«Ζεστάθηκε» η ψυχή μας

Η αυριανή (25/12) ημέρα είναι ιδιαίτερα συγκινητική για εμάς. Στο ΑΕΚ1924.gr θα σας δείξουμε τι συνέβη την ημέρα που διοργανώσαμε τη φιλανθρωπική εκδήλωση βοηθώντας τα «Παιδικά Χωριά SOS». Όλα όσα ειπώθηκαν από τους ανθρώπους που στήριξαν την προσπάθεια μας και όσα τέλος πάντων διαδραματίστηκαν εκείνη την ημέρα. Σήμερα όμως… ας μιλήσουμε για συναισθήματα! Γράφει στον #psyxiatRo η Πένυ Μακρή

Μπορεί να… μακρηγορήσω λίγο σε αυτόν τον @psyxiatRo (Μακρή άλλωστε), αλλά νομίζω το δικαιούμαι και αξίζει τον κόπο. Συγγνώμη λοιπόν εκ των προτέρων, όταν όμως καταπιάνομαι με τέτοια θέματα συνήθως οι σκέψεις είναι τόσες πολλές που δεν χωρούν σε λίγες λέξεις.

Η απόφαση

Πριν από 4 μέρες (21/12) κλείσαμε 5 χρόνια στο ΑΕΚ1924.gr. Το συνειδητοποιήσαμε αργά και πάνω στην αναμπουμπούλα των ημερών το αναφέραμε μεταξύ μας χωρίς πολλά λόγια. Τα «γενέθλια» μας δεν τα ξεχάσαμε, αλλά τα είχαμε γιορτάσει νωρίτερα. Και με τον καλύτερο τρόπο.

Η… αλληλεγγύη κυλά στο αίμα της ΑΕΚ και εμείς σαν ΑΕΚτσήδες, όλοι σε αυτό το site (χωρίς την παραμικρή ΑΕΚοφροσύνη), δεν θα μπορούσαμε να μην έχουμε αυτό το χαρακτηριστικό στο dnaμας.

Η σκέψη λοιπόν της φιλανθρωπικής εκδήλωσης δεν μας ήρθε μια ωραία πρωία. Ήταν μια σκέψη που τη συζητάγαμε από τον δεύτερο χρόνο κιόλας του site, από μία κουβέντα που είχαμε με τον Βαγγέλη Αρναούτογλου, την οποία ωστόσο για κάποιο λόγο, τον οποίο ακόμα δεν μπορώ να προσδιορίσω, δεν την υλοποιήσουμε.

Φέτος, δεν χρειάστηκαν πολλές κουβέντες και κυρίως καμία σκέψη και καμία αμφιβολία στο τι πάμε να κάνουμε. «Είστε μέσα;» τους είπα και κανείς δεν έκανε πίσω.

Ο λόγος που αποφασίστηκε να γίνει μέσα στο διάστημα των εορτών δεν ήταν μόνο τα 5 χρόνια μας. Εκτός των γενεθλίων, οι ημέρες των εορτών παρακινούν κι άλλους να βοηθήσουν. Και όσους δεν το έχουν… συνήθεια. Ή δεν το έχουν σκεφτεί, ή δεν ξέρω τι άλλο… Είναι ίσως ημέρες που εμφανίζονται πιο έντονα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν συνάνθρωποι μας και υπάρχει μεγαλύτερη ευαισθησία… Όλα αυτά τέλος πάντων.

Η προεργασία

Η απόφαση πάρθηκε στις 7 Νοέμβρη, όταν στάλθηκε στα mails όλων το πλάνο. Η αλήθεια είναι ότι δεν πίστευα ότι θα είναι τόσο δύσκολο και αγχωτικό και όταν ο Βαγγέλης (Αρναούτογλου) με πήρε και μου είπε, «είναι φοβερό αυτό που πάμε να κάνουμε, αλλά θα τα καταφέρουμε;», ήθελα να του πω ότι εκείνος με έμαθε να μην κάνω πίσω πουθενά.

Ξεκινήσαμε λοιπόν τις επαφές, θα προσπεράσω το γεγονός ότι ιδρύματα που είχαμε επικοινωνία ουσιαστικά μας έκλεισαν την πόρτα, με τον τρόπο τους, ώσπου φτάσαμε στα «Παιδικά Χωριά SOS».

Η κ. Μανιάτη, με την οποία συνεργαστήκαμε φάνηκε ότι είναι πραγματικά εκεί για τα παιδιά και η βοήθεια που μας έδωσε σε ότι ζητήσαμε, χωρίς να έχει καμία απαίτηση από εμάς, ήταν πραγματικά ανακουφιστική.

Από τις 7 Νοέμβρη μέχρι την μεγάλη ημέρα, δεν πέρασε στιγμή που να μην σκεφτόμασταν τι θα γίνει. Δεν πέρασε μέρα που να μην αγχωθήκαμε, να μην τρέξαμε για κάτι, να μην μιλήσαμε για αυτό, ακόμα και να τσακωθούμε, αλλά στο τέλος πάντα μια γροθιά για τον στόχο μας. Να χαρίσουμε χαμόγελα στους μικρούς ήρωες.

Οι στραβές που μας έκαναν πιο δυνατούς

Πριν καν πάρουμε την απόφαση ότι θα το κάνουμε, στις αρχικές συζητήσεις, σκεφτήκαμε ότι το κλειστό του ΟΑΚΑ είναι ο κατάλληλος χώρος και η Βασίλισσα μας, μια αγαπησιάρικη ομάδα που θα μας ανοίξει την «αγκαλιά» της και μαζί με τον Μάκη Αγγελόπουλο θα μας στηρίξουν στο εγχείρημα.

Τότε, εντελώς φιλολογικά είχα μιλήσει στον διευθυντή Επικοινωνίας της ΚΑΕ ΑΕΚ κ. Νικολάου και εκείνος δεν έφερε καμία αντίρρηση σε αυτό που του ζήταγα.

«Πότε λέμε;» ρώτησαν τα παιδιά, «στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό» τους είπα. Όσο στραβά κι αν πήγαινε η ομάδα τότε, ένα ντέρμπι είναι διαφορετικό από τα άλλα ματς. Θα έρθει κόσμος και ακόμα και ένα μακαρόνι από το σπίτι του να φέρει ο καθένας εμείς θα έχουμε καταφέρει το σκοπό μας.

Και να βοηθήσουμε τα παιδιά και να ευαισθητοποιήσουμε τους απλούς φιλάθλους. Οι οργανωμένοι αποδεικνύουν συνέχεια την ευαισθητοποίηση τους στα κοινωνικά θέματα και εμείς πολλές φορές έχουμε στηρίξει τις προσπάθειες του. Το θέμα είναι ο απλός κόσμος, ο οικογενειάρχης, εκείνος που θα φέρει το παιδί του στο γήπεδο.

Καθημερινά το άγχος μεγάλωνε. Από όλους μας πέρασε η σκέψη ότι μπορεί και να μην υπάρχει ανταπόκριση. Αλλά κανείς δεν έκανε πίσω. Θέλαμε χρόνια να το κάνουμε και δεν θα το παρατάγαμε ο κόσμος να γυρνούσε ανάποδα.

Τα στραβά που μας έτυχαν πολλά. Το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ήταν η κατάλληλη αθλητική εκδήλωση για να μαζευτεί κόσμος, αλλά γενικά ήταν ακατάλληλη στο να βοηθήσει εμάς και την παρουσία μας στο χώρο.

Μπαλόνια, τραπέζια πάνω κάτω στο ΟΑΚΑ, γυάλες, μπάνερ, τρόφιμα που πήραμε εμείς για να δείξουμε τον δρόμο και στον κόσμο. Όλα ΜΟΝΟΙ μας. Χωρίς την ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ βοήθεια.

Θυμάμαι μάλιστα δύο μέρες πριν από εκείνη την Κυριακή, ο Πάνος (Καλογερόπουλος) μας έλεγε πως ότι και να γίνει εκείνος είναι περήφανος για αυτό που κάνουμε και θα το καθιερώσουμε κι εγώ απάνταγα, «ξέχνα το». Είχα πάνω από μια βδομάδα να κοιμηθώ χωρίς να πετάγομαι από το άγχος στον ύπνο μου, αλλά τελικά όλα αυτά ξεχάστηκαν από τη στιγμή που όλα είχαν στηθεί στο κλειστό και άπαντες τριγυρνάγαμε με ένα χαμόγελο στο χείλη.

Όταν ένα παιδί είναι ευτυχισμένο…

Αυτό το site δεν ανήκει σε κανέναν όμιλο και δεν έχει κανέναν «μεγάλο» από πίσω να… τσοντάρει. «Παλεύουμε» μόνοι μας, τρέχουμε για την ΙΔΕΑ μας και κανείς δεν μας… «πληρώνει» από πίσω, όπως λίγες (ευτυχώς) φορές έχουμε διαβάσει σε σχόλια. ΔΕΝ μας πληρώνει καμία ΑΕΚ, καμία ΠΑΕ και καμία ΚΑΕ. Σας τα ξεκαθαρίζω αυτά για να σας πω ότι δεν ζούμε από την ΑΕΚ, ζούμε για την ΑΕΚ και παράλληλα με το site όλοι τρέχουμε σε άλλες δουλειές για να μπορέσουμε να ζήσουμε.

Εγώ λοιπόν έτυχε να ασχολούμαι με παιδιά. Για αυτό και ήθελα όλα να λειτουργήσουν ρολόι. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι δεν θα δώσω έστω και μία στιγμή χαράς στα παιδιά από τα χωριά SOS. Λίγες ημέρες πριν είχαμε πάει τρόφιμα στο κλειστό, στο κάλεσμα της Original Peristeri, λίγο αργότερα είχαμε πληρώσει όλοι εισιτήριο στον αγώνα με τον Πλατανιά γα τους πλημμυροπαθείς.

Αρκετοί λοιπόν μαθαίνοντας ότι θα κάνουμε μια τέτοια φιλανθρωπική εκδήλωση μου έλεγαν ότι έπρεπε να ψάξουμε τρόπους να την προβάλουμε για να φανεί περισσότερο το site. Εμάς όμως δεν μας ένοιαζε να φανούμε, αλλά να μαζέψουμε όσα περισσότερα μπορούμε για εκείνα τα παιδιά.

Τους μικρούς μας φίλους που θα περάσουν τις γιορτές χωρίς πραγματική οικογένεια. Για εκείνους τους ανθρώπους που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους για να τα στηρίξουν. Για εκείνους που καθημερινά ψάχνουν πηγές που θα βοηθήσουν ώστε τα παιδιά να έχουν ένα πιάτο ζεστό φαγητό.

Όσον λοιπόν περνούσε η ώρα και ερχόντουσαν άνθρωποι, άγνωστοι μας, με σακούλες στα χέρια και παιδάκια που τα έστελναν οι γονείς τους να μας αφήσουν κάτι από το υστέρημα τους, τόσο ζεσταινόταν η καρδιά μας. Όταν βλέπεις ανθρώπους να βοηθούν άλλους ανθρώπους τότε η ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο μεγαλώνει.

Η συγκίνηση μας είναι τεράστια και το «ευχαριστώ» μας είναι πολύ λίγο προς εσάς και προς όλους όσους μας βοήθησαν στο να τα καταφέρουμε, αν τα καταφέραμε.

Τουλάχιστον όμως προσπαθήσαμε. Σίγουρα δεν λύσαμε το πρόβλημα, αλλά βάλαμε ένα λιθαράκι στο να αφυπνίσουμε κι άλλο κόσμο να ενεργήσει όπως εμείς. Και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε…

Είναι διαφορετικό

Είναι ΑΕΚ

Είναι ΑΕΚ1924.gr

ΥΓ Προσπαθήσαμε να τους ενώσουμε όλους για το κοινό καλό, πέρα από αντιπαλότητες και ανταγωνισμούς και ως ένα σημείο τα καταφέραμε και είμαστε περήφανοι γι αυτό.Είμαστε περήφανοι και για εκείνους, που ανταποκρίθηκαν χωρίς να σκεφτούν μικρότητες. Ευχαριστούμε!

ΥΓ1 Υπήρχε κόσμος που δεν κατάφερε να έρθει εκείνη την ημέρα στο κλειστό και επικοινώνησε μαζί μας για να βρει τρόπο να βοηθήσει, υπήρχαν άνθρωποι από την επαρχεία που μας ζήτησαν να βρούμε λύση και για εκείνους που είναι μακριά. Και μόνο η σκέψη μας αρκεί. Ευχαριστούμε!