Τόσο εύκολα χτίζεται η νέα ΑΕΚ

Ισχυρίζονται κάποιοι (και είναι αρκετοί) ότι κάθε επιχειρηματίας που σέβεται τον εαυτό του, δηλαδή είναι κανονικός, σοβαρός και έχει μία σημαντική οικονομική επιφάνεια, θεωρεί τραγική την απόφαση επένδυσης στην ΑΕΚ, η οποία (εταιρικά) χαρακτηρίζεται ως ένα βαρέλι δίχως πάτο. Σκληρό συμπέρασμα, αλλά και λογικό. Ποιος μεγαλο-επενδυτής θα αποφάσιζε ένα τέτοιο εγχείρημα βλέποντας τον έναν μετά τον άλλον, επιχειρηματίες τεράστιου βεληνεκούς, να πηδούν από το καράβι της;

Κι όμως. Η χασούρα του Νοτιά, του Παππά και των υπολοίπων, δεν μπορεί να συγκρίνεται με την προοπτική που θα μπορούσε να αποκτήσει η ΑΕΚ ξανά, αν εμφανιζόταν ένας επενδυτής νοικοκύρης, με πλάνο συγκεκριμένο και με ξεκάθαρες αρχές και κατευθύνσεις οι οποίες θα απέτρεπαν οποιεσδήποτε παρεκκλίσεις από αυτό. Είπαμε, η εταιρεία απαξιώθηκε, η μιζέρια επιβλήθηκε, η κατήφεια κυριάρχησε, όμως όχι ότι δεν υπάρχει και φως στο τούνελ. Δεν το δέχομαι…

Το «δεν πληρώνω εγώ τα χρέη των άλλων» που αποτελεί μότο του Δημήτρη Μελισσανίδη, μπορώ να το καταλάβω και να το αποδεθχώ για πολλούς και διάφορους λόγους, κυρίως όμως για έναν: επειδή υπήρξαν φορές που εμφανίστηκε, που πρότεινε, που ζήτησε να εμπλακεί ή να τον ακολουθήσουν με (εξίσου) συμμετοχή, αλλά αντίκρισε μόνο κλειστές πόρτες. Τώρα που τον καλούν να βγάλει το φίδι από την τρύπα, γιατί να το κάνει μόνος του;

Ωστόσο ένας νεαρός και φιλόδοξος επιχειρηματίας, όπως εν προκειμένω ο Δημήτρης Βιντιάδης στα 33 χρόνια του, δεν έχει να επικαλεστεί κάτι αντίστοιχο, ούτε έχει το σκεπτικό του Τίγρη σύμφωνα με το οποίο «εγώ θέλω μία ΑΕΚ πρωταθλήτρια και δεν με ενδιαφέρει να εμπλακώ κάτι άλλο».

Ήξερε από την αρχή την κατάσταση, μόνο τους ενέπλεξε εαυτόν και οικογένεια σε αυτήν, άρα κάτι θα είδε για να το προσπαθεί. Δεν μπορεί να το κάνει από τρέλα ή από αφέλεια, δεν υφίστανται τέτοιοι επιχειρηματίες στην εποχή μας. Γι αυτό και εν μέρει δικαιολογώ το ότι θέλει να φέρει την κατάσταση όσο μπορεί περισσότερο στα μέτρα του προτού κάνει την τελική κίνησή του. Αυτό είναι το λογικό. Αυτό θα έκανε ο καθένας από εμάς στη θέση του οποιουδήποτε Βιντιάδη.

Αν (το τονίζω, ΑΝ) έχει πραγματικό όραμα, τότε προφανώς θα είδε ότι κι όλοι εμείς που προσπαθούμε να παραμερίσουμε έστω και λίγο την κουρτίνα της καταχνιάς για να αντικρίσουμε πίσω από αυτήν μία αχτίδα φωτός και ελπίδας, δηλαδή ότι: Υπάρχει η μαγιά πάνω στην οποία μπορεί να χτιστεί κάτι υγιές, ίσως και μελλοντικά επικερδές. Αρκεί να μπουν θεμέλια κάτω από αυτό, εκείνα που θα στηρίξουν τις βάσεις για την ανοικοδόμηση.

Δεν είναι του πεταμού αγωνιστικά η ΑΕΚ, ας βρίσκεται εκεί που βρίσκεται. Υπάρχουν ο Μητρόπουλος, ο Πετρόπουλος και ο Κορδέρο. Ο Κουτρουμπής, ο Φούντας, ο Βλάχος, ο Φέτσης και ο Τσουμάγκας. Ο αναγενημμένος Γκερέιρο. Ο Μπουγαΐδης και ο Κατίδης. Σκεφτείτε όλους αυτός μαζί, ενισχυμένους με 4-5 καλοκαιρινές προσθήκες όχι υπερ-παικταράδων, αλλά σαν και αυτών που ήρθαν στην ομάδα τον Ιανουάριο. Ικανών και απόλυτα επαγγελματιών. Κάντε τη σούμα και πείτε μου: Δεν μπορεί αυτή η ΑΕΚ να κοιτάξει ψηλότερα την επόμενη σεζόν; Μήπως δεν έχει μέλλον;

Όχι, είναι ανεπίτρεπτο να οδηγηθεί σε μία διοίκηση πρωτοδικείου Ανατωλιοτάκηδων, ανθρώπων με τσέπες γυμνές που στην πορεία, αφού ο κόσμος θα τους έχει γυρίσει την πλάτη κατάμουτρα (διότι αλήθεια, ποιος μπορεί να εμπιστευθεί όλα αυτά τα αδιάφορα και άγνωστα πρόσωπα όταν δεν το έκανε με κοτζάμ Μαύρο, το τελευταίο άφθαρτο είδωλο στην ΑΕΚ;) θα μας παρουσιάσουν ως λύση-μονόδρομο το ξεπούλημα των πιο ταλαντούχων ποδοσφαιριστών που διαθέτει η ομάδα τούτη τη στιγμή.

Ναί, αυτή η ΑΕΚ δεν είναι (αγωνιστικά) έτοιμη και ικανή να κάνει πορεία πρωταθλητισμού. Ωστόσο θα μπορούσε να γίνει σε 2-3 χρόνια από σήμερα αν ΟΛΑ αυτά τα παιδιά μείνουν και δουλέψουν μαζί και ασφαλώς περιστοιχηθούν από ποδοσφαιριστές ικανούς σε θέσεις που η ομάδα θα έχει ανάγκη. Δεν είναι δύσκολο να γυρίσει το πράγμα, αρκεί να υπάρχει διάθεση για δημιουργία και όχι για ακόμα ένα «ράβε-ξήλωνε», αυτή την ημίμετρη κατάσταση των τελευταίων ετών που πλέον οδηγεί στην απόλυτη τραγικότητα.