Δέκα μήνες ήταν πολλοί

Θεωρώ κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι με τον Ενωσίτη φίλαθλο είχαμε αναπτύξει ειδικά τα τελευταία χρόνια μια πολύ καλή σχέση και αυτούς τους δέκα δύσκολους μήνες μόνο ο απλός κόσμος της ΑΕΚ που είτε με έπαιρνε τηλέφωνο είτε μου μιλούσε μέσω internet μου έδινε θάρρος και δύναμη για την επιστροφή. Για τον απλό κόσμο θα είμαι ο υπηρέτης των συμφερόντων της μεγαλύτερης ομάδας στην Ελλάδα με τα τρία ιερά γράμματα. Για τα λαμόγια, αυτούς που κατασπαράσσουν τις σάρκες και πίνουν από το αίμα της ΑΕΚ, γι’ αυτούς που βρήκαν την ευκαιρία όπως ο λύκος να χαρεί στην αναμπουμπούλα θα ξαναγίνω ο μεγαλύτερος εφιάλτης τους.

Οσοι με γνωρίζουν καλά και ξέρουν πόσο αγωνίστηκα εγώ και οι συνεργάτες μου είτε από την Ωρα για σπορ είτε από την Ωρα των σπορ είτε από την Κιτρινόμαυρη Ωρα των εργαζομένων είτε τέλος από την Κιτρινόμαυρη καταλαβαίνουν τι λέω. Ξέρουν ότι όπως η Ενωση έτσι κι όλοι εμείς, η παρέα που μένει ακόμη όρθια, ξαναγεννιόμαστε από τις στάχτες μας.

ΕΙΜΑΣΤΕ, ΕΙΜΑΙ ΠΑΛΙ ΕΔΩ. Σ’ αυτούς τους δέκα μήνες, έγιναν πολλά. Η ΑΕΚ γνώρισε το μεγαλύτερο διασυρμό στην ιστορία της πέφτοντας κατηγορία αλλά και βιώνει τον μεγάλο της πόθο. Την εμπλοκή στα κοινά του Δημήτρη Μελισσανίδη. Εναν άνθρωπο που πίεσα όσο κανένας άλλος δεχόμενος πολλές φορές αρκετά πυρά για τα πισωγυρίσματά του, προκειμένου να αναλάβει τις τύχες της μεγαλύτερης ομάδας στην Ελλάδα. Πλέον, είναι εδώ μαζί με τον τεράστιο Ντούσαν Μπάγεβιτς για τον οποίο πολλοί έκαναν τόσες πολλές κωλοτούμπες που θα ζήλευε και ο συνεπώνυμος του νυν ισχυρού άνδρα της ΑΕΚ.

Ο «Τίγρης» επέστρεψε και μαζί αναβιώνει η κατασκευή γηπέδου στον ιστορικό χώρο της Νέας Φιλαδέλφειας. Μαζί του χάθηκαν τα μίση, κι αν τολμούσαν οι «ΑΕΚάρες» ας έκαναν αλλιώς. Μαζί του, επέστρεψε και ο Πέτρος Παππάς (θυμηθείτε θα παίξει μεγάλο ρόλο στην επόμενη ημέρα της ΑΕΚ μετά από 2-3 χρόνια γιατί αυτός είναι τεράστια δύναμη) αλλά και ο Πόλυς Χατζηιωάννου έστω μόνο για την κατασκευή του γηπέδου στην Νέα Φιλαδέλφεια. Και να μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Μελισσανίδης θα το φτιάξει το γήπεδο.

Συγχωρήστε μου το ύφος και το στυλ του σημερινού κειμένου. Μετά από δέκα μήνες όμως, έχω δικαίωμα να βγάλω τα εσώψυχά μου. Θα προσπαθήσω να αρθρογραφώ κάθε μέρα ή μέρα παρά μέρα. Σίγουρα όμως , στα μεγάλα γεγονότα θα είμαι δίπλα στον φίλο και αδερφό Βαγγέλη Αρναούτογλου αλλά και στη Μαρία Τσίχλα και την Πένυ Μακρή που τόσο πολύ αγωνίστηκαν μαζί μου στις εφημερίδες.

ΥΓ. Κι αν νομίζουν κάποιοι ότι θα γράφω μόνο το σχόλιο είναι γελασμένοι. Γιατί από σήμερα γίνομαι πιο μάχιμος από ποτέ.

ΥΓ1. Σ’ αυτούς τους δέκα μήνες μέτρησα φίλους και εχθρούς και οι φίλοι μετρήθηκαν στα δάχτυλα του ενός χεριού. Καλώς σας βρήκα ΑΕΚάρες μου.