Κατσουράνης για 1000+1 λόγους!

Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ο Κώστας Κατσουράνης ήταν έτσι ακριβώς όπως παρουσιάστηκε κι εφέτος, ενοχλώντας εκείνους που αίφνης τον ανήγαγαν σε… «κακό παράδειγμα». Πάντοτε μιλούσε πολύ την ώρα του αγώνα, ίσως κάποιες φορές να υπερέβαλε κιόλας διότι πάνω στην ένταση του παιχνιδιού κι όταν έχεις την εμπειρία να διακρίνεις ένα λάθος που θα μπορούσε να αποφευχθεί, πολλά μπορείς να πεις…

Δεν γνωρίζω τόσο καλά όσα συμβαίνουν στον Παναθηναϊκό, ούτε μπορώ να φέρω αντίρρηση σε εκείνους που επιμένουν ότι η επί του παρόντος αγωνιστική (διότι ακόμα υπάρχει συμβόλαιο) φίμωσή του αποτέλεσε το ηλεκτροσόκ που χρειάζονταν οι πράσινοι προκειμένου να εισέλθουν σε μονοπάτι θετικών αποτελεσμάτων.

Διαβάζοντας πάντως κάποιες καυστικές (ή μήπως λαοπλάνες;) πράσινες στήλες, συνειδητοποίησα ότι αποτελεί το κακό παράδειγμα επειδή είναι (και) θεριακλής! Κάποιοι μετά από 15 χρόνια καριέρας του Κατσουράνη, συμπεριφέρονται (λασπολογώντας) λες και ανακάλυψαν την Αμερική… Εγώ πάντως θυμάμαι τον Τζόλε να καπνίζει ένα-δύο πακέτα Marlboro την ημέρα και να τρέχει όλη την αριστερή πλευρά σαν καθαρόαιμο! Τον προλάβαινε κανείς; Ρωτήστε και τον Γεωργέα…

Μου φαίνεται λοιπόν τουλάχιστον υποκριτικό το να παίρνει στις πλάτες του τέτοιο ανάθεμα ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος από τον προπονητή του θεωρείτο αναντικατάστατος. Δηλαδή ο Φερέιρα κρίνεται από τον πρόεδρο της ομάδας ως ο πλέον ιδανικός για τον πράσινο πάγκο, όμως στην περίπτωση του Κατσουράνη (από τον οποίο άρχιζε και τελείωνε η πράσινη ενδεκάδα) είχε πάντα λάθος; Περίεργα (και άκρως αντιφατικά) πράγματα ομολογουμένως…

Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ο Κατσούρ θα μείνει σύντομα ελεύθερος. Θα είναι ένα θείο «παναθηναϊκό» δώρο για την ΑΕΚ αν αυτός ο ποδοσφαιριστής βρεθεί από το πουθενά στα Σπάτα και βοηθήσει την Ένωση στην κατάσταση που έχει περιέλθει. Κι εδώ τίθεται το πραγματικό ερώτημα προς συζήτηση: μπορεί η ΑΕΚ να πείσει τον Κατσουράνη να επιστρέψει και να γίνει ο «στρατηγός» που τόσο της λείπει εντός των αγωνιστικών χώρων και των αποδυτηρίων;

Για 1000+1 λόγους…

… θα επιθυμούσα να επιστρέψω στην ΑΕΚ αν ήμουν ο Κατσουράνης. Αφενός διότι στα 33 μου κι ως βασικό (κι επίσης αναντικατάστατο – αλήθεια και ο Σάντος τόσο έξω πέφτει;) μέλος της εθνικής ομάδας θα είχα «σκυλιάσει» για τον τρόπο που κάποιοι χρησιμοποίησαν για να με βγάλουν στη σέντρα, ως το μαύρο πρόβατο για χίλια-δύο στραβά που συμβαίνουν (και) στον Παναθηναϊκό.

Αφετέρου γιατί πραγματικά μεγάλη πρόκληση για έναν ποδοσφαιριστή που τα έχει ζήσει όλα στην καριέρα του, δεν αποτελεί το να (ξανα)βγει από τα σύνορα για τα τελευταία ένσημα, αλλά το να γίνει ο μπροστάρης σε μία πραγματικά δύσκολη αποστολή! Και αυτή της ΑΕΚ, όσο περνάει ο καιρός, μοιάζει με… mission impossible.

Όσο κομψά κι αν προσεγγίσει κανείς το θέμα του Κατσουράνη, η αλήθεια είναι ότι από τον Παναθηναϊκό κόπηκε ως «ανεπαρκής» για τις ανάγκες της ομάδας και ως η ρίζα του κακού για την απογοητευτική εικόνα που είχε στα πρώτα ματς πρωταθλήματος και Ευρώπης. Ένας ποδοσφαιριστής λοιπόν που σέβεται τον εαυτό του και που ξέρει την αλήθεια αλλά και τις δυνατότητές του, πρέπει να αναζητά την επόμενη μεγάλη πρόκληση. Και αυτή, η ξεπεσμένη και ώρες-ώρες για λύπηση ΑΕΚ (όπως την κατάντησαν αμέτοχοι και τραγικές διοικήσεις) αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να δώσει απαντήσεις.

Το γιατί βέβαια αυτή η ομάδα, η καταδικασμένη από τους διοικούντες και αμέτοχους ιδιοκτήτες της στο να πορεύεται δίχως έστω μία εμβληματική φιγούρα, έστω μία ισχυρή ποδοσφαιρική προσωπικότητα εντός των αποδυτηρίων της, έχει ανάγκη από τον ποδοσφαιριστή Κατσουράνη είναι αυτονόητο! Διότι εκτός των προαναφερθέντων, δεν υπάρχει κανείς εκεί μέσα να τραβήξει ένα αφτί, να βάλει μία φωνή, να δώσει γκάζια, να ταρακουνήσει (τα όποια) άμυαλα κεφάλια.

Διότι είναι βέβαιο ότι κανένας προπονητής μπορεί να το πετύχει αυτό από μόνος του, έστω κι αν είναι αυστηρός και πειθαρχικός όσο ο Λίνεν. Κάποια στιγμή, αν δεν βοηθήσουν και τα αποτελέσματα, θα τα χάσει κι εκείνος τα αποδυτήρια όπως συνέβη με όλους τους προκατόχους του τα τελευταία χρόνια.

Δεν το συζητώ λοιπόν… Κατσουράνης δαγκωτό! Κι ας πλήγωσε πολλούς από εμάς με εκείνα τα ήξεις αφήξεις του προτιμώντας να πάει εκεί όπου σήμερα τον απαξιώνουν, από το να επιστρέψει στην ομάδα που αγαπήθηκε όσο λίγοι την τελευταία 10ετία. Κάλιο αργά παρά ποτέ. Δεν είναι καιρός ούτε για πείσματα, ούτε για συναισθηματικές επιλογές. Η ΑΕΚ τον χρειάζεται και πρέπει να τον εντάξει στο ρόστερ της. Γιατί είναι αυτός που θα της σώσει την κατηγορία!