Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε (vids)

Πάνε δυο μέρες από την μαύρη νύχτα της 14ης Απριλίου. Σκέφτομαι πως πρόκειται για ένα κακόγουστο αστείο, ότι θα ξυπνήσουμε όλοι απ’ αυτόν τον εφιάλτη και θα ναι τα πράγματα όπως πριν. Μάταια όμως… Τα κάθε λογής βιντεάκια του αγώνα της Κυριακής και οι χαρακτηριστικές φωτογραφίες αδερφών μας να ξεσπούν σε λυγμούς μου αποδεικνύουν την πιο σκληρή αλήθεια. Αυτήν που αρνούμαι να δεχθώ κατάματα και προσπαθώ να προσπεράσω.

Όλοι τώρα πια σκυλεύουν το πτώμα της ΑΕΚ. Θυμήθηκαν ξαφνικά πως υπάρχει μια ιστορική ομάδα και ότι η απουσία της από το επόμενο πρωτάθλημα θα δημιουργήσει πολλούς τριγμούς και θα αλλάξει τα δεδομένα. Τους ξέραμε και τους ξέρουμε… Η παρηγοριά τους δεν μας είναι θεμιτή, δεν έχει κανέναν απ’ αυτούς ανάγκη ο δικέφαλος αετός. Μόνο τον κόσμο που τον στηρίζει πάντα. Αυτόν τον αγνό φίλο της Ένωσης, που πάει στο γήπεδο για να φωνάξει για την ΑΕΚ και όχι το κάθε τσογλανάκι που αμαυρώνει την ιστορία και την υπόστασή της. Φταίμε και εμείς. Φταίμε που βλέπαμε το κακό να έρχεται και δεν κάναμε τίποτα. Σαν να ήμασταν παγωμένοι, αφήσαμε ανύπαρκτους διοικούντες και ψευτόμαγκες της κερκίδας να κάνουν κουμάντο στην αγάπη μας, στην ΑΕΚ μας. Ήταν τόσα πολλά τα χτυπήματα που δεν άντεξε και άφησε τον εαυτό της, όπως την αφήσαμε και εμείς.

Δεν γνωρίζω αν υπάρξει πλήρης ανατροπή των δεδομένων και η ομάδα παίξει το τελευταίο της χαρτί την Κυριακή. Κακά τα ψέματα, στο ελληνικό ποδόσφαιρο η ΑΕΚ θεωρείται ο φτωχός συγγενής, ο «εχθρός» που πρέπει οι υπόλοιποι με κάθε τρόπο να εξολοθρεύσουν. Γι’ αυτό θα μου φανεί απίστευτο να υπάρξει μια διαφορετική ποινή για την ομάδα με την απόφαση της Πέμπτης. Πάντως αυτό δεν σημαίνει πως δεν ζητάμε τα του καίσαρος τω καίσαρι. Η ΑΕΚ θέλει ισονομία κύριοι κι όχι χάρες και διευκολύνσεις. Αν είναι να πέσουμε θα πέσουμε με αξιοπρέπεια και όχι μέσα από αποφάσεις που καταγράφονται σ’ ένα χαρτί. Απαιτούμε δίκαιη μεταχείριση. Σ’ ένα σάπιο ελληνικό πρωτάθλημα που η μόνη αδικημένη είναι πάντα η ΑΕΚ δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την εύνοια των υπολοίπων.

Αδέρφια μου ήρθε η ώρα για γενναίες αποφάσεις. Μπορεί τα δάκρυά μας να ρέουν ποτάμι για πόσο καιρό δεν ξέρω ακόμη. Το στίγμα είναι στίγμα. Για μας όμως η ΑΕΚ πρέπει να είναι στην κορυφή και μόνον εκεί. Δεν θα την αφήσουμε μόνοι της. Όχι τώρα που μας έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ. Θα την ξανασηκώσουμε. Επιβάλλεται να βοηθήσουμε τον δικέφαλο αετό να πετάξει και πάλι περήφανος. Το έχουμε χρέος για μας, για τα παιδιά μας, για την απέραντη και ανιδιοτελή αγάπη που πάντα της τρέφαμε. Θα αποδείξουμε σ’ όλους αυτούς που την σκότωσαν, πως έκαναν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής τους. Θα επιστρέψουμε και θα τρέμει όλη η γη. Ας κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα. Και όλα αυτά θα αποτελούν μια κακή ανάμνηση, μια δυσάρεστη παρένθεση στην ένδοξη ιστορία της πολυαγαπημένης μας ομάδας.

Κι ας είναι ο πόνος αβάσταχτος

Κι ας πιστεύουμε πως όλα είναι ένα ψέμα

Ένα ξέρω…την καρδιά αν ρωτήσεις θα πει μοναχά ΈΝΩΣΙΣ!!

Και να ξέρεις ΑΕΚΑΡΑ μου…στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε.