Γιάννη, όρθιος στα δύσκολα!

Πλέον τα πράγματα έχουν φτάσει σε οριακό σημείο. Μετά και την ήττα στα Γιάννενα, η ομάδα αντιμετωπίζει κατάματα αυτό που από την αρχή της σεζόν προσπαθεί να αποφύγει. Τον υποβιβασμό. Αποδείχθηκε λοιπόν αυτό που έλεγαν όλοι στις αναλύσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Πως η Ένωση θα παίξει τα ρέστα της με τον Πανθρακικό στο ΟΑΚΑ. Δεν θα διαφωνήσω σ’ αυτό καθώς οποιοδήποτε θετικό αποτέλεσμα της ΑΕΚ σήμερα θα μου προξενούσε έκπληξη. Πάντα με βάση την αγωνιστική κατάσταση των κιτρινόμαυρων.

Ο Λίνεν έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτό που βλέπουμε. Πραγματικά, οι επιλογές του φτάνουν τα όρια της πρόκλησης ενώ και ο τελευταίος οπαδός της Ένωσης θα ενδιαφερόταν να μάθει τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι του Γερμανού τεχνικού. Μια απ’ αυτές του τις επιλογές αφορά τον Δημήτρη Κωνσταντόπουλο.

Η εμμονή του να κρατάει μέσα στην εντεκάδα τον «Ντίμι» του κόστισε ουκ ολίγες φορές. Ο Έλληνας πορτιέρο δεν διανύει και την καλύτερη σεζόν του στην ΑΕΚ κάτι που το έχει παραδεχτεί και ο ίδιος σε δηλώσεις του. Η αλήθεια είναι πως έχει κάνει τραγικά λάθη που έχουν κοστίσει βαθμούς. Καλός μόνο μέσα στην εστία του ήταν κάποτε, πλέον νομίζεις ότι φοράει μανταλάκια… Σαν αρχηγός και με περισσότερες εμπειρίες από τους συμπαίκτες του όλοι περίμεναν πολλά παραπάνω απ’ αυτά που έδειξε μέσα στα γήπεδα μέχρι τώρα. Κι όμως ο Λίνεν επέμενε να δείχνει εμπιστοσύνη στον Κωνσταντόπουλο ακόμη κι όταν οι εμφανίσεις και τα λάθη του τελευταίου τον διέψευδαν.

Το καλύτερο που μπορούσε να κάνει ο Γερμανός ήταν να τον αφήσει στον πάγκο για να συμμορφωθεί. Φοβόταν τίποτα και δεν το έκανε; Ίσα ίσα θα έπρεπε να το είχε πράξει εδώ και καιρό αποδεικνύοντας πως δεν είναι άνθρωπος που κάνει διακρίσεις και πως όλοι πρέπει να παλεύουν στις προπονήσεις ίσα και όμοια για μια θέση στην ενδεκάδα. Κάθε άλλο παρά αυτό γίνεται στην ΑΕΚ από τότε που ήρθε ο Λίνεν.

Εν τέλει, ο μόνος τρόπος για να βγει από την ενδεκάδα ο «Ντίμι» αποδείχθηκε πως ήταν ο τραυματισμός. Η θλάση που αποκόμισε στο χτεσινό παιχνίδι τον θέτει εκτός ομάδας. Αυτός που μένει πίσω είναι ο Αραμπατζής. Μαθημένος στα δύσκολα ακόμα και όταν τον απαξιώνουν άδικα.

Σε δύο ματς που παίζεται κυριολεκτικά η ιστορία της ομάδας όλοι εύχονται να δείξει ετοιμότητα και να επωμιστεί το βάρος που πέφτει στις πλάτες του. Μπορεί να μην τον ευνοούν οι συγκυρίες αλλά έχει την ευκαιρία να αποδείξει σ’ όλους μας πως έχει αδικηθεί κατά καιρούς αποβάλλοντας από πάνω του την ταμπέλα του «αιώνια» δεύτερου τερματοφύλακα στο ρόστερ.

Συγκέντρωση χρειάζεται αλλά και πάθος για τη νίκη. Όχι μόνο απ’ τον Αραμπατζή αλλά και από εκείνους που θα ξεκινήσουν στον αγώνα την Κυριακή. Μέχρι τότε μετράμε αντίστροφα.