Ο Ντέμης είχε τσίπα

Ο Ερνεστ Χεμινγγουέι έλεγε ότι «ο αθλητισμός διδάσκει έντιμα να νικάς και με αξιοπρέπεια να χάνεις». Όχι, δεν θα ισχυριστώ ότι ο Ντέμης Νικολαΐδης έφερε στο μυαλό του αυτά τα λόγια επακριβώς σε εκείνον τον τελικό Κυπέλλου απέναντι στον Ιωνικό πριν από 13 χρόνια.

Το σίγουρο είναι όμως ότι δεν ήθελε να κερδίσει άτιμα, δεν ήθελε να κλέψει. Γι αυτό και έτρεξε στον Δούρο με σκοπό να ομολογήσει ότι τον ξεγέλασε και να του ζητήσει να ακυρώσει το τέρμα. Όπως και έγινε…

Στον Ολυμπιακό (και) του 2013 είναι προφανές ότι το αίσθημα της ισονομίας δεν έχει και τόση σημασία μπροστά στην με κάθε τρόπο επιβολή έναντι του αντιπάλου. Εκφραστής εντός του γηπέδου της συγκεκριμένης νοοτροπίας απεδείχθη ο (διεθνής παρακαλώ) ποδοσφαιριστής Γιάννης Μανιάτης. Όχι απλώς χρησιμοποίησε το χέρι του, όχι απλώς ενήργησε (ποδοσφαιρικά) άνομα, αλλά υποδύθηκε και τον ανήξερο!

Συγγνώμη αλλά όταν θέλεις να λες ότι σε αντιπροσωπεύει το «ευ αγωνίζεσθαι» ή ότι τρέφεις σεβασμό προς το άθλημα, το λιγότερο που κάνεις στην περίπτωση αυτή είναι να σκύψεις το κεφάλι και να απομακρυνθείς από τη φάση. Δεν είναι απαραίτητο να πράξουν όλοι όπως ο Ντέμης, το λάθος είναι του διαιτητή και εκείνος πρέπει να το διορθώσει. Αν ο κάθε Μανιάτης παραδεχόταν στον κάθε ρέφερι ότι έπαιξε αντικανονικά, τότε τι να τους κάνουμε τους αφεντάδες και τους βοηθούς τους;

Κι όμως αντί αυτού…

… όταν πηγαίνεις στο άλλο άκρο, όταν ωρύεσαι και υποδύεσαι τον αθώο λέγοντας ότι δεν έκανες ποτέ αυτό που όλοι είδαν, όταν έχεις προκλητική συμπεριφορά σε όλο το υπόλοιπο του αγώνα, τότε ναι, αυτό που σε ενδιαφέρει είναι μόνο το να κερδίσεις. Με κάθε τρόπο. Ακόμα και άνομα. Ακόμα κι αν κάνεις ανθρώπους απέναντί σου να αναρωτιούνται που χάθηκε η αξιοπρέπεια στον αθλητισμό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ SPORT24