Έρχεται για να ενώσει!

Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι σε προσωπικό επίπεδο ήμουν από εκείνους που αδιαφορούσαν για όσα συνέβαιναν (εφέτος και παλαιότερα) στα αποδυτήρια της ΑΕΚ. Αυτό στο τρέφει κατά καιρούς η ίδια η ομάδα, άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο. Αυτή είναι και η δουλειά του ρεπόρτερ. Και πιστέψτε με, ο κάθε ένας από εμάς ξέρει καλά πότε πρέπει να βγουν πράγματα προς τα έξω και πολλές φορές έχει θάψει μέσα του θέματα τα οποία θα δημιουργούσαν πρόβλημα στην ομάδα.

Στην εφετινή ΑΕΚ αυτό καταστρατηγήθηκε από όλους μας! Σε υπέρτατο βαθμό. Και δεν βγάζω την ουρά μου απέξω. Ήταν τόσο άρρωστη και προβληματική η κατάσταση στα κιτρινόμαυρα αποδυτήρια που χάθηκε το μέτρο. Και είδαν το φως της δημοσιότητας ιστορίες που σε άλλες εποχές θα είχαν καταχωνιαστεί στο συρτάρι κάθε δημοσιογράφου ή ρεπόρτερ. Διότι κάποτε υπήρχε η πραγματική «Ένωση».

Η επιστροφή του αποφασισμένου να βάλει στεγανά Δέλλα, ίσως να αποτελέσει και την απαρχή για να μαζευτεί σημαντικά η κατάσταση. Πολλοί από εσάς πιστεύετε ότι ο δημοσιογράφος σκαλίζει για το κακό, ναι υπάρχουν και τέτοιοι ομολογουμένως. Όπως σε όλα τα επαγγέλματα, οι σωστοί και οι αμετροεπείς. Αυτοί που ξέρουν να κάνουν και λίγο πίσω και εκείνοι που λυσσάνε για την εξάπλωση της μιζέριας όταν οι συνθήκες είναι «ταμάμ» για να συμβεί αυτό.

Σημασία έχει τι πράττει η ίδια η ομάδα, τι σκέφτονται και πως ενεργούν οι ποδοσφαιριστές, οι υπάλληλοι, οι παράγοντες της. Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι όλοι οι ρεπόρτερ ομάδας συνθέτουν τη χείριστη φάρα (κάτι που αν μπείτε στη θέση μας και αναλογιστείτε συνθήκες δουλειάς και έναν σκασμό άχρηστες ή χρήσιμες πληροφορίες που φτάνουν καθημερινά στα αφτιά μας, ίσως το εκτιμήσετε διαφορετικά), είναι στην ευχέρεια όλων των προαναφερθέντων (των παικτών, των υπαλλήλων, των γυμναστών, των προπονητών και των παραγόντων) να θωρακίσουν τα αποδυτήρια και να περνούν προς τα έξω τα θετικά συμπεράσματα.

Αυτό ήταν αδύνατο να συμβεί με έναν προπονητή όπως ο Λίνεν όταν ο ίδιος κατηγορούσε στον Τύπο τους ποδοσφαιριστές του, όταν καλούσε στο τηλέφωνο ή κοντά του δημοσιογράφους μετά από αγώνες για να κράξει τον κάθε Κατίδη, Μπουγαΐδη και δεν ξέρω ποιον άλλον. Αυτό δεν θα το έκανε ποτέ ο Δέλλας. Και εδώ κρύβεται το μεγάλο μυστικό. Ο προπονητής δεν πρέπει να είναι μόνο μπαμπούλας, οφείλει να είναι και φίλος, πατέρας, ψυχολόγος και παιδαγωγός, ανάλογα με την περίπτωση. Οφείλει να δουλεύει για το «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ».

Πρέπει να αγκαλιάζει, να νουθετεί, να κερδίζει και να χαρίζει εμπιστοσύνη, να ακούει τα προβλήματα και να δίνει λύσεις. Σίγουρα αναλαμβάνει την πλέον δύσκολη αποστολή έχοντας να διαχειριστεί 30 και πλέον διαφορετικούς χαρακτήρες. Όταν όμως το προσπαθεί πραγματικά, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα τους φέρει πιο κοντά ακόμα κι αν δεν τους κατανοεί απόλυτα. Το θέμα είναι η προσπάθεια και η θέληση.

Καλό θα είναι να μπουν επιτέλους στεγανά. Να ενωθούν οι παίκτες μεταξύ τους και υπό τη σκέπη του Δέλλα, να αφήσουν πίσω τους όλα αυτά που τους ώθησαν σε συμπεριφορές και δράσεις που δεν θα λάβαιναν χώρα στην ΑΕΚ αν επικρατούσαν συνθήκες σύμπνοιας και ενότητας μεταξύ του προπονητικού επιτελείου και των ποδοσφαιριστών. Ας ελπίσουμε ότι θα την αποκτήσουν τώρα, στα τελειώματα. Πριν να συμπεράνουν όλοι μαζί ότι ήταν αργά.

Ευτυχώς μαζί με τον Λίνεν αποχωρούν από την ομάδα και εκείνοι που τον επηρέασαν, τον έβαλαν στη λογική της ίντριγκας και σε μεγάλο βαθμό τον πήραν στον λαιμό τους. Κι ας μην το καταλάβαινε, ας μην το πίστευε. Ονόματα δεν χρειάζεται να αναφερθούν για ακόμα μία φορά, αρκετή δόξα και διαφήμιση κέρδισαν από την ΑΕΚ.