Όταν φίλησα τον Γ. Αμερικανό

Ο Βασίλης Γεωργίου εξιστορεί στον Γιάννη Λαμπίρη πως έζησε και μετάδωσε τον τελικό του 1968 και τη θρυλική στιγμή που φίλησε τον Παγκόσμιο Αμερικάνο  κατά τη διάρκεια του αγώνα!

Ατάκες που έχουν γράψει ιστορία από την «Βέμπο» του μπάσκετ τον μεγάλο Βασίλη Γεωργίου, ο οποίος μοιράζεται με το Sport24.gr τη θλίψη του για το χαμό του καλού του φίλου του αδελφού του όπως μας λέει του Γιώργου Αμερικάνου

Η θλίψη όμως γίνεται αμέσως γέλιο, από τις ατάκες και το πνεύμα του αξέχαστου Παγκόσμιου, όπως τον ήξεραν οι φίλοι του.

«Αυτή τη στιγμή στο παράδεισο έχει γίνει μια ντρίμ τιμ, με Αμερικάνο, Ματθαίου, Κολοκυθά, Μόσχο, Χρηστέα, και όπου ομάδα και να βρεθεί εκεί θα την κατατροπώσουν» μας λέει ο καλός συνάδελφος που με τη φωνή μεγάλωσε γενιές και γενιές και μας θυμίζει το πώς βγήκε από τα βάθη της ψυχής του η κορυφαία ατάκα της καριέρας του.

«Μεταδίδω τον τελικό με την Σλάβια Πράγας, στα 2.5 μέτρα από το καλάθι που επιτίθεται η ΑΕΚ και γύρω στο ενάμιση λεπτό πριν το φινάλε, ο Γιώργος κάνει μια από τις γνωστές κούρσες του, που ήταν ασταμάτητος, πετυχαίνει καλάθι και με τη φόρα που είχε έρχεται μέχρι πάνω μου και με αγκαλιάζει λέγοντάς μου: «Βασίλη δεν χάνουμε με τίποτε, το πήραμε το κύπελλο».

Προλαβαίνω και εγώ να τον φιλήσω και επειδή ότι μετέδιδα έβγαινε από την καρδιά μου και συνήθως περιέγραφα αυτό που ζούσα, λέω το κλασσικο:

«Με φιλάει ο Αμερικάνος και τον φιλώ και εγώ».

Είναι η κορυφαία μου στιγμή μαζί με το επιφώνημα που κλείνω τη μετάδοση με το τρίπτυχο: «ΑΕΚ-ΕΛΛΑΣ-ΕΥΡΩΠΗ» και ενώ ο τελικός έχει ολοκληρωθεί.

Ο Αμερικάνος περνά δίπλα μου και μου λέει Βασίλη πάω να πάρω το κύπελλο από τον Σαπόρτα, μην φύγεις και πράγματι το έφερε πίσω για να κάνουμε όλοι μαζί τον γύρο του θριάμβου» λέει με νοσταλγία ο Βασίλης Γεωργίου που μας θυμίζει και το πώς εμψύχωνε αυτός ο γίγαντας συμπαίκτες και φίλους.

Στο αεροπλάνο, γυρίζοντας από το Βαρέζε όπου η ΑΕΚ έχει χάσει με 18 πόντους τον πρώτο ημιτελικό είμαστε κατηφείς και προβληματισμένοι καθώς η ομάδα είχε αδικηθεί και από τη διαιτησία.

Ο Παγκόσμιος με το που μας βλέπει έτσι, ξεσπάει: «Ρε, τι είναι αυτά πως είστε έτσι ;  Ποιος Μπουφαλίνι ρε ;  Θα τους πάρουμε με είκοσι πόντους εδώ».

Το ίδιο και στο πούλμαν όταν πηγαίναμε προς το Παναθηναϊκό Στάδιο για τον τελικό με τη Σλάβια: «Μην ανησυχείτε ρε, ποιος Ζίντεκ και ποια Πρωταθλήτρια Ευρώπης ;  Εμείς θα πάρουμε το κύπελλο».

Έτσι ήταν ο Γιώργος, αυθόρμητος, αγνός, έλεγε αυτό που σκεφτόταν» λέει ο Βασίλης Γεωργίου που φυσικά συμμετείχε σε όλα τα γεύματα που έκανε στην ομάδα ο Γιώργος Αμερικάνος κάθε 4 Απριλίου.

Ξέρεις έφυγε ένας φίλος, ένας αδελφός και κάθε φορά που συμβαίνει αυτό ουσιαστικά χάνεις και ένα κομμάτι από τη ζωή σου. Από μια εποχή αγνότητας, που κυριαρχούσε ο ρομαντισμός και η αγάπη για αυτό που κάνεις. Τότε ήμασταν μια οικογένεια όλοι, παίκτες, προπονητές, δημοσιογράφοι και θα το θυμάται καλά και ο Φαίδωνας Κωνσταντουδάκης που ήμασταν μαζί. Υπήρχαν ρόλοι μέσα στην ομάδα και το νοιώθαμε όλοι αυτό.

Ο Γιώργος είχε δεχτεί την πρόσκληση και είχε έρθει και στον Απόλλωνα Πάτρας το 1971 όπου με προπονητή τον αείμνηστο Κίμωνα Αγάθο ανεβήκαμε κατηγορία».

Κλείνοντας ο Βασίλης Γεωργίου μας θυμίζει το πως γνωρίστηκε με τον Αμερικάνο:

«Ήταν σε ένα παιχνίδι στο Καλλιμάρμαρο για το πρωτάθλημα, το 1964.  Έρχεται κοντά μου την ώρα της μετάδοσης και μου λέει: «Ρε συ, δεν είσαι ο Πατρινός ο Γεωργίου που έπαιζες στον Τρίτωνα. Εσύ είσαι μπασκετικός».

Αν και έπαιζα στον Απόλλωνα, όταν πήγα φαντάρος το 1959 με βρήκε ο Φαίδωνας Ματθαίου και με πήρε στον Τρίτωνα με τον Κοντοβουνήσιο, τον Μουρούζη και πολλούς άλλους και από εκεί με θυμόταν ο Γιώργος.

Γίναμε αμέσως πολύ καλοί φίλοι και συνδεθήκαμε και οικογενειακά. Αξέχαστες στιγμές.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει».

Ακούστε την περιγραφή του Βασίλη Γεωργίου από τον τελικό του 68

ΑΕΚ – Slavia Praha 89-82 Περιγραφή των… από kokoretsi