«Βιάζουν» ότι αγαπάμε

Για μια σακούλα ρούβλια και ένα όνομα που αφορά όλους, όχι μόνο τους Θεσσαλονικείς, η Κυβέρνηση αποφάσισε να… τάξει ( εμμέσως) ένα πρωτάθλημα για να αποπροσανατολίσει, χωρίς να υπολογίζει στην καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα και στους ελάχιστους «δίκαιους» που προσπαθούν να κρατήσουν το επίπεδο ψηλά. Βιάζουν ότι αγαπάμε και μας… προτρέπουν να μείνουμε μακριά από τις λίγες στιγμές χαράς που μας έχουν απομείνει. Απαντήστε σε αυτούς τους γονείς που αναρωτιούνται. Απαντήστε σε όλους αυτούς που θα έπρεπε να είναι πρωταγωνιστές και σε αυτούς που έχουν επενδύσει. Στον #psyxiatRo η Πένυ Μακρή

Η αξιοπιστία του ελληνικού πρωταθλήματος ξεκινάει να πλήττεται από τις 9 Σεπτέμβρη του 2017, όταν ο Αλέξης Τσίπρας, στην 82^η ΔΕΘ, μιλώντας για το Μετρό της Θεσσαλονίκης «δείχνει» τον ΠΑΟΚ πρωταθλητή. «Το μόνο που μένει είναι πάρει ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα» είχε πει χαριτολογώντας τότε ο πρωθυπουργός, δίνοντας «αέρα» στην ομάδα του Σαββίδη να θεωρείται (από μόνη της) φαβορί.  Ωστόσο τότε κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι οι «αβάντες» στους ασπρόμαυρους (σε όλα τα επίπεδα) θα έφταναν σε σημείο που μέχρι και η ίδια η Κυβέρνηση θα αναγκαζόταν να βρεθεί απέναντι στο αγαπημένο της παιδί.

Ο κόσμος έχει σταματήσει χρόνια να τρώει κουτόχορτο, η Κυβέρνηση πιάστηκε στη φάκα της με την απονενοημένη κίνηση του πρόεδρου του ΠΑΟΚ να μπουκάρει με το όπλο στο γήπεδο, «απειλώντας» εσκεμμένα ή μη διαιτητές (και μόνο η εικόνα ενός όπλου σε αγωνιστικό χώρο αρκεί) και πλέον ζητά από τους άλλους να κάνουν τη δουλειά της, διακόπτοντας το πρωτάθλημα,  τη στιγμή που νόμοι και κανόνες υπάρχουν και πρέπει να εφαρμοστούν, χωρίς να επηρεάζονται οι υπόλοιπες ομάδες. Υπαίτιος υπάρχει και αυτός είναι ξεκάθαρα ο ΠΑΟΚ. Εκτός βέβαια αν και αυτό αλλάξει κάποια μεσάνυχτα και τα όπλα επιτραπούν στους αθλητικούς χώρους και οι απειλές είναι αναγκαίες για να παιχτεί ένας αγώνας.

Στην Ελλάδα άλλωστε αν πετάξεις αντικείμενο στον αγωνιστικό χώρο και δη τραυματίσεις προπονητή ή παίκτη, το πολύ πολύ να αναγκαστείς να ξενυχτίσεις περιμένοντας την απόφαση που επιθυμείς (αλλά μόνο εσύ, γιατί κάποιοι άλλοι μπορεί και να χάσουν 3 βαθμούς). Αν πάλι μεταφέρεις σκουτεράκι με ασθενοφόρο εντός γηπέδου και το κρεμάσεις στην κερκίδα, άντε απλά να «τρέχεις» για εισιτήριο την ίδια μέρα ενός αγώνα, αν μπεις με το στανιό σε έδρα αντιπάλου, ενώ υπάρχει απαγόρευση και κάνεις επεισόδια έξω από αυτό, δεν τρέχει και τίποτα βρε αδερφέ, αν παίξεις ξύλο εντός αγωνιστικού χώρου, άντε το πολύ να «μπλέξει» ένας φυσιοθεραπευτής σου και μέσα σε όλα αυτά, δεν χρειάζεται καν να πιάσουμε το αγωνιστικό κομμάτι και διαιτητικό κομμάτι.

Σε ένα γήπεδο αντικειμενικά «εκκλησία», υπό το φόβο βέβαια να μην συμβούν παρόμοια πράγματα, όπως στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, ένας πρόεδρος δυσφημεί το ελληνικό ποδόσφαιρο, ενώ νωρίτερα με δηλώσεις του παρακαλούσε τον κόσμο του να συγκρατήσει τα αισθήματα του ότι και να γίνει. Ένας πρόεδρος με όπλο στην τσέπη μπούκαρε στο γήπεδο, απείλησε και επιτέθηκε αισχρά , τη στιγμή που εκατομμύρια κόσμου παρακολουθούσε την μεγάλη αναμέτρηση, που αντί γιορτής κατέληξε σε ξεφτίλα.

Σε μια χρονιά που για τον Βασιλειάδη διεξαγόταν «το πιο ενδιαφέρον πρωτάθλημα», βγήκαν πιστόλια και τον ανάγκασαν τελικά να το διακόψει, βάζοντας ωστόσο μπροστά FIFA και UEFA, αντί να προστάξει ο ίδιος να ισχύσουν άμεσα όλα όσα προβλέπονται σε τέτοιες καταστάσεις και είναι ξεκάθαρα, σύμφωνα με τους κανονισμούς.

Καμία FIFA και καμία UEFA δεν θα χρειαζόταν να ανακατευτεί αν οι αρμόδιοι είχαν τα κότσια να φτάσουν όντως το «μαχαίρι στο κόκκαλο», όπως βροντοφωνάζουν πλέον. Γιατί πριν από δύο εβδομάδες έκλεινα τα μάτια τους στην επιστολή – αίτημα της ΑΕΚ να σταματήσει το πρωτάθλημα μέχρι να εκδικαστούν όλες οι υποθέσεις.

Τώρα όμως, που τα ρεζιλίκια μας έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου είναι αναγκασμένοι να πάρουν μέτρα, αλλά ξανά χωρίς να παίρνουν εκείνοι την ευθύνη. Και όλα αυτά για να μην χαλάσουν τις σχέσεις τους με έναν ανθρωπο που έχει επενδύσει στη βόρεια Ελλάδα, για να μην χάσουν 5 ψήφους, λες και ο κόσμος είναι τόσο κουτός που θα ψηφίσει σύμφωνα με τα οπαδικά του αισθήματα και όχι με κριτήριο τη ζωή του.

Σε μια Ελλάδα που έχουν μείνει ελάχιστες στιγμές χαράς και χαλάρωσης και που ο αθλητισμός θα έπρεπε να ήταν διαφήμιση για τη χώρα από την οποία ξεκίνησαν όλα, κάποιοι επιμένουν να «βιάζουν» ότι αγαπάμε. Κάποιοι έχουν βαλθεί να αδειάσουν τα γήπεδα, κάποια έχουν κάνει σκοπό της ζωής τους να μην «γεννηθούν» νέοι υγιείς φίλαθλοι. Και αντί το «ευ αγωνίζεσθε» να διέπει, το μίσος και ο φόβος είναι αυτός που πλέον γεννάται. Όλα αυτά για ένα γ@@μενο πρωτάθλημα, το οποίο δεν αφήνουν να παιχτεί εντός γηπέδων και ο καλύτερος να το πάρει.

Πως ο γονιός θα πάρει το παιδί του στο γήπεδο; Πως το παιδί θα μάθει να σέβεται τον αντίπαλο; Πως θα αποτρέψεις τον νέο που βράζει το αίμα του να μην γίνει ίδιος με αυτούς που ξεφτιλίζουν τα ιδανικά και τον πολιτισμό;

Και από την άλλη, πως θα ζητήσεις από παίκτες βεληνεκούς να έρθουν να αγωνιστούν σε αυτήν την «Μπανανία»; Πως θες να δεις θέαμα και να ευχαριστηθείς το ποδόσφαιρο; Πως θα ζητήσεις από κάποιον να επενδύσει;

Εσείς φταίτε. Εσείς που κρύβεστε τώρα πίσω από άλλους για να αποφύγετε ευθύνες, ακόμα και τώρα, που το ποτήρι έχει ξεχειλίσει.