Οι προσθήκες και ο Μαρίνος

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει στον #PsyxiatRo για την αναγκαιότητα μεταγραφικής ευστοχίας και τον ενθουσιασμό του νέου προπονητή για κάτι ακόμα μεγαλύτερο από το περυσινό επίτευγμα.

Η μεσοεπιθετική γραμμή που έκανε τη διαφορά για την ΑΕΚ σε τόσους και τόσους κρίσιμους αγώνες, ασθενεί. Μαζί με τον Χριστοδουλόπουλο και τον Αραούχο, από την ομάδα αποχωρούν 30 γκολ και 8 ασίστ, αριθμοί που θα πρέπει να αντικατασταθούν εφόσον η «Ένωση» θέλει να έχει ανάλογες πορείες σε εγχώριες και ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Η μεγάλη πρόκληση για συμμετοχή στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ δημιουργεί υψηλότερες απαιτήσεις για μεταγραφικές ευστοχίες. Αν προσδοκάς να ανέβεις επίπεδο, οφείλεις και να αποκτάς περισσότερη ποιότητα. Πάνω από όλα όμως, απαιτούνται ένα ξεκάθαρο ποδοσφαιρικό σχέδιο και μια σωστή στόχευση σε πρόσωπα.

Για να βρεις αυτό που σου ταιριάζει, πρέπει πρωτίστως να αξιολογήσεις τίμια και δίχως λάθη, αυτό που διαθέτεις. Αυτή τη στιγμή, η ΑΕΚ έχει ως σίγουρους για την επόμενη σεζόν στη μεσοεπιθετική γραμμή της, τους Μπακασέτα, Λιβάγια, Μάνταλο, Κλωναρίδη, Γιακουμάκη και Αλμπάνη. Ίσως και τον Κάιπερς. Επίσης χρειάζεται έναν φορ και δύο εξτρέμ.

Προτού τους αποκτήσει, θα πρέπει να είναι βέβαιη ότι τα χαρακτηριστικά τους θα είναι ταιριαστά και θα συμπληρώνουν εκείνα των προαναφερθέντων. Το «πάντρεμα» θα διαδραματίσει σημαίνοντα ρόλο στην κάλυψη των κενών που αφήνουν ο Λάζαρος και ο «Τσίνο».

Είναι δύο παίκτες με την σπουδαία ιδιαιτερότητα ότι από μόνοι τους δημιουργούν καταστάσεις για τους εαυτούς και πετυχαίνουν σπάνια γκολ σε κρίσιμα σημεία. Ο πήχης της απαίτησης για επιτυχημένες προσθήκες, ανέβηκε ήδη πολύ για τους ανθρώπους που τρέχουν τα μεταγραφικά και οι οποίοι, αλήθεια είναι, δεν τα πήγαν και ιδιαίτερα καλά τον περασμένο Γενάρη.

Ξανοίχτηκε με αυτοπεποίθηση

Θα σας πάω λίγο πίσω… Η εικόνα του Μαρίνου Ουζουνίδη, να κάθεται απέναντι από τους δημοσιογράφους και να μιλά για τις δυσκολίες του έργου που αναλαμβάνει όταν ο προκάτοχός του κατάφερε να οδηγήσει την ΑΕΚ στην κατάκτηση του τίτλου έπειτα από 24 χρόνια φαγούρας, θα δημιουργούσε, προτού ακόμα αρχίσει η σεζόν, ένα πολύ λογικό άλλοθι. Ωστόσο η εικόνα ήταν διαφορετική.

Ο νέος προπονητής της «Ενωσης» ύψωσε τον πήχη υψηλότερα από εκεί που ο Χιμένεθ τον άφησε φεύγοντας: πρωτάθλημα, Κύπελλο, ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ και μαζί, πιο ελκυστικό και επιθετικό ποδόσφαιρο. Δεν υποσχέθηκε ότι θα καταφέρει. Τόλμησε όμως να πει ότι όλα αυτά είναι εφικτά.

Άρα εν ολίγοις, στην πρώτη ουσιαστική επαφή του με τους φίλους της ομάδας με όχημα τον Τύπο, ο Ουζουνίδης ήταν σαν να παραδέχθηκε ότι αν δεν ισχύσουν τα περισσότερα από τα προαναφερθέντα, θα έχει αποτύχει. Το θάρρος δεν είναι από μόνο του αρκετό για να εξωτερικεύσεις τέτοια σκέψη, αν μέσα σου δεν φωλιάζουν η βεβαιότητα και η αυτοπεποίθηση ότι θα τα καταφέρεις.

Αν δεν πιστεύεις στον εαυτό σου, αν δεν νιώθεις ότι είσαι ικανός να πετύχεις περισσότερα πράγματα από τον αμέσως προηγούμενο, παρόλο που ήταν ο πιο επιτυχημένος των τελευταίων 24 ετών, τότε δεν ξανοίγεσαι έτσι.

Δεν κάθεσαι να πεις τέτοια πράγματα, με τόση σιγουριά και ευκολία, αν δεν διαθέτεις ασύγκριτη αυτοπεποίθηση. Σαν να μιλάς με τον κολλητό σου στο σαλόνι του σπιτιού σου και να του λες έτσι αβίαστα ότι «καλός ο Μανόλο, αλλά εγώ θα φτιάξω ομάδα πρωταθλήτρια, που θα τη γουστάρει ακόμα περισσότερο ο κόσμος». Το περιμένουμε όλοι με προσμονή…