Σεβασμό στην ΑΕΚ

Στην Καλλιθέα η ΑΕΚ φανέρωσε για ακόμη μια φορά την αδυναμία της να τελειώσει τις αμέτρητες ευκαιρίες που δημιουργεί και αυτό είναι πράγματι σοβαρό πρόβλημα. Ο Μπρέσεβιτς δεν πληροί τις προϋποθέσεις να αποτελέσει την “αιχμή του δόρατος” στη γραμμή κρούσης, τουλάχιστον από όσα μας έχει δείξει για την ώρα. Ο Ντακόλ χαραμίζεται στην κορυφή της επίθεσης και ο Τραϊανός Δέλλας έχει με το “καλημέρα” να αντιμετωπίσει με αλχημείες το κενό που δημιουργείται.

Η ομάδα παράγει σωρεία ευκαιριών σε κάθε ματς, δείχνοντας ότι η κατηγορία είναι πολύ μικρή για το μέγεθός της, όμως από τη στιγμή που δεν φτάνει στην επίτευξη τερμάτων, δεν μπορεί να οραματίζεται “βελούδινη” άνοδο. Βάσει των δεδομένων η ΑΕΚ θα “φτύσει αίμα” μεταφορικά και κυριολεκτικά για να καταφέρει να επιτύχει τον στόχο της. Προσωπικά θεωρώ δεδομένο πως θα τον πετύχει, αλλά δεν αρκεί. Ο κόσμος, όπως και ο Μελισσανίδης, θέλει να βλέπει γκολ και για την ώρα οι επιθυμίες δεν γίνονται πράξη.

Ένα ακόμη σημείο στο οποίο θα πρέπει να σταθούμε, είναι το γεγονός πως σε αντίθεση με το παιχνίδι στη Φυλή κόντρα στον Μανδραϊκό και δευτερευόντως αυτό απέναντι στη Θύελλα, η ΑΕΚ δεν απειλήθηκε ούτε μισή φορά.  Ο ΑΟ Περιστερίου ήταν ίσως η ασθενέστερη ομάδα που αντιμετώπισε μέχρι σήμερα η Ένωση, όμως η μαζική άμυνα των γηπεδούχων απέδωσε καρπούς. Συνηγόρησε σε αυτό βέβαια τόσο η αστοχία των κιτρινόμαυρων, όσο και τα διαιτητικά λάθη.

Όσον αφορά τον τελευταίο παράγοντα, τα σφάλματα της διαιτησίας δηλαδή, δεν είναι ταμπού να εκφράσει τον προβληματισμό της η ΑΕΚ. Σύμφωνοι, ελέω μεγέθους και δυναμικότητας, ο δικέφαλος δεν δικαιούται να μιλά για διαιτησία στη Γ’ Εθνική. Εντούτοις δεν νοείται να μην υπάρχει ο στοιχειώδης σεβασμός στη φανέλα και στην ιστορία της από τους διαιτητές. Την επόμενη φορά που θα έχει ανάλογη αντιμετώπιση η ΑΕΚ, δεν νομίζω ότι η τριάδα των διαιτητών θα έχει την κατανόηση των ανθρώπων της ομάδας.