Η αγάπη για τον Στέλιο

“Στέλιου Καζαντζίδη γωνία…

Άλσος και μουσείο

Όπου βρεθεί και όπου σταθεί τον τελευταίο καιρό ο Δημήτρης Μελισσανίδης μιλάει για δύο πράγματα σχετικά με το γήπεδο: το πρώτο έχει να κάνει με την εκμετάλλευση και την ανάπλαση του Άλσους της Νέας Φιλαδέλφειας με έξοδα της ΑΕΚ και το δεύτερο με το Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού που θέλει να δημιουργήσει και λογικά δεν θα έχει την παραμικρή σχέση με τη λειτουργία και το κτίριο του γηπέδου.

Ευλογία Θεού

 «Ο Θεός μάς ευλόγησε και μας χάρισε οικόπεδο από τα ιδανικότερα στον κόσμο για την κατασκευή γηπέδου. Γήπεδο και δίπλα ολόκληρο Άλσος με χώρους αναψυχής για όλη την οικογένεια. Γι’ αυτό τόσο καιρό φώναζα και έλεγα ότι είναι αδιανόητο να κοιτάμε αλλού για γήπεδο της ΑΕΚ» ακούστηκε να λέει τις προάλλες σε συνεργάτες του ο Δημήτρης Μελισσανίδης, που προς το παρόν έχει ασχοληθεί ελάχιστα με το ποδοσφαιρικό κομμάτι…

Κέντρο Προσφύγων

Εκεί που έχει πάντως επικεντρωθεί περισσότερο και από το γήπεδο ο Δημήτρης Μελισσανίδης και θεωρεί ως την καλύτερη ιδέα που θα μπορούσε να έχει ταυτόχρονα με την ανέγερση του σπιτιού της ΑΕΚ είναι με το Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού το οποίο σκοπεύει να το χρηματοδοτήσει για να γίνει με τις προδιαγραφές του Μουσείου της Ακρόπολης και να αποτελέσει το επίκεντρο των απανταχού προσφύγων όλης της ελληνικής επικράτειας και το οποίο θα λειτουργεί ανεξαρτήτως από το υπόλοιπο γήπεδο.

«Στέλιος Καζαντζίδης»

Μία από τις σκέψεις του Δημήτρη Μελισσανίδη είναι αυτό το Μουσείο να αποτελέσει τη μεγάλη ευκαιρία για να τιμήσει η ΑΕΚ έναν από τους πλέον προβεβλημένους οπαδούς της και γνήσιο τέκνο της προσφυγιάς, τον Στέλιο Καζαντζίδη, που αποτελεί μία από τις διαχρονικές αδυναμίες του «τίγρη». Είναι κάτι που ακόμα δεν το έχει αποκαλύψει ο Δημήτρης Μελισσανίδης παρά μόνο σε λίγους πολύ κοντινούς του ανθρώπους που γνωρίζουν την αδυναμία του στον αείμνηστο λαοφιλή λαϊκό τραγουδιστή.

Μεγάλος χορηγός

Αυτό που επίσης ελάχιστοι γνωρίζουν είναι ότι πριν από τρία περίπου χρόνια ο Δημήτρης Μελισσανίδης, ως πρόεδρος του ομίλου Aegean, είχε χρηματοδοτήσει ως κορυφαίος χορηγός ένα πολυτελέστατο έντυπο και ηλεκτρονικό ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του Στέλιου Καζαντζίδη με τίτλο «στα αχνάρια ενός μύθου». Το είχε μάλιστα στείλει σε εκλεκτούς του φίλους με το σημείωμα να αναφέρει τα εξής: «Με ιδιαίτερη χαρά σας στέλνω την έκδοση για τη ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη, ενός αυθεντικού ανθρώπου, που ήταν απλός, λαϊκός, Πόντιος και ΑΕΚτζής»…

«Μαζί του μεγάλωσα»

Στο εισαγωγικό σημείωμα της έκδοσης ο Δημήτρης Μελισσανίδης συνέδεε την τεράστια μορφή του Στέλιου Καζαντζίδη με τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, στην οποία βεβαίως θα αφιερώσει και μεγάλο κομμάτι του μουσείου που θέλει να δημιουργήσει. «Ακριβώς εκείνη την περίοδο μία ρωμαλέα και καθαρή λαϊκή φωνή βγήκε από το ποντιακό-προσφυγικό σπίτι, μία φωνή που έμελλε να συντροφεύσει τον απλό λαό. Εκεί στις παράγκες της Κοκκινιάς άκουσα κι εγώ μικρό παιδί τον Στέλιο, με τη φωνή του μεγάλωσα, με τα τραγούδια του φτιάξαμε χαρακτήρα όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Ήταν ο άνθρωπος που έδωσε αυτοπεποίθηση στους Πόντιους, στους Μικρασιάτες, στον απλό λαό, σε ολόκληρη την Ελλάδα» ανέφερε ο Δημήτρης Μελισσανίδης.

Οικονομικά οφέλη

Όλα δείχνουν ότι στη μνήμη του Στέλιου Καζαντζίδη θα αφιερώσει αυτό το φιλόδοξο έργο με το οποίο ο Μελισσανίδης σκοπεύει να ταυτίσει την περιοχή της Νέας Φιλαδέλφειας με το κέντρο του Προσφυγικού Ελληνισμού, κάτι που πολύ πιο επιδερμικά είχε προσπαθήσει να κάνει και στο πρώτο κομμάτι της διοικητικής του ενασχόλησης με την ΑΕΚ προ… ENIC και Netmed. Πέρα από το συναισθηματικό δέσιμο, είναι κάτι που θα εξυπηρετήσει το όλο πρότζεκτ και οικονομικά και ο Μελισσανίδης είναι κάτι που το γνωρίζει πολύ καλά.

Στέλιος και ΠΑΠ

Μπορεί να μη γνωρίζουν πολλοί σήμερα ούτε καν το δέσιμο του Στέλιου Καζαντζίδη με την ΑΕΚ, αλλά πλην του ότι αποτέλεσε ένθερμο οπαδό της έχει ταυτιστεί με την «κιτρινόμαυρη» ιστορία και γιατί έχει γράψει τη μουσική στον ύμνο της Ένωσης τον οποίον τραγούδησε ο Μίμης Παπαϊωάννου, αλλά και λόγω της σχέσης του με τη «σημαία» της ομάδας την οποία ήταν και ο ίδιος που είχε μυήσει στο τραγούδι. Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1964, όταν η ΑΕΚ είχε αρνηθεί την παραχώρηση του Μίμη Παπαϊωάννου στη Ρεάλ και τότε είχε προκύψει η καλλιτεχνική προοπτική για τον 22χρονο τότε ΠΑΠ, που το 1965 είχε ακολουθήσει Καζαντζίδη και Μαρινέλλα σε περιοδεία στη Γερμανία η οποία είχε σημειώσει ανεπανάληπτη επιτυχία. «Θα πει κάποια τραγούδια και ίσως μετά κάνει και κάποια κόλπα με την μπάλα στα πόδια» είχε αναφέρει τότε ο μεγάλος Στέλιος του λαϊκού τραγουδιού.”

Πηγή: GOAL