Για την ΑΕΚ και για την αλήθεια

Τους τελευταίους μήνες ο πρώην μεγαλομέτοχος δηλώνει (και είναι) εντελώς αποστασιοποιημένος από την καθημερινότητα της ΑΕΚ, εν τούτοις δεν έχει πάψει (έστω και του εκ μακρόθεν) να παρακολουθεί τις εξελίξεις και να ζητεί την ενημέρωση από ανθρώπους που γνωρίζει καλά και οι οποίοι μαθαίνουν από την καλή και την ανάποδη όσα συμβαίνουν εντός κι εκτός της κιτρινόμαυρης εταιρείας.

Τυχαίνει να γνωρίζω καλά ότι διατηρεί επιφυλάξεις για το αν αυτή η κίνηση (Βιντιάδη) που βρίσκεται εν εξελίξει θα δώσει στην ΑΕΚ την πολυπόθητη λύση. Ξέρω όμως επίσης ότι και θέλει να συμβεί αυτό αλλά και να βοηθήσει, εφόσον πειστεί ότι αυτό που «τρέχει» τους τελευταίους μήνες θα είναι ένα project υγιές που θα προκαλέσει τη συσπείρωση και άλλων εύρωστων ΑΕΚτζήδων που επί του παρόντος κοιτάζουν καχύποπτα και από απόσταση. Και αυτό τον κάνει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους.

Διότι σε αντίθεση με τόσα και τόσα περίεργα ως και ύποπτα άτομα που έδρασαν στο εσωτερικό της εταιρείας τα τελευταία χρόνια, ο Παππάς είναι άνθρωπος με μπέσα και ενοχλείται όταν τον καταδεικνύουν ως έναν εκ των υπευθύνων για το κατάντημα αυτής της ομάδας. Λάθη έκαναν όλοι, ωστόσο τα δικά του έχουν υπερτονιστεί. Αλλιώς τα υπολόγιζε, αλλιώς εξελίχθηκαν τα πράγματα στην πορεία…

Μία άγνωστη ιστορία θα σας πω…

Θυμάμαι ακόμα εκείνο το απόγευμα στο γραφείο του Πέτρου Παππά στο Μαρούσι, περίπου ενάμισι χρόνο πριν. Πέντε-έξι άνθρωποι (ως επί το πλείστον του χώρου μου) βρεθήκαμε ενώπιον του για να ακούσουμε τις σκέψεις του για την ΑΕΚ, προσδοκώντας σε πειστικές απαντήσεις. Μας κατέστησε σαφές με κάθε τρόπο ότι ήθελε να αποχωρήσει από το προσκήνιο και ότι σύντομα θα το έπραττε, όπως και συνέβη μερικούς μήνες μετά.

Δεν σταμάτησε να μιλάει για το μεγάλο πρόβλημα που προκαλούσε στον εφοπλιστικό και επιχειρησιακό κύκλο του η ενασχόλησή του με κάτι τόσο κακόφημο όσο το ποδόσφαιρο. Πόσο  είχε μετανιώσει που ασχολήθηκε με έναν χώρο που δεν ήταν καθαρός ενώ αρχικά είχε πιστέψει σε κάτι όμορφο και υγιές. Η ενασχόλησή του με την κιτρινόμαυρη εταιρεία το καλοκαίρι του 2004 αποσκοπούσε στο να βοηθήσει, όχι στο να καταλήξει να θεωρείται το «μαύρο πρόβατο» της ιστορίας. Γι αυτό και οι 250.000 ευρώ που αρχικώς σκόπευε έγιναν 20 εκατ. ευρώ που σκορπίστηκαν (από όλες τις διοικήσεις) στην πορεία δίχως να φέρουν αποτέλεσμα.

Θυμάμαι να μας λέει ότι ο Μελισσανίδης τον είχε αποκαλέσει τρελό σε μία συνάντηση τους επειδή  εξακολουθούσε να ασχολείται με την ΑΕΚ και πως με όλα αυτά που συνέβαιναν γύρω του επιθυμούσε να απεμπλακεί. Είχε προηγηθεί το ξύλο στην Καλλιθέα κατά του Μπάγεβιτς…  Δεν του άρεσαν καθόλου όσα εξελίσσονταν και πάντοτε είχε το ακλόνητο αντεπιχείρημα: «εγώ για την ΑΕΚ ξόδεψα 20 εκατ. ευρώ και παίρνω πίσω μόνο ύβρεις και κακόβουλες κριτικές». Δεν είχε άδικο σε αυτό…

Στην πορεία ο Παππάς αποδείχθηκε περισσότερο ντόμπρος και αρσενικός από όλους τους άλλους στο συγκεκριμένο θέμα. Αντιλήφθηκε ότι δεν μπορούσε να κρυφτεί πίσω από το κακό που είχε προκληθεί και επιχείρησε να πείσει την παρέα του 2004 να επανορθώσει. Όταν όμως είπε ότι «όλοι πρέπει να πληρώσουμε για τα χρέη που αφήνουμε πίσω μας» οι λοιποί μέτοχοι είχαν κλείσει πλέον τις πόρτες και τις χρηματοδοτικές κάνουλες. Ο Τάκης Κανελλόπουλος για παράδειγμα ζητούσε από τον Δημητρέλο και τον Μπόβαλη business plan προκειμένου να δώσει 50.000 ευρώ! Και ο Παππάς είχε πλέον τσουβαλιαστεί μαζί τους, ως ένας των βασικών υπεύθυνων για τη μεγάλη χαμένη ευκαιρία που όλοι μαζί είχαν στα χέρια τους πριν από 8 χρόνια.

Εν κατακλείδι, ο Παππάς είναι άνθρωπος ο οποίος μέσα στο πέρασμα των χρόνων απέδειξε ότι το ποιόν του δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Μπορεί να άργησε, όμως κατάλαβε και ο ίδιος ότι το χειρότερο για τον ίδιο δεν ήταν το κακόφημο ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά το γύρισμα της πλάτης απέναντι σε αυτό που διαλυόταν. Όταν το αντιλήφθηκε ζητώντας από τους πρώην συνοδοιπόρους του να «καθαρίσουν» μαζί την μπουγάδα, ήταν πλέον αργά, δεν ήθελε κανείς τους να ακούει για ΑΕΚ.

Υ.Γ. Θα αναρωτηθείτε γιατί τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά… Διότι τη στιγμή της μεγάλης αλλαγής (η οποία θέλω να πιστεύω ότι βρίσκεται στα σκαριά), όταν ένα κεφάλαιο κλείνει για να ανοίξει  κάποιο άλλο, είναι καλό και τίμιο να κοιτάζεις πίσω σου με ψύχραιμη ματιά κι εκτός από τα λάθη να καταδεικνύεις και τα σωστά. Μπορεί κάποιοι να διαφωνήσετε, κάποιοι άλλοι να το δείτε αδιάφορα όλο αυτό, αν όμως υπήρχε ένας μέτοχος που στάθηκε περισσότερο στο ύψος του απέναντι στην ΑΕΚ (με τα οποία μεγάλα ή μικρά λάθη του), αυτός ήταν ο Πέτρος Παππάς. Η περίπτωση του Νοτιά είναι διαφορετική, θα κλείσουμε και αυτό το κεφάλαιο σε μία άλλη συζήτηση…