Δικαίωσε τον Λίνεν

Για ακόμη μια φορά ο Σωκράτης Τσουκαλάς παρουσίασε μια αγωνιστική σταθερότητα στο παιχνίδι του και ειδικότερα ανασταλτικά, τομέας που φαίνεται να αποτελεί το δυνατό του σημείο. Ο δεξιός μπακ ήταν από τους σταθερότερους του χτεσινού αγώνα στη Λιβαδειά ξεφεύγοντας από τη γενική μετριότητα που χαρακτήριζε τους ποδοσφαιριστές της Ένωσης μέσα στο γήπεδο. Δικαίωσε απόλυτα την απόφαση του Λίνεν να τον επιλέξει για το αρχικό σχήμα έναντι του Βαλεντίνου Βλάχου στο συγκεκριμένο παιχνίδι για ένα και μόνο λόγο. Το αμυντικό κομμάτι.

Όλοι όσοι είδαμε το παιχνίδι (από το γήπεδο και την τηλεόραση) καταλάβαμε πως αρχική πρόθεση της ομάδας ήταν να διαφυλάξει τα νώτα της. Αυτό φάνηκε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και η επιλογή του Λίνεν να ξεκινήσει τον Τσουκαλά ενισχύει ακόμη περισσότερο αυτή μου την άποψη.

Χρειάστηκαν δεκαπέντε λεπτά μέχρι να βρει τα πατήματά του και από κει και πέρα τα πήγε εξαιρετικά μέχρι και το τελευταίο λεπτό του αγώνα. Ο στόχος του Τσουκαλά ήταν να περιορίσει τις όποιες επιθετικές δραστηριότητες του επικίνδυνου Ακόστα από την πλευρά του ενώ όποτε χρειάστηκε είχε και τη βοήθεια του Κορδέρο στα μαρκαρίσματα. Ήταν λογικό να θέλει να πιέσει ο Λεβαδειακός με τους ακραίους του από την αρχή και ο Λίνεν το γνώριζε καλά αυτό. Οπότε δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει ο Σωκράτης από το να μείνει προσηλωμένος στα αμυντικά του καθήκοντα(κάτι που έφερε εις πέρας) και όποτε του το επέτρεπαν οι συνθήκες του αγώνα να βοηθάει στην επιθετική λειτουργία της ομάδας.

Σίγουρα στο τελευταίο υστερεί σε σχέση με τον Βλάχο, ο οποίος δίνει μια διαφορετική νότα από τα δεξιά κάθε φορά που αγωνίζεται και καλή σέντρα έχει και σίγουρα θα βοηθούσε πολύ περισσότερο χτες στο επιθετικό κομμάτι απ’ ότι ο Τσουκαλάς. Ωστόσο δεν γνωρίζω κατά πόσο, εφόσον ξεκίναγε ο πρώτος, θα μπορούσε τακτικά να περιοριστεί στο αμυντικό κομμάτι καθώς τον έχουμε δει ουκ ολίγες φορές να ξεχνιέται στην επίθεση αφήνοντας την θέση του. Δεν λέω πως πάσχει αμυντικά αλλά κρίνω απόλυτα σοφή την απόφαση του Λίνεν να ξεκινήσει τον αμυντικογενή Τσουκαλά σ’ ένα ματς που κρίνονται πολλά και που ακόμη και ο βαθμός της ισοπαλίας μπορεί να κριθεί «χρυσός» για τη συνέχεια. Ο Βλάχος είναι προτιμότερος για τα εντός έδρας παιχνίδια. Εκεί όπου η ομάδα θα προσπαθήσει να έχει την υπεροχή αναζητώντας πρώτη το γκολ καθώς εκεί χρειάζεται βοήθεια και από τα μπακ της. Ίσως αν τον βλέπαμε χτες αντί του Τσουκαλά, η ομάδα να κέρδιζε ή μπορεί και να έχανε ή ακόμη να έληγε και πάλι ισόπαλο το ματς. Με τα αν και τα ίσως όμως δεν γράφεται ιστορία και οι πάντες και τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.

Αυτό που με χαροποιεί ιδιαίτερα όμως είναι πως έχουμε (πιθανόν) την τύχη να διαθέτουμε δύο αξιόπιστα και ελπιδοφόρα μπακ για το μέλλον. Σε μια θέση που μαζί μ’ αυτή του αριστερού μπακ πάντα μας ταλάνιζε. Και στην προκειμένη περίπτωση, πιστεύω πως οι Βλάχος και Τσουκαλάς μπορούν με σωστή καθοδήγηση και σκληρή δουλειά να καλύψουν με αξιοπρέπεια τη θέση μακροπρόθεσμα ακόμη κι αν δεν γίνουν Κοπιτσής ή Μπορμπόκης. Είπαμε, χρειάζεται πολλή δουλειά και κάτω το κεφάλι. Ταλέντο υπάρχει. Ας ελπίσουμε να βρεθεί λύση και στα διοικητικά για να υπάρχει ομάδα και όλα θα πάρουν το δρόμο τους.