Το πραγματικό σκάουτινγκ…

ΜΕ δεδομένη τη διάθεση για σωστή δουλειά και δημιουργία, προκειμένου να ”γεννηθεί” ξανά κάτι, πραγματικά, μεγάλο από τις στάχτες του, σήμανε η ώρα να γίνει (επιτέλους) για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ και κάτι σωστό σε επίπεδο ακαδημιών και σκάουτινγκ.

Όλοι το συζητούν τούτες τις ημέρες ότι πρωταρχικός στόχος του Δημήτρη Μελισσανίδη είναι η οργάνωση δυο ”στρατηγικών τομέων” οι οποίοι αξιοποιήθηκαν από ελάχιστα έως καθόλου όλα τα προηγούμενα χρόνια, με τις εκάστοτε διοικήσεις να καταφεύγουν ”στην εύκολη λύση” των ”έτοιμων μεταγραφών”.

Για να στήσεις, λοιπόν, ένα δίκτυο σκάουτινγκ πρέπει πάνω απ’ όλα να γνωρίζεις τον τρόπο διότι σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς όλες οι ομάδες των προηγμένων πρωταθλημάτων της Ευρώπης, επιδίδονται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους σε έναν εξαντλητικό ”αγώνα δρόμου”, για να εντοπίσουν και να ”κλείσουν” επιτόπου τον καλό και φθηνό ποδοσφαιριστή.

Η ”τριβή” μου στο ρεπορτάζ με έφερε κοντά σε ανθρώπους που εργάστηκαν πριν από 10 και 15 χρόνια σε τμήματα σκάουτινγκ συλλόγων όπως η Σεβίλλη, για παράδειγμα, η οποία στα μέσα της 10ετίας του ’90 βρέθηκε σε παρόμοια θέση με αυτή της ΑΕΚ. Υποβιβασμένη στην β΄ κατηγορία της Ισπανίας…καιbroke.

Μέσα στην παρακμή τους οι Ανδαλουσιάνοι αντί να κοιτάξουν ”κοντόφθαλμα” τον στόχο της ανόδου, οργάνωσαν ένα υπερσύγχρονο-για τα δεδομένα της εποχής-τμήμα σκάουτινγκ, αναθέτοντας σε σοβαρούς ανθρώπους τους τομείς ”δράσης” και ”αναζήτησης” παικτών σε Ευρώπη, Αφρική, Λατινική Αμερική. Τη ”ζώνη” των Βαλκανίων είχε αναλάβει Έλληνας σκάουτερ, με ισχυρούς δεσμούς στη διοίκηση της ομάδας.

Το ’99 με την άνοδο της στηνPrimeraη Σεβίλλη είχε ήδη δημιουργήσει μια εκπληκτική ”ομάδα δράσης” που έπιανε…χώμα και το μετέτρεπε σε χρυσάφι. Για παράδειγμα, ο υψηλόσωμος στόπερ, ο Φάτσιο, αγοράστηκε για 60-70.000 ευρώ και σε μια 2ετία η ”μετοχή” του στο ποδοσφαιρικό ”χρηματιστήριο” είχε εκτοξευθεί στα 4 εκατ ευρώ.

Ίσως θα ‘ταν, λοιπόν, μια καλή ιδέα να γίνει ένα ταξιδάκι στη Σεβίλλη για να…πέσει μια προσεκτική ματιά στον τρόπο λειτουργίας του τμήματος σκάουτινγκ των ”ροχομπλάνκος” και γιατί όχι, άλλο ένα στη γειτονική Ιταλία, όπου ”μεγαλουργεί” τα τελευταία χρόνια σ’ αυτό το είδος η Ουντινέζε. Οι Ιταλοί είναι τόσο προχωρημένοι που έχουν φθάσει πια στο σημείο να ελέγχουν παρασκηνιακά την ισπανική Γρανάδα (την οποία…ζύγωσαν πολύ πριν προβιβαστεί) ! Για τέτοιο ”πάρε-δώσε” μιλάμε.

Είναι θαρρώ μοναδική η ευκαιρία για να γίνει κάτι πραγματικά σημαντικό σε σκάουτινγκ και ακαδημίες κι όχι σε επίπεδο…να ‘χουμε να λέμε ότι κάνουμε δουλειά και να αλλάζουμε κάθε σεζόν 15 ποδοσφαιριστές. Γιατί το είδαμε κι αυτό την τελευταία 10ετία. Αυτό τοpromotionήταν για να ”τσιμπάνε” οι παντελώς ανίδεοι από τον τρόπο που λειτουργεί ένα ΚΑΝΟΝΙΚΟ τμήμα σκάουτινγκ, το οποίο έχει ένα δίκτυο συνεργατών σε όλο τον κόσμο που ξέρουν να εντοπίζουν γρήγορα και σωστά…