Σε δύο χρόνια από σήμερα…

Όσα ειπώθηκαν δεν έρχονται πίσω και δεν αλλάζουν. Προσωπικά δεν θα ήθελα να ταξιδέψουν στο μέλλον, ας μείνουν εδώ που είναι. Ήμουν, είμαι και θα είμαι υπέρμαχος της άποψης ότι οι παράγοντες που διοίκησαν τα τελευταία 17 χρόνια τον Ολυμπιακό (και όχι ο Ολυμπιακός ο ίδιος ως σύλλογος) εξώθησαν το ελληνικό ποδόσφαιρο στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα. Με παράγκες, ελεεινές διαιτησίες, επιβολή με το έτσι θέλω, τίτλους αρπαγμένους και όνειρα που στερήθηκαν άλλοι που τα άξιζαν. Συμβαίνουν τέτοια και στις μέρες μας, θυμηθείτε τον τελευταίο τελικό του Κυπέλλου…

Όσο θύματα υπήρξαν, έγιναν ή και παραμένουν άλλες ομάδες, τόσο θύμα ήταν και ο ίδιος ο Ολυμπιακός και ας μην το παραδέχονται οι πολυπληθείς φίλοι του, τυφλωμένοι από την αλαζονεία της κατάκτησης τίτλων που σε σημαντικό ποσοστό ήταν λερωμένοι. Ούτε και αυτοί φταίνε όμως. Παραπλανημένοι είναι και έτσι παραμένουν δυστυχώς πολλοί. Εδώ υπάρχουν Mέσα που αντί να κοιτάξουν πως θα επιλύσουν τα οικονομικά προβλήματά τους και να καλύψουν τις ανάγκες του προσωπικού τους, συντηρούν την προπαγάνδα για σκοπούς που εν τέλει ευνοούν δύο και τρεις ανθρώπους. Ή μήπως όχι;

Δεν είναι ο σκοπός μου να υπερασπιστώ λόγια άλλων, να αποδώσω δικαιοσύνη ή να καταλογίσω άδικο σε όσα ειπώθηκαν χθες. Με ενδιαφέρει να δω την ΑΕΚ ισχυρή και περήφανη, με το δικό της γήπεδο, μία ομάδα αντάξια του σπουδαίου παρελθόντος της και παικταράδες να φορούν τη φανέλα της. Αυτό θέλω και αυτό ονειρεύομαι. Να ανηφορίζω τις Κυριακές τη Σμύρνης και να βρίσκω τη θέση μου στον χώρο για να παρακολουθήσω ποδόσφαιρο. Διότι αυτό που μας έμαθε εκείνα τα χρόνια η ΑΕΚ, (η κανονική ΑΕΚ και όχι το φάντασμα της προηγούμενης πενταετίας) ήταν να απολαμβάνουμε και να αγαπάμε το ίδιο το άθλημα.

Στο μέλλον…
Για εκείνα τα χρόνια που θα έρθουν, δεν καταριέμαι να υπάρχει απέναντί της ένας Ολυμπιακός εξαθλιωμένος, καταντημένος στα χάλια που εμείς έχουμε νιώσει στο πετσί μας. Επιθυμώ να παραμένει ένας (εντός των γηπέδων) ισχυρός αντίπαλος, ο οποίος θα βοηθάει και μαζί θα παρακινεί την ΑΕΚ να ανεβαίνει επίπεδο, αλλά που δεν θα παίρνει αγώνες με ανύπαρκτα πέναλτι, δεν θα έχει στο πλευρό του όλους τους βοηθούς της γης να υψώνουν το σημαιάκι με ανύπαρκτα οφσάιντ, δεν θα περιστοιχίζεται από δεκάδες δορυφορικές ομάδες ανύπαρκτης αντίστασης.

Θυμάμαι και παλαιότερους Ολυμπιακούς. Ομάδες με ποδοσφαιριστές που θαύμαζα και παραδεχόμουν στις νίκες τους. Διότι ήταν δίκαιες, όχι προκαθορισμένες. Και τον Ριβάλντο τον θαύμαζα, όμως τη σεζόν 2004/05 η τότε ομάδα του πήρε 4-5 αγώνες με τη διαιτησία και εμείς αναρωτιόμασταν στο τέλος γιατί η ΑΕΚ δεν κέρδισε τον Ιωνικό ενώ θα μπορούσε να βρίσκεται ήδη 4-5 βαθμούς μπροστά. Όπως και το 2008… Μείναμε στη νομότυπη ερμηνεία της υπόθεσης Βάλνερ και ξεχάσαμε τι γινόταν σε άλλα παιχνίδια για να παραμείνει ο Ολυμπιακός στο κόλπο της ισοβαθμίας και τελικά να πάρει το χάρτινο πρωτάθλημα.

Εν κατακλείδι, από εδώ και στο εξής το ζητούμενο για την ΑΕΚ πρέπει να είναι το να επιστρέψει πατώντας σε υγιείς βάσεις και όχι το να ασχολείται με κάτι που θα βρει μπροστά της σε δύο σεζόν από σήμερα. Αν το σύστημα παραμένει ως τότε σαθρό και κατευθυνόμενο (που δεν βλέπω και το πώς θα αλλάξει), θα δούμε πως θα το αντιμετωπίσουμε.

Θυμάμαι καλά ότι κάποτε η Ένωση είχε ομάδα που νικούσε και τους τρεις διαιτητές, ειδικά αν κρίνω από το μόνιμο επιχείρημα για το ματς με τα φώτα και εκείνο με τα καπνογόνα. Δεν έχουν κάτι άλλο να πουν όταν στο διαδίκτυο κυκλοφορεί βίντεο με καμιά 30αρια κάλπικα πέναλτι (και πόσα ακόμα λείπουν). Ομάδα που θα νικάει και τους διαιτητές λοιπόν, τίποτε άλλο. Σε 2 χρόνια από σήμερα…