Κορδέρο όπως λέμε… Σαβέβσκι!

Ήρθε πέρυσι το καλοκαίρι όταν στην Ένωση έψαχναν τα αυγά και τα πασχάλια. Το όνομά του πέρασε στα “ψιλά” του αθλητικού Τύπου μπροστά στο σίριαλ του Φουρτάδο. Λίγο η θέση του στον γήπεδο, λίγο οι πρότερες ισπανικές εμπειρίες στα Σπάτα που αντανακλούσαν την απόλυτη μετριότητα, και πολύ περισσότερο η αιώνια-και όχι εντελώς άδικη- καχυποψία και δυσπιστία των ΑΕΚτζήδων για το τι θέλει ένας Ισπανός στην αποδοτικότερη αθλητικά ηλικία του σε μια ομάδα δίχως χρήματα και ίσως δίχως…αύριο;

Και όμως ο ίδιος δεν ζήτησε καν πίστωση χρόνου, εκμηδένισε την περίοδο προσαρμογής σε μια ξένη χώρα (μάλιστα η πρώτη φορά που επαγγελματικά χρησιμοποιούσε το διαβατήριο για να περάσει τα ισπανικά σύνορα) και έπεισε και τους…ευκολόπιστα δύσπιστους Ενωσίτες. Το παιχνίδι της μοίρας του κλήρωσε να τον λυτρώσουν τα “κουσούρια” που του καταλόγισαν όταν ήρθε.

Η θέση του μπορεί να μην δίνει πρωτιές σε πίνακες κατάταξης αλλά τον έκανε να ξεχωρίζει σαν την μύγα μες το γάλα στην φετινή Κιτρινόμαυρη μαρτυρική χρονιά..Απολύτως απαραίτητος ,χωρίς υπερβολή αναντικατάστατος. Όταν δεν έπαιζε, λόγω τιμωρίας ο Δικέφαλος έχανε. Τον χώρο του κέντρου,  βαθμούς, παιχνίδια και πίσω από αυτά την κατηγορία. Ο επαγγελματισμός του δεν κάμφθηκε ούτε από τις αλλαγές προπονητών ούτε από την κριτική κατά δικαίων και αδίκων την περυσινή χρονιά. Και η επιμονή του ανταμείφθηκε. Η νέα διοίκηση της ΑΕΚ έκρινε, εκτίμησε και ο ίδιος απέδειξε ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Ο El capitán της αναγέννησης είναι εδώ…

Το ξεκίνημα

Γεννήθηκε πριν 26 χρόνια στον Ισπανικό Νότο. Στο κέντρο της Ανδαλουσίας σε μια κωμόπολη της περιοχής με περίπου 30.000 κατοίκους την Λεμπρίγια. Γεωγραφικά η πόλη είναι ανάμεσα στις δυο μητροπόλεις την Χέρεθ και την μεγαλύτερη και πρωτεύουσα Σεβίλλη. Ποδοσφαρικά η εξέλιξη περνάει μέσα από παρόμοια βήματα. “Ψήσιμο” στην Σεγούντα που βρίσκεται μια ζωή και μια αιωνιότητα η Χέρεθ και αν έρθει η προαγωγή τότε μαζεύεις τα πράγματα σου και διαλέγεις (σε διαλέγουν το πιο ορθό) Σεβίλλη ή Μπέτις. Στον Μιγέλ Άνχελ έγινε το ανάποδο. Ποδοσφαιρικά πάντα.

Το πρώτο βήμα το έκανε στην ομάδα της πόλης του. Εκεί που όμως το ποδόσφαιρο λειτουργεί σε όλες τις βαθμίδες του οι μεγάλοι ρίχνουν πάντα ένα βλέφαρο στους μικρούς. Και η Σεβίλλη στις αρχές προς μέσα της νέας χιλιετίας αποφάσιζε ότι ήρθε η ώρα να κάνει την δική της επανάσταση. Μια “ρεβολουθιόν” που θα άρχιζε και θα τέλειωνε στις ακαδημίες. Σε αντίθεση με την αιώνιο αντίπαλο Μπέτις που, κάτι η οικονομική κατάσταση κάτι η γλύκα από την συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ στρεφόταν στην έμπειρη εσωτερική και εξωτερική αγορά. Γι αυτό και η Σεβίλλη, ταίριαζε περισσότερο στον Κορδέρο σαν πιο Ανδαλουσιάνικη. Το 2005 τον πρότεινε και επέμενε γι αυτόν  ένας Ενωσίτης.

Η γνωριμία με τον Μανόλο

Ο Μανόλο Χιμένεθ ήταν προπονητής ακαδημιών και είχε τα κλειδιά στο “Θιουδάδ Ντεπορτίβα” με δυο στόχους: να ανεβάσει στην δεύτερη ομάδα της Σεβίλλης στην Σεγούντα κατά τα πρότυπα των Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και να τροφοδοτεί τον Χουάντε Ράμος με ταλέντα έτοιμα να στελεχώσουν την νεά ομάδα που αναδυόταν στον ισπανικό αφρό. Και ο Κορδέρο μαζί με τον Καπέλ (πρώην Σεβίλλη,νυν Σπόρτινγκ Λισσαβώνας) ήταν από την αρχή σε αυτή την ομάδα. Αργότερα, την σεζόν (2007/08) προστέθηκαν οι προσεχώς Ενωσίτες Χουάν Κάλα και Χοσέ Κάρλος μαζί με τους Περότι (Αργεντίνος νυν Σεβίλλης) και Κρέσπο (Βερόνα).

Ο Κορδέρο κερδίζει την εμπιστοσύνη ενός προπονητή που δεν συνηθίζει να διατηρεί το ίδιο σχήμα για μεγάλο διάστημα. 14 συμμετοχές, η Σεβίλλη ικανοποιητικά στην ένατη θέση και είναι ανάμεσα στους υποψηφίους για προαγωγή. Η επόμενη σεζόν είναι οριακή και το ξέρει. Εάν συνέχιζε τις καλές εμφανίσεις θα πατούσε μετά βεβαιότητας το γρασίδι του “Σαντσεθ Πιθχουάν”. Όμως τα πράγματα δεν πηγαίνουν βάσει προγράμματος. Η Σεβίλλη υπέστη καθίζηση, ο Χούαντε Ράμος περνάει από το λογιστήριο και αυτός που προβιβάζεται είναι ο Μανόλο Χιμένεθ. Ο Ισπανός πρώην προπονητής της ΑΕΚ, αναλαμβάνει μια ομάδα με καταρρακωμένο ηθικό μεσούσης της περιόδου και το πρότζεκτ με τους μικρούς σταματάσει αιφνιδίως. Η Σεβίλλη Β’ τερματίζει τελευταία και πέφτει κατηγορία. Που καιρός για προώθηση ταλέντων…;

Η Ρεάλ Καστίγια (η δεύτερη ομάδα της Βασίλισσας είχε προσέξει όμως το 6ρι της υποβιβασθείσας) και δεν ήταν δύσκολο να τον εντάξει στο δυναμικό της. Να η ευκαιρία για τον Μιγέλ Άνχελ. Ο προπονητής της ομάδας δεν εμπιστεύτηκε με αποτέλεσμα οι συμμετοχές μειωμένες και η έλλειψη ρυθμού εμφανής.

Οι σειρήνες της Ανδαλουσίας χτυπούν έντονα στα αυτιά κάθε Ανδαλουσιανού πιο πολύ από κάθε άλλου Ισπανού. Ο Κορδέρο δεν θα μπορούσε να είναι εξαίρεση και σε αυτό και η πρόταση της Χέρεθ έμοιαζε εφαλτήριο για ένα νέο ξεκίνημα. Η  επιστροφή στην ιδιαίτερη πατρίδα θα λειτουργούσε σαν παυσίπονο. 37 συμμετοχές και ηγέτης στον χώρο του κέντρου θα οδηγήσει του “μπλε” μαζί με τον  βετεράνο Χοσέ Μάρι στην 8η θέση, λίγο πάνω από την μέση της δεύτερης τη τάξει κατηγορίας του ισπανικού ποδοσφαίρου.

Οι προπονητές αλλάζουν στην Χέρεθ, τα συστήματα αλλάζουν αλλά ο Κορδέρο δεν αλλάζει. Η σεζόν επαναλαμβάνεται την επόμενη χρονιά, λίγο χειρότερα βέβαια (14η θέση) με τον Μιγέλ Άνχελ να πιστεύει βαθιά μέσα του ότι μια ομάδα που παλεύει για την σωτηρία της ή δεν έχει στόχους για κάτι παραπάνω στην δεύτερη κατηγορία δεν είναι αυτό που φανταζόταν για τον εαυτό του.

Η συνήθεια που έγινε λατρεία

Και ενώ το ψάξιμο συνεχιζόταν ήρθε η πρόκληση που λεγόταν AEK. Φερέρ, Τσιάρτας, Χιμένεθ την έκαναν το όνομα του Δικεφάλου οικείο και στο αυτί του τελευταίου Ισπανού ποδοσφαιρόφιλου. Αλλά και οι πρόσφατες εμπειρίες των πρώην συμπαικτών του, Κάλα, Χοσέ Κάρλος και Ματέος τον έκαναν να πει το “Si”.Mόνο που τα πράγματα είχαν αλλάξει ραγδαία και το νούμερο 6 των Κιτρινόμαυρων έπρεπε να προσγειωθεί ανώμαλα στην νέα πραγματικότητα. Η Ένωση πλέον δεν πάλευε για πρωτάθλημα αλλά για την ύπαρξη της.

Έπρεπε να παίζει για περισσότερους έναν. Άκουγε στις προπονήσεις πράγματα γι αυτόν τετριμμένα και γνωστά αλλά για τους συμπαίκτες του, λόγω ηλικίας καινούρια. Απογοητευόταν από την κριτική που δεν ξεχώριζε την ήρα από το σιτάρι αλλά δεν το έβαζε κάτω. Και όταν ήρθε το τέλος (πριν από την αρχή) της ΑΕΚ δεν μάζεψε την βαλίτσα του, δικαιολογημένος θα ήταν αν το έκανε, αλλά περίμενε.

Τσάβι μπορεί να μην είναι αλλά δεδομένης της κλίμακας και των απαιτήσεων μπορεί να τον υποδυθεί. Το μήνυμα της ομόφωνης απόφασης του ποδοσφαιρικού τμήματος εκ του στόματος, του πλέον αρμοδίου Δημήτρη Μελισσανίδη έχρισε τον Μιγέλ Άνχελ Κορδέρο “El capitán”. Καπετάνιο όχι μόνο στο γήπεδο αλλά στην συνολικότερη αναγέννηση της Ένωσης. Και μην λησμονούμε ότι ο Ισπανός ήρθε στην ομάδα με 75.000 ευρώ. Μήπως έτσι φτηνά και αθόρυβα δεν ξεκίνησε πριν πολλά πολλά χρόνια και μια από τις πιο όμορφες ιστορίες; Εκείνη του παντοτινά δικού μας Τόνι Σαβέβσκι…