Έπρεπε να αλλάξουν πολλά (ή και όλα)

Όταν οι άνθρωποι της επόμενης ημέρας – και για να μιλάμε με ονοματεπώνυμα οι Μπάγεβιτς, Δέλλας, Λυμπερόπουλος και Ζήκος – επελέγησαν από τον Δημήτρη Μελισσανίδη για να να αναμορφώσουν την ΑΕΚ και να την ωθήσουν σε πορεία ανασύνταξης και σταδιακής αντεπίθεσης, γνώριζαν ότι θα πρέπει να λάβουν και δύσκολες αποφάσεις. Ασφαλώς να δυσαρεστήσουν και αρκετό κόσμο, ο καθένας από το πόστο του…

Ο Δέλλας «έκοψε» ποδοσφαιριστές που δεν ταίριαζαν στο αγωνιστικό πλάνο που ήθελε να χαράξει, ανάμεσά τους και παιδιά τα οποία είχαν την πεποίθηση ότι θα παρέμεναν στην ΑΕΚ και αυτό διαλαλούσαν, όπως επί παραδείγματι ο Αρκούδας και ο Φέτσης. Δεν θα μπορούσε όμως να πράξει και διαφορετικά. Ούτε να κάνει χατίρια…

Ο Λυμπερόπουλος είχε (και λογικά θα έχει ακόμα) στα χέρια του λίστες από ποδοσφαιριστές όλων των ειδών. Αυτοπροτεινόμενους, γνωστούς, φίλους, πρώην συμπαίκτες… Δεν θα μπορούσε ασφαλώς να προσπεράσει το καλό της ΑΕΚ και τα θέλω του Δέλλα, άλλωστε ούτε καν του πέρασε από το μυαλό. Άρα και εκείνος κάποιους θα έπρεπε να δυσαρεστήσει. Διότι η ομάδα πρέπει να είναι πάνω από όλους.

Ο Μπάγεβιτς με τη σειρά του, αν και αρχικώς παρουσιάστηκε ως πρόσωπο με ρόλο εποπτικό και όχι παρεμβατικό, αναδεικνύεται ως ο επικεφαλής του ποδοσφαιρικού τμήματος. Άρα και εκείνος είναι σχεδόν βέβαιο ότι σε κάποια από τα θέλω των δύο προαναφερθέντων, θα προβάλει διαφορετικές απόψεις ή ενστάσεις. Δεν γίνεται να συμφωνούν όλοι σε όλα. Και πάντοτε θα υπάρχουν εκείνοι που θα επωμίζονται το βάρος της τελικής απόφασης.

Και φτάνω στον Ζήκο, στο βαλλόμενο πρόσωπο της σημερινής ημέρας καθώς δέχθηκε ένα αναμφίβολα δριμύ κατηγορώ από τον Γιώργο Παπακωστούλη. Διάβασα την επιστολή του τελευταίου και θέση δεν θα πάρω σε μία διένεξη που επί της παρούσης εκφράζεται από τη μία πλευρά. Τονίζω απλώς ότι και ο Άκης έπρεπε να πάρει αποφάσεις ή να δεχθεί εκείνες που του επέβαλλαν οι ανώτεροί του. Και εδώ η συζήτηση τελειώνει…

Κάθε νέος ιδιοκτήτης, διευθυντής ή επικεφαλής ενός τμήματος θέλει να επιβάλει τους δικούς του κανόνες και να εμπιστεύεται δικά του πρόσωπα. Δεν λέω ότι είναι κατ΄ανάγκη δίκαιο, ωστόσο είναι ένα σημείο των καιρών. Ειδικά των τελευταίων. Κατανοώ τον θυμό κάποιου που έχει τους λόγους του να πιστεύει ότι η δουλειά του ήταν ποιοτική και αποδοτική, εννοείται επίσης ότι δεν θα ήταν κακό οι αιχμές του να απαντηθούν.

Από την άλλη όμως η πρώτη ομάδα της ΑΕΚ έχει ανάγκη από πραγματική αιμοδοσία. Και ένα διαφορετικό πλάνο ή προσέγγιση από αυτό των τελευταίων ετών. Το αν ο Ζήκος θα καταφέρει να αλλάξει τη νοοτροπία και να φέρει αποτελέσματα θα το διαπιστώσουμε στο μέλλον. Ως τότε δεν δικαιούται κανείς να προτρέχει ή να κάνει υποδείξεις. Πήρε στα χέρια του μία καυτή πατάτα και θα κριθεί στο τέλος της διαδρομής και όχι στην αφετηρία της…

ΥΓ. Οι υπαινιγμοί και το κατηγορώ κατά του Μπάγεβιτς και του Ζήκου από τον Παπακωστούλη εξωτερικεύουν μεγάλο θυμό και βαθύ παράπονο. Όμως κριτής θα είναι ο χρόνος. Και κάποιες φορές είναι σοφό να περιμένουμε, αποφεύγοντας την παρόρμηση της στιγμής η οποία ωθεί σε χαρακτηρισμούς και αναφορές σε τσάτσους. Πρόκειται για πρόσωπα του ποδοσφαίρου με σημαντική ιστορία. Δεν είναι τυχαίοι ο Ζήκος και ο Μπάγεβιτς. Μόνο αυτό…