Ο Σαλονικιός και ο Πειραιώτης…

Στο θέατρο παραλόγου που έχει στηθεί σε Πειραιά και Θεσσαλονίκη, έχουν ως στόχο την ΑΕΚ και την κρυστάλλινη πορεία της φέτος μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, θεωρώντας πως με φτηνές δικαιολογίες και κατάπτυστα επιχειρήματα θα σπρώξουν την Ένωση στα βρώμικα παιχνίδια τους. Η λέξη ντροπή απουσιάζει από το λεξιλόγιο τους! Γράφει ο psyxiatRos Βαγγέλης Κατσαΐτης

«Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν τις αντιξοότητες, αλλά αν θες να δοκιμάσεις το χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώσ’ του εξουσία» έλεγε ο Αβραάμ Λίνκολν και πραγματικά το τελευταίο διάστημα ζούμε στιγμές απείρου κάλους με τη νέα εποχή στο ποδόσφαιρο και την εξουσία που άλλαξε χέρια και… χαρακτήρες.

Άιντε κάντε όλοι στην μπάντα…

Παρακολουθούμε από την αρχή της σεζόν, έναν αλαζόνα ΠΑΟΚ με όλες του τις «δυνάμεις», εντός αγωνιστικού χώρου και εκτός,  να προσπαθεί να πείσει τους πάντες πως μόνο αυτοί υπάρχουν, πως μόνο αυτοί είναι οι δυνατοί, πως μόνο αυτοί παίζουν σπουδαία μπάλα, πως μόνο αυτοί συγκλονίζουν με την πορεία τους, πως αυτοί θα είναι οι πρωταθλητές ή… αυτοί.

Και παράλληλα με όλα τα παραπάνω, στην μάχη ρίχνονται τα όπλα που αναφέρουμε παραπάνω, εντός και εκτός, με ΜΜΕ να μεταμορφώνονται από αντικειμενικά σε… ασπρόμαυρα, από αντικειμενικούς δημοσιογράφους σε αλαζόνες… ρεπόρτερ  υπέρ της εποχής του ΠΑΟΚ, οπαδούς με το έτσι θέλω να μπαίνουν στα γήπεδα  και να τα σπάνε παρά τις απαγορεύσεις του Υφυπουργού και η Superleague μαζί με τα δικαιοδοτικά της όργανα να σφυρίζουν τον… Σαλονικιό του Διονυσίου.

Εννοείται πως σε όλο αυτό το παιχνίδι δεν θα μπορούσε να λείψει το βασικό όπλο που έχει η εκάστοτε μορφή εξουσίας στο ποδόσφαιρο (μας) και τους αγωνιστικού χώρους, τις σφυρίχτρες. Τα οφσάιντ να πέφτουν βροχή, αλλά τα γκολ να μετράνε κανονικά, οι κλωτσιές να είναι η βασική μορφή άμυνας ποδοσφαιριστών της ασπρόμαυρης «αρμάδας», αλλά οι κίτρινες να είναι κολλημένες στο τσεπάκι. Τα φιλικά να δίνουν και να παίρνουν, αλλά όλοι να μιλάνε για το μεγάλο σερί… Είναι φοβερό ποδοσφαιρικά, πως ο Μάτος, δεν έχει δει ΜΙΑ φορά την κόκκινη κάρτα, ΜΙΑ. Φτάσαμε 6-7 αγωνιστικές πριν το τέλος ενός πρωταθλήματος, και πριν το ματς με τον Πανιώνιο για το Κύπελλο, συμπλήρωσε κάρτες…

Πειραιώτης ντερμπεντέρης…

Από την άλλη έχουμε αυτούς που τόσα χρόνια είχαν την εξουσία και τώρα που την χάνουν, φοβούνται. Διότι είναι γνωστό πως ναι μεν η εξουσία αλλάζει τους ανθρώπους, αλλά είναι δεδομένο πως και η απώλεια της φοβίζει πράγμα που σε κάνει να παραλογίζεσαι ακόμα περισσότερο, μπροστά στο τέλος σου.

Η ερυθρόλευκη εξουσία της προηγούμενης 24ετίας, που οργάνωσε και έστησε όλη της την προπαγάνδα πάνω στο «ότι πούνε οι πελάτες χοχοχο» και στο συγκινητικό «κάντε επενδύσεις, φτιάξτε ομάδες και μην ασχολείστε με την διαιτησία», αφού ήρθε το τέλος, ο φόβος τους έσπρωξε στις διαδικτυακές κραυγές και στα non paper κραυγάζοντας για την διαιτησία κάθε, μα κάθε Κυριακή!

Οι εντός αγωνιστικού χώρου σφαλιάρες που έπεφταν η μια μετά την άλλη, συνοδεύονταν από διαμαρτυρίες για την διαιτησία σε βαθμό που έγιναν viral και φυσικά σταμάτησαν να ασχολούνται μαζί τους. Το επιστέγασμα των όσων έκαναν λόγω του φόβου τους, ήταν η ανακοίνωση της Κυριακής, που σχολίασαν πως «έδωσαν το πρωτάθλημα εκεί που ήθελαν»! Πραγματικά μια ανακοίνωση ιστορικής σημασίας από αυτούς που στο παρελθόν γελούσαν στις αντίστοιχες ανακοινώσεις.

Αδικημένη, αντρική και μόνη….

Και σε όλα τα παραπάνω, εμφανίζεται και μια ομάδα, η οποία ξεκίνησε τον πόλεμο, εκείνη σήκωσε πρώτη την σημαία της επανάστασης απέναντι στην πρώην εξουσία και συνέχισε τον δρόμο της πάνω στη νομιμότητα και τις αρχές της.

Ως αποτέλεσμα φυσικά είχε, να παίξει αγώνες χωρίς κόσμο, να απαγορευτεί μόνο στον δικό της κόσμο να πάει εκτός έδρας, να την βλέπουν όλοι σαν ΑΕΚ και να θέλουν να παίξουν για να αποδείξουν (ποιος ξέρει σε ποιον, ίσως στη νέα εξουσία) πως «είμαστε και εμείς εδώ, οι ανύπαρκτοι, ναι εδώ κάτω» (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όπως ο Αστέρας), την στιγμή που με άλλες ομάδες αντί να ισχύει το ίδιο, αποφασίζανε οι τιμωρημένοι να λείπουν στα συγκεκριμένα ματς ή να παίζουν με δεύτερα, να μην τις δίνουν πέναλτι μαρς που θα την ανέβαζαν στην κορυφή, την ίδια στιγμή που την επόμενη αγωνιστική, τα ίδια μαρκαρίσματα να συνοδεύονται με άλλες αποφάσεις λόγω της… ασπρόμαυρης απόχρωσης.

Παρόλα αυτά, η κορυφή λίγο πριν την τελευταία στροφή, βάφτηκε κίτρινη, κόντρα σε όλους και σε όλα και κάπου εκεί εξαφανίστηκε η… ντροπή από τον Σαλονικιό και τον Πειραιώτη. Σχεδόν σε παράλληλη… διαμαρτυρία (ούτε το ίδιο non paper να είχαν) σχολίασαν πως «με τον Βάλνερ μιλάγατε για τα ματς μέσα στον αγωνιστικό χώρο και κλαίγατε και τώρα πανηγυρίζετε».

Δηλαδή μέσα στα βρώμικα παιχνίδια τους και στις διαμάχες τους, προσπαθούν να μπλέξουν την ΑΕΚ η οποία τους κοιτάει αδιάφορα και πραγματικά γελάει γνωρίζοντας πως και τους δύο όλα αυτά τα χρόνια τους αντιμετώπισε στα ίσια, αντρικά καθαρά. Πραγματικά  ίχνος ντροπής μέσα τους, αλλά δεν πειράζει, όλος ο φίλαθλος κόσμος αναγνωρίζει την αληθινή μαγκιά του Πρόσφυγα σε σχέση με αυτή του… Σαλονικιού και του Πειραιώτη και αυτό είναι το σημαντικό στη νέα εποχή!

ΥΓ: Είναι απίστευτο πως μέσα σε όλα αυτά, πετάχτηκε και το πράσινο non paper που μετά την ισοπαλία στο Καραισκάκης τόνιζε πως: «η ομάδα που πλήρωσε περισσότερο απ’ όλους την προηγούμενη 20ετία την ερυθρόλευκη εξουσία, είναι αυτή που τον τελείωσε από το πρωτάθλημα και έβαλε το τέλος». Δεν έχει σημασία που η ΑΕΚ σχεδόν κάθε βδομάδα τους έστελνε στον ψυχίατρο φέτος, ας το αφήσω στην άκρη αυτό, μιλάνε για την πιο αδικημένη ομάδα. Δηλαδή ρε παλικάρια, η ΑΕΚ που της γκρέμισαν το σπίτι της και πήγαν να την κάνουν τσιφλίκι τους τι μπορεί να είναι; Μέρος του συστήματος; Είναι να γελάει κανείς…