«Άρχοντας με τη φανέλα της ΑΕΚ»

Οι συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την εποχή δεν επέτρεψαν στον Τριανταφύλλου να συνεχίσει και να μεγαλουργήσει με την Ένωση. Ταλέντο και ικανότητα υπήρχαν κι αυτά αποδείχτηκαν αρκετά για να ζήσει λίγες μαγικές στιγμές με τα δικέφαλο αετό στο στήθος.

Διαβάστε αναλυτικά τι είπε στο topiko24.gr:

Πως ξεκίνησε το ενδιαφέρον της ΑΕΚ για εσάς;

«Αγωνιζόμουν στην Αθλητική Ένωση Ταξιαρχών όπου είχαμε πάρα πολύ καλή ομάδα, αφού σε 40 αγώνες είχαμε μόνο νίκες, κάτι που οδήγησε πολλά παιδιά σε μεγαλύτερες κατηγορίες. Κάθε Κυριακή παίζαμε αγώνες με τον κόσμο να κατακλύζει το γήπεδο και να παρακολουθεί τις προσπάθειες μας. Εκεί άρχισα να δείχνουν δείγματα του ταλέντου μου, αγωνιζόμενος έξω δεξιά όπως εμείς το λέγαμε τότε. Το δυνατό μου στοιχεία ήταν η ταχύτητα καθώς και η πολύ καλές εκτελέσεις στημένων φάσεων. Μάλιστα είχα σημειώσει και τέσσερα γκολ από απευθείας χτύπημα κόρνερ κάτι που οδήγησε τους ανθρώπους της ΑΕΚ τότε που με παρακολουθούσαν να με πλησιάσουν».

Το όνειρο της ΑΕΚ ….αρχίζει:

«Έτσι και έγινε… με πλησίασαν και μου είπαν θέλεις να έρθεις στην ΑΕΚ να παίξεις. Εγώ  ήμουν πολύ μικρός (σ.σ. 17 ετών) και τους είπα να το πω στον πατέρα μου. Αφού τελικά μίλησα με τους γονείς μου, πήγα στην Νέα Φιλαδέλφεια για να με δουν.

Τότε το γήπεδο της ΑΕΚ ήταν όλο κι όλο 70 τετραγωνικά, με τα γραφεία και τα αποδυτήρια όλα σε ένα σημείο. Ο κ. Γουλάκος (σ.σ. Γιατρός ΑΕΚ) με ανέλαβε να με παρουσιάσει στον τότε προπονητή της ΑΕΚ το πρώτο ξένο τεχνικό στην Ελλάδα τον πρώην τερματοφύλακα Τζακ Μπίμπι, ο οποίος με το που με είδε με έστειλε να πάω να ντυθώ για να παίξω στο φιλικό κόντρα στον Αμερικάνικο στόλο που είχε έρθει στην χώρα εκείνη την περίοδο. Μου έδωσαν ένα ζευγάρι παπούτσια φοβερά και την εμφάνιση του αγώνα και μου είπαν χαρακτηριστικά «δρόμο… μέσα» για  να πάω να παίξω. Εμείς στις αλάνες παίζαμε στην ουσία ξυπόλητοι και αυτά τα αθλητικά ήταν το κάτι άλλο για εμένα τότε.  Μετά το τέλος των προπονήσεων έβραζαν ένα καζάνι τσάι και μοίραζαν στου αθλητές. Αυτή ήταν η προσφορά της ΑΕΚ. Δεν είχε να δώσει κάτι παραπάνω, αλλά όλοι έδιναν το 100% μέσα στον αγωνιστικό χώρο».

«Ο Λαζαρίδης ήταν το βασικό εξτρέμ της ΑΕΚ και μπήκα στην θέση του για να με δει ο προπονητής. Μάλιστα θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Μανωηλίδη που ήταν σεντερ φορ της ομάδα τότε να μου λέει «μην φοβηθείς… παίξε μπάλα να τους κερδίσουμε» και αυτόματα μου έδωσαν θάρρος και αγωνίστηκα με επιτυχία μέχρι και την ανάπαυλα».

Ήρθε η ώρα του συμβολαίου με τους «κιτρινόμαυρους»:

«Μετά το τέλος του αγώνα ο κ. Μπίμπι διέταξε να πάω να υπογράψω συμβόλαιο με την β’ ομάδα, και αφού συζήτησα με τον Πατέρα μου, άρχισε το όνειρο για εμένα. Ωστόσο οι δυσκολίες της εποχής με ανάγκασαν να εργάζομαι και να παίζω ποδόσφαιρο παράλληλα. Με ένα ποδήλατο μετακινιόμουν κάθε μέρα, αφού από την ώρα που σχόλαγα από το εργοστάσιο στα Πατήσια πήγαινα στην Νέα Φιλαδέλφεια και πάλι πίσω».

«Η ΑΕΚ είχε τρείς ομάδες εκείνη τη  εποχή. Την πρώτη όπου ήταν οι άνδρες και η μεγάλη ομάδα, η Β’ και η Γ’ όπου ήμουν εγώ ως βασικός στα χαφ. Μάλιστα στον πάγκο ο προπονητής μου, άφηνε τους Σεραφείδη και Σταματιάδης. Όταν έμπαινα στο γήπεδο αισθανόμουν να μην πατάω κάτω. Τρομερό συναίσθημα. Πατάς μέσα στο χόρτο και αισθάνεσαι πως είσαι στον ουρανό. Νιώθεις πως είσαι κάποιος. Είχε ένα κίνητρο. Όταν φορούσα την φανέλα ένιωθα άρχοντας. Θυμάμαι σε ένα φιλικό με την Νέα Ιωνία, η οποία αγωνίζονταν στην Β΄Εθνική μετά από πάσα του Σταματιάδη είχα σημειώσει το γκολ με το οποίο κερδίσαμε. Μετά τον αγώνα αυτό ανέβηκα σκαλοπάτι και πήγαν στην Β’ ομάδα της ΑΕΚ, ενώ ο κ.Παξιμαδάς που ήταν γενικός αρχηγός της ομάδας μας είχε τάξει ένα ταψί μπακλαβά αν καταφέρουμε να κερδίσουμε»

Είχατε κίνητρο για να ασχοληθείτε με τον αθλητισμό την εποχή εκείνη;

«Αυτό που μας ένοιαζε ήταν να παίξουμε μπάλα. Εμείς βγάζαμε την φανέλα και την στύβαμε. Δεν υπήρχαν τα χρήματα και η αγάπη για τον αθλητισμό ήταν σε πρώτο πλάνο. Έχω ένα σημάδι στο πόδι από τον Γούλιο (Γουίλιαμ Αρβανίτης), το αριστερό μπακ της ΑΕΚ και σε μία προπόνηση με έπαιζε αντίπαλο και αφού τον πέρασε και έβαλα γκολ στον Δελαβίνια, την δεύτερη φορά που προσπάθησαν να το κάνω με σήκωσε στον αέρα. Μετά την προπόνηση μάλιστα με πλησίασε ο Προπονητής, και μου λέει: «Καλά σου έκανε.. τον πέρασες μία φορά… που πας και δεύτερη».

Η πρώτες δυσκολίες στην καριέρα του:

«Κάποια στιγμή το εργοστάσιο δεν πήγαινε καλά και αποφάσισε να κλείσει με αποτέλεσμα να απολυθώ και να μείνω χωρίς εργασία. Μετά από λίγο καιρό παρόλα αυτά βρέθηκε μία δουλεία στον Πειραιά και αναγκάστηκα να σταματήσω από την ΑΕΚ για να δουλέψω. Έπρεπε να βοηθήσω την οικογένεια μου, αφού η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη. Η μπάλα δεν είχε χρήματα και έπρεπε να ζήσουμε. Αυτό ήταν και το τέλος της ποδοσφαιρικής μου καριέρας στην ΑΕΚ, αφού μετά για δύο χρόνια δεν μπορούσαν να αγωνιστώ σε υψηλό επίπεδο, καθώς είχα το δελτίο στην ΑΕΚ και έπρεπε να περάσουν αυτά τα χρόνια για να ξαναγνωριστώ σε αυτό το επίπεδο».

Η ΑΕΚ του χθες:

«Ο μόνος πρόεδρος που πέρασε από την ΑΕΚ ήταν ο Μπάρλος.  Ήταν πραγματικός ΑΕΚτζής και πάνω από όλα άνθρωπος. Πούλησε ότι είχε και δεν είχε για την αγάπη του την ΑΕΚ. Τώρα τα παιδιά δεν ξέρουν την ιστορία της ομάδας. Αυτοί που ήρθαν από την προσφυγιά και έφτιαξαν την Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως  που είναι . Υπάρχουν  κάπου αυτά τα ονόματα. Έπρεπε τα είναι γραμμένα με χρυσά γράμματα να τα βλέπει ο κόσμος και να μαθαίνει την ιστορία της  ΑΕΚ. Όταν βλέπω ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση από την Σμύρνη βουρκώνω και λέω στην γυναίκα μου, κάπου στο πλήθος ανθρώπων που δείχνει είναι μέσα η μητέρα μου και ο Πατέρας μου. Και έτσι οδηγήθηκα στο να γράψω έναν ύμνο για την ομάδα».

Για το σήμερα:

«Ο Νικολαΐδης το 2004 έκανε ένα πολύ μεγάλο λάθος. Έπρεπε να πάει την ομάδα στην ερασιτεχνική κατηγορία, να βάλει και τον Μελισσανίδη μέσα στην εξίσωση και τώρα θα ήταν στην πρώτη θέση. Κάνει μία νέα αρχή και την κάνει καλά. Η ομάδα αυτή πέρασε πάρα πολλά και νομίζω πως όλα πλέον τελείωσαν. Φτιάχνει και το σπίτι της και είμαι αισιόδοξος πως τα πράγματα θα κυλήσουν ομαλά»

Κλείνοντας, τι θα αλλάζατε αν μπορούσατε να γυρίσετε  τον χρόνο πίσω;

«Θα ήθελα να ήμουν στην αρχική δουλειά μου για να μπορώ να πηγαίνω για προπονήσεις με την ΑΕΚ και σίγουρα θα είχα προχωρήσει, αφού όλοι έλεγαν πως έκανα σημαντικά βήματα προόδου .Αν είχαμε την δυνατότητα που έχουν σήμερα τα παιδιά να παίζουν ποδόσφαιρο με τέτοιες υποδομές θα κάναμε μεγάλα πράγματα».