείχνεις την ικανότητα σου σαν τερματοφύλακας και σε βοηθάνε για να βελτιώσεις την απόδοσή σου, βοηθάνε και στο πως θα πρέπει να είσαι εκτός γηπέδου. Άλλωστε πιστεύω πως ένας αθλητής θα πρέπει να αποτελεί πρότυπο και εκτός γηπέδου».

Για το βάρος της φανέλας της ΑΕΚ:

«Το να παίζεις σε μια ομάδα όπως η ΑΕΚ σου προκαλεί δέος. Η ΑΕΚ κουβαλάει πολύ κόσμο πίσω της και στην ουσία εκπροσωπείς πέραν του εαυτό σου και αυτόν τον κόσμο και πρέπει συνεχώς να αποδεικνύεις ότι βρίσκεσαι σε ένα ανταγωνιστικό επίπεδο και ότι μπορείς να κάνεις πρωταθλητισμό. Η ΑΕΚ είναι μια ομάδα, η οποία είναι καταδικασμένη να κάνει πρωταθλητισμό σε όλα τα αθλήματα».

Για το αν η ΑΕΚ μπορεί να φτάσει αήττητη στην κατάκτηση των τίτλων:

«Δεν θα το έλεγα αυτό. Κοιτάμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, να δίνουμε το 100% των δυνατοτήτων μας, ώστε να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Από εκεί και πέρα δεν θα ήθελα να μιλήσω για αήττητη κατάκτηση τίτλων, σίγουρα η ομάδα έχει τεράστια ποιότητα, αλλά κοιτάμε σε κάθε παιχνίδι να γινόμαστε καλύτεροι και να φτάσουμε στους στόχους μας».

Για το αν μπορεί να επηρεάσει ο μη ανταγωνισμός στην Ελλάδα την απόδοση της ΑΕΚ στην Ευρώπη και τις αναμετρήσεις με τη σουηδική Lugi:

«Σίγουρα το ελληνικό πρωτάθλημα σε αυτή τη φάση δεν μας βοηθάει να είμαστε ανταγωνιστικοί στην Ευρώπη. Μέσα από τις προπονήσεις και την δουλειά προσπαθούμε να βρισκόμαστε στο επίπεδο που θα πρέπει. Μόλις μάθαμε τον αντίπαλό μας δεν απογοητευτήκαμε, αλλά δεν το πήραμε και ότι έχουμε ήδη περάσει. Είναι μια ομάδα από μια χώρα με παράδοση στο άθλημα, υπάρχουν στο ρόστερ της γνωστοί παίκτες με ευρωπαϊκή πείρα και κάποιοι με πολύ ταλέντο, οπότε θα χρειαστεί να είμαστε προσεκτικοί για να προκριθούμε».

Για το πώς καταφέρνει να αντιμετωπίζει το ότι δεν είναι βασικός:

«Στην αρχή γίνεται ατομικά, προσπαθείς κάθε φορά και σε κάθε προπόνηση μέσω της δουλειάς που κάνεις να δείξεις στον προπονητή ότι είσαι έτοιμος για να παίξεις στο παιχνίδι. Από εκεί και πέρα και ο προπονητής σου δίνει με τη συμπεριφορά του ή με τα λόγια του να καταλάβεις ότι έρχεται η ώρα για να παίξεις. Εμείς οι τερματοφύλακες συζητάμε μεταξύ μας για το πως είμαστε, πώς νιώθει ο καθένας και βοηθάμε ο ένας τον άλλον, υπάρχει ένας ευγενής συναγωνισμός και δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο αν αγωνίζεσαι βασικός ή όχι».

Για το αν η φετινή ΑΕΚ αποτελεί σχολείο για τον ίδιο:

«Τα παιδιά έχουν τεράστια εμπειρία στο άθλημα. Πολλοί έχουν παίξει στο  εξωτερικό και έχουν αξιοζήλευτες παραστάσεις, τις οποίες όλοι οι αθλητές θα ήθελαν να τις ζήσουν. Για εμάς τους μικρότερους σίγουρα αποτελεί σχολείο το φετινό ρόστερ της ΑΕΚ και από τον καθένα έχεις να πάρεις διάφορα πράγματα, τόσο αγωνιστικά όσο και εξωαγωνιστικά».

Για την εμπειρία να αγωνίζεται σε μεγάλο γήπεδο, όπως το Κλειστό Ολυμπιακό των Άνω Λιοσίων:

«Το γήπεδο είναι κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Η προσέλευση του κόσμου δεν ήταν αυτή που περιμέναμε, αλλά και πάλι είχε ρυθμό. Όταν μπαίνεις μέσα στο γήπεδο αυτά σβήνονται, είσαι αποκλειστικά μέσα στο παιχνίδι και σκέφτεσαι να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό. Όταν παίζεις σε ένα μεγάλο γήπεδο παίρνεις άλλη ώθηση. Όλα αυτά τα χρόνια είχαμε συνηθίσει τα γήπεδα στα οποία αγωνιζόμασταν να μην έχουν μεγάλη προσέλευση εκτός από τα ντέρμπι της ομάδας, οπότε πιστεύω ότι δεν επηρεάζει τόσο πολύ το ρυθμό μας ως ομάδα. Από εκεί και πέρα μπαίνεις μέσα και δίνεις το 100% σαν ομάδα για να πάρεις τη νίκη».

Για το αν ήταν έτοιμος να αγωνιστεί:

«Είχα προετοιμαστεί κατάλληλα. Ο κ. Αρβανίτης μου είχε δώσει να καταλάβω ότι θα έπαιρνα κάποια λεπτά συμμετοχής και είχα προετοιμάσει τον εαυτό μου, τόσο μέσα στην προπόνηση όσο κι όταν ήμουν εκτός. Σκεφτόμουν κάποια πράγματα για το πώς θα συμπεριφερθώ στο παιχνίδι είτε ξεκινήσω καλά, είτε όχι. Από εκεί και πέρα όταν μπήκα δεν είχα κάποιο πρόβλημα, είδα και ότι η ομάδα ήταν έτοιμη, σε καλή κατάσταση και από εκεί και πέρα συνεχίσαμε, βρήκαμε το ρυθμό και φτάσαμε στη νίκη».

Για το ποια είναι η καλύτερη και η χειρότερη στιγμή με την ΑΕΚ:

«Η καλύτερη ήταν το πρώτο πρωτάθλημα στη Μίκρα το 2011, γιατί ήταν κάτι πρωτόγνωρο για εμάς. Αμέσως μετά τη λήξη ήταν μοναδικά τα συναισθήματα και η επιστροφή μας ήταν απίστευτη, με στάσεις σε όλα τα διόδια, με τον κόσμο να μας υποδέχεται. Η χειρότερη θα έλεγα ότι ήταν οι δύο χαμένοι τελικοί κυπέλλου με Βριλήσσια και ΠΑΟΚ και πέρυσι όταν ήμασταν απλήρωτοι, βιώσαμε δύσκολες στιγμές και ήμασταν μεταξύ του να συνεχίσουμε ή να σταματήσουμε. Όμως λειτουργήσαμε σαν οικογένεια και είπαμε να προχωρήσουμε μέχρι εκεί που πάει».

Για το πώς ξεκίνησε το χάντμπολ:

«Είχαμε ένα πρωτάθλημα δημοτικών σχολείων στη Φλώρινα, ξεκίνησα στην  4η δημοτικού. Αυτό οργανώθηκε από το Δήμο για να επιλέξει ο προπονητής κάποια παιδιά και να φτιάξει την ομάδα μίνι. Όταν ήμουν πιτσιρικάς δεν μου άρεσε να παίζω τερματοφύλακας, έπαιζα μέσα. Αλλά ο προπονητής με πλησίασε και μου είπε ότι θα μπορούσα να γίνω ένας καλός τερματοφύλακας, καθώς τα σωματικά μου προσόντα παραπέμπουν περισσότερο σε αυτή τη θέση. Μου είχε δώσει το κίνητρο ότι με υπομονή και δουλειά θα μπορούσα να κάνω πρωταθλητισμό και να παίξω καλά και σε εθνικό επίπεδο».

Για το αθλητικό του πρότυπο:

«Θεωρώ πως ο Μπουφόν είναι ότι καλύτερο έχω δει σε αυτή τη θέση, διότι πέρα από το ταλέντο του έχει μια ιδιαίτερη επικοινωνία τόσο με τους συμπαίκτες του όσο και με τους φιλάθλους και απολαμβάνει το σεβασμό από όλους. Στο χάντμπολ πρότυπό μου είναι ο Δημήτρης (Καφφάτος), με βοήθησε πολύ και με βοηθάει ακόμα. Επίσης μου αρέσει πολύ το Δανέζικο στυλ για αυτή τη θέση και ξεχωρίζω τον Κάσπερ Βιντ, όσο και τον Λαντιν που αγωνίζεται στη Λόβεν στη Γερμανία».