Δεν αξίζει αυτό στην ΑΕΚ

Ο πατέρας μου ο Πέτρος Σταματελόπουλος ήταν παίκτης της ΑΕΚ… μέχρι το 1964. Όταν ακόμη το ποδόσφαιρο είχε πραγματικούς φιλάθλους… Και οι παίκτες παίζαν για την τιμή και την φανέλα!!! (Αυτό και μόνο λέει πολλά…).

Τα μεγαλύτερα ονόματα της ιστορίας του Ελληνικού ποδοσφαίρου, οι σημερινοί παλαίμαχοι ήταν τότε στο επίκεντρο των εφημερίδων, όχι για τις “ηχηρές μεταγραφές” αλλά για την ψυχή και την καρδιά που έδιναν σε κάθε αγώνα για την ομάδα τους.

Έτσι λοιπόν είχε την τιμή και ο πατέρας μου να παίζει στην ΑΕΚ με ονόματα όπως ο Νεστορίδης, Σεραφίδης, Τσαχουρίδης, Παπαιωάννου κλπ. Εσείς τα ξέρετε καλύτερα από μένα. Ακόμη και σήμερα αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν φίλοι…

Έχω βρεθεί πολλές φορές σε συνευρέσεις τους – γιατί αρκετές από αυτές έχουν γίνει στο σπίτι μας – και τους άκουγα να αναπολούν για την ομάδα τους και τα παιχνίδια που έπαιζαν – έστω και αν ήταν ηττημένοι – με δέος!!!

Δάκρυα κυλούσαν στα μάτια τους από τις θύμισες για την ΑΕΚ… Θυμάμαι με τι υπερηφάνεια μου μίλησε ο πατέρας μου όταν έπαιξε με την Σάντος και τον τότε καλύτερο παίκτη του κόσμου, τον Πελέ!!! Ήταν τότε γνωστός και ως “Πετράν” στα γήπεδα για το δυνατό αριστερό σου και το αράουτ που είχε. (έπαιζε αριστερό μπακ).

Τώρα λοιπόν μετά από τόσα δάκρυα χαράς γι’αυτή την ομάδα που δώσαν τα νιάτα τους και την ψυχή τους ώστε να κρατήσουν το γόητρο της ΑΕΚ ψηλά… Τα δάκρυα αυτά γίνανε λύπης πόνου και απογοήτευσης… Είναι κρίμα και άδικο για την ΑΕΚ και όλο της τον κόσμο…

Δεν του άξιζε να το ζήσουν αυτό!!! Για το μόνο που είμαι χαρούμενη είναι ότι ο πατέρας μου επειδή “έφυγε” πριν ενάμιση χρόνο… δεν το ζει όλο αυτό. Παρ’ όλα αυτά όμως εμείς θα είμαστε πάντα ΑΕΚ και θα υποστηρίζουμε την ομάδα μας όπου και αν βρίσκεται… Ειδικά τώρα που μας έχει ανάγκη όσο ποτέ!!!

Με συγχωρείται για την φλυαρία μου αλλά ένιωσα την ανάγκη να σας τα πώ…

Μαργαρίτα Σταματελοπούλου