Το ζήτημα των διαρκείας

Τα πάντα φάνταζαν ονειρικά κατά τη χθεσινή παρουσίαση της νέας διοικούσας επιτροπής του ποδοσφαίρου. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης και οι άνθρωποι που βρίσκονταν στο πλάι του αναμένονται να συμβάλλουν στην επανεκκίνηση της ομάδας με κάθε τρόπο ώστε να φτάσει πάλι εκεί που ανήκει και δεν είναι πουθενά αλλού πέρα από την κορυφή.

Τις τελευταίες ώρες βέβαια παρατηρούνται αντιδράσεις των φιλάθλων σχετικά με τις τιμές που ανακοινώθηκαν για τα διαρκείας της φετινής σεζόν. Διόλου αφύσικες οι διαμαρτυρίες των Ενωσιτών για το συγκεκριμένο θέμα. Ας μην ξεχνάμε πως ζούμε σε μια Ελλάδα της κρίσης και της ανέχειας, όπου ο αριθμός των ανέργων γίνεται ολοένα και μεγαλύτερος και επιπλέον το ποδόσφαιρο αποτελεί για τον φίλαθλο μια απλή διέξοδο κάθε Κυριακή από τα καθημερινά του προβλήματα. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την ΑΕΚ. Πολλάκις οι οπαδοί της Ένωσης έχουν αποδείξει πως βάζουν την ομάδα πάνω απ’ όλα.

Οι τιμές των διαρκείας για τη φετινή σεζόν ουσιαστικά δεν ανταποκρίνονται ούτε στο πρωτάθλημα ούτε στους αντιπάλους που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η Ένωση. 150 και 200 ευρώ μπορεί να λείψουν από τον κάθε Ενωσίτη που παλεύει όπως όλοι για να τα βγάλει πέρα. Κι αυτό που τον πονά περισσότερο είναι πως δεν έχει τη δυνατότητα να βρίσκεται συνέχεια κοντά της ειδικά τώρα που η όλη ιστορία και το μέλλον της ομάδας φαίνεται να αλλάζει ριζικά προς το καλύτερο γι’ αυτό και αντιδρά.

Το σκεπτικό αυτών των τιμών έχει να κάνει με την ΑΕΚ και μόνο αυτή. Παρά τον υποβιβασμό και την μετατροπή της ομάδας σε ερασιτεχνικό σωματείο το όνομα παραμένει ίδιο. Αυτό δεν σημαίνει πως το όνομα της ΑΕΚ πρέπει να πληρώνεται «ακριβά» αλλά όπως και να χει η δομή, η οργάνωση και το όλο πλάνο που συντελείται αυτή τη στιγμή προσβλέπει περισσότερο σε ομάδα Α’ Εθνικής. Ήταν δεδομένο πως οι τιμές δεν θα ήταν χαμηλότερες τουλάχιστον όμως θα έπρεπε να υπήρχαν ειδικές τιμές για την κατηγορία των ανέργων που είναι και η πολυπληθέστερη κακά τα ψέματα.

Ωστόσο η θετική πλευρά του όλου ζητήματος είναι τα μελλοντικά οφέλη από την αγορά ενός διαρκείας. Όχι μόνο οικονομικά αλλά και ηθικά. Πέρα από την προτεραιότητα που θα έχουν όλοι στο νέο γήπεδο όταν με το καλό ανεγερθεί το να γνωρίζεις πως ένα κομμάτι από τον οβολό που θα διαθέσεις φέτος για να βλέπεις την κιτρινόμαυρη θεά θα χρησιμοποιηθεί αυτόματα για την ανέγερση του ΝΑΟΥ είναι μεγάλη υπόθεση. Αυτό άλλωστε ζήτησε και ο Μελισσανίδης. «Δεν θα το χτίσω μόνος μου αλλά όλοι μαζί». Ο κάθε ΑΕΚτζής μπορεί να βάλει ένα λιθαράκι στο όνειρο που περιμένουμε εδώ και χρόνια να πραγματοποιηθεί. Ακόμη κι αν του είναι δύσκολο οικονομικά το σίγουρο είναι πως θα ξαναδώσει το «παρών» και δεν θα την αφήσει ποτέ μόνη.