Με τα μάτια της ρούκι!

Δεκαπέντε ημέρες όχι απλά γεμάτες ΑΕΚ, αλλά γεμάτες μόνο από ΑΕΚ. Σίγουρα πολλοί θα ήθελαν να το ζήσουν αυτό, ανήκω στους τυχερούς που το κατέφεραν και πιστέψτε με έχει μεγάλη διαφορά το να ζεις για την Ένωση από το να ζεις μαζί της.

Στα Χάνια του Πηλίου δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός από το Κιτρινόμαυρο χρώμα. Η επικαιρότητα άρχιζε και τελείωνε εκεί, στις προπονήσεις της ομάδας και στις φωνές του Τραϊανού Δέλλα.

Μια προετοιμασία άκρως σοβαρή και απόλυτα επαγγελματική που δεν σε έκανε να πιστεύεις σε καμία περίπτωση ότι αυτή η ομάδα θα αγωνίζεται στη Γ’ Εθνική. Μπορεί οι περισσότεροι από τους ποδοσφαιριστές να είναι μικροί σε ηλικία και άπειροι, κάτι που φαινόταν τόσο στις προπονήσεις όσο και στα ματς, ωστόσο όλοι τους είναι πλέον συνειδητοποιημένοι για το που βρίσκονται.

Είμαι στην ευχάριστη θέση να γνωρίζω αρκετά χρόνια τώρα την πορεία όλων αυτών των πιτσιρικάδων και όλα αυτά που είδα στα Χάνια ήταν συγκλονιστικά. Παιδιά 17 και 18 χρονών πιο σοβαρά από ποτέ. Προσηλωμένα μόνο στο στόχο τους, καθώς γνωρίζουν καλά ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία της ζωής τους.

Ο Τραϊανός Δέλλας πραγματικός στρατηγός, αλλά δεν είναι μόνος τους. Ολόκληρο το προπονητικό και τεχνικό επιτελείο της ομάδας θύμιζε πραγματικά σωματοφύλακες, καθώς ήταν μαζί παντού, ο ένας για τον άλλον και όλη για εκείνην. Για την ΑΕΚ! Πολλά χρόνια τώρα ακούω την έκφραση: «Η ΑΕΚ είναι οικογένεια και όχι ομάδα», ε λοιπόν αυτή ήταν είναι η πρώτη φορά που το διαπίστωσα κιόλας.

Τι και αν ο Γεωργέας ήταν 20 χρόνια μεγαλύτερος από τον μικρότερο ποδοσφαιριστή της ομάδας; Αυτό δεν είχε σημασία για εκείνον, για κανέναν. Σημασία είχε ότι όλοι όσοι ήταν στο Πήλιο φορούσαν το Δικέφαλο στο στήθος και έχουν έναν κοινό σκοπό, να επιστρέψει η ΑΕΚ το συντομότερο δυνατό εκεί που της αξίζει.

Η δουλειά που γινόταν στις προπονήσεις ήταν σκληρή. Οι φωνές του Τραϊανού Δέλλα πολλές φορές μπορεί να… αντηχούσαν μέχρι το Βόλο, αλλά μόνο έτσι θα μπουν οι γερές βάσεις. Βάσεις, οι οποίες υπάρχουν και ας μην έχουν εμφανιστεί ακόμα 100% εντός αγωνιστικών χώρων.

Και να μην ξεχάσω το πιο σημαντικό, τον σούπερ σταρ της ομάδας που δεν είναι άλλος από το πούλμαν της. Απλά ανατριχιαστικό! Να βλέπεις συνεχώς μπροστά σου το «Ερχόμαστε με οδηγό τη μνήμη» και από το μυαλό σου να ξεπηδούν εικόνες και συναισθήματα που όσο και αν πονούν, σε κάνουν πιο δυνατό για τη συνέχεια.

ΥΓ1: Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στη δική μας οικογένεια, αυτή του ΑΕΚ1924.grπου μου έδωσε τη δυνατότητα και παράλληλα με εμπιστεύτηκε να ζήσω κάτι τέτοιο από κοντά. Ελπίζω με τη δουλειά μας να μείνατε όλοι ευχαριστημένοι και να καταφέραμε να σας μεταφέρουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όλα όσα συνέβησαν στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας.

ΥΓ2: Είναι ωραίο να ξέρεις ότι οι κόποι σου ανταμείβονται και ακόμα ωραιότερο να έρχονται κοντά σου άνθρωποι που δεν τους ήξερες ποτέ και να σου λένε: «Ευχαριστούμε που μας κάνετε να έχουμε κοντά μας τα αγαπημένα μας πρόσωπα παρότι βρίσκονται 15 ημέρες μακριά μας». Αναφέρομαι στις οικογένειες των ποδοσφαιριστών οι οποίες είχαν συντροφιά τους την ιστοσελίδα μας.

ΥΓ3: Πλέον ξέρουμε ότι είμαστε πολύ δυνατοί και αυτό μας δίνει περισσότερη δύναμη για τη συνέχεια. Έρχεται μια πρωτόγνωρη για όλους χρονιά αλλά όπως λέει και το μότο μας: «ΑΕΚ στα εύκολα, ΑΕΚ1924 στα δύσκολα».