Ο Μάνταλος, Ο «Γάλα» και οι αποφάσεις

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου στέλνει στον psyxiatRo τον Μάνταλο και τον Γαλανόπουλο για τους οποίους κάποια στιγμή πρέπει να παρθούν αποφάσεις. Όχι μόνο από τον προπονητή αλλά και από το Club.΄Ασφαλώς και από τους ίδιους.

* Έρχεται η στιγμή που η ομάδα (πρωτίστως αυτή) πρέπει να αποφασίσει τι θέλει και προσδοκά από συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές. Από αυτούς που θεωρούνται και αντιμετωπίζονται ως τα πλέον σημαντικά περιουσιακά στοιχεία. Αν δεν κάνω λάθος, ο Μάνταλος και ο Γαλανόπουλος συγκαταλέγονται σε αυτά.

* Επί προσωπικού μιλώντας και δίχως να έχω τις απαιτούμενες γνώσεις, κουράστηκα να βλέπω τον Μάνταλο πότε από εδώ και πότε από εκεί. Ακόμα περισσότερο όταν παίζει αριστερά. Επίσης δεν μπορώ να δεχθώ από έναν παίκτη μετά από τρία χρόνια σε μεγάλη ομάδα και με το περιβραχιόνιο του αρχηγού μόνιμα στο μπράτσο, να συμβιβάζεται με κάτι που δεν του ταιριάζει για να είναι ο καλός στρατιώτης.

* Αρχηγός σημαίνει άποψη. Σημαίνει ότι αφού μου δώσατε το περιβραχιόνιο, μου δώσατε και φωνή. Και αυτήν πρέπει να τη χρησιμοποιήσω. Δεν κάνω μαθήματα, ούτε νουθετώ. Το γράφω όπως το σκέφτομαι. Ως αρχηγός, ο Μάνταλος πρέπει κάποια στιγμή να πει στον προπονητή ότι «ξέρεις κάτι Μίστερ, όσο κι αν σε γουστάρω, δεν είμαι εξτρέμ. Και το σωστό είναι να παίζω εκεί που ξέρω και μπορώ. Για σένα, για μένα, για την ομάδα, για όλους».

* Προς Θεού, δε λέω να σηκώσει μπαϊράκι. Ούτε να δημιουργήσει θέμα που θα προκαλέσει μουρμούρα, θα φέρει αναστάτωση και θα αποτελέσει αντιπαράδειγμα. Όμως η προσωπικότητα πρέπει να εγείρει και απαιτήσεις. Με τη συζήτηση όλα γίνονται. Και πάντα με γνώμονα το καλό της ομάδας. Τον πηγαίνει με τα χίλια ο Πέτρος τον Μανόλο. Θα του πει «παίξε αριστερό μπακ» και θα το κάνει για πάρτη του. Είναι όμως αυτή σωστή λογική;

* Κι εδώ έρχεται η ομάδα. Πρέπει η ίδια να ξέρει τι θέλει από τον (κάθε) Μάνταλο. Όπως και από τον (κάθε) Γαλανόπουλο. Να γνωρίζει τους λόγους για τους οποίους τους επέλεξε και πως θα τους αξιοποιήσει. Έρχεται λοιπόν ο τεχνικός διευθυντής, όπως συμβαίνει σε όλες τις προηγμένες και σοβαρές ομάδες του πλανήτη που εμπιστεύονται ανθρώπους σε αυτό το ρόλο και λέει στον (κάθε) Χιμένεθ:

* «Κοίταξε, ο Μάνταλος είναι το 10αρι μας. Στον Γαλανόπουλο πρέπει να επενδύσουμε. Πρέπει να παίζει και να γίνει βασικός». Σαφώς όχι τώρα… Τώρα πια είναι κάπως αργά διότι θα ακουστεί ως παρέμβαση στο προπονητικό έργο. Αυτά τα πράγματα πρέπει να γίνονται στην αρχή μιας σχέσης. Βάσει σχεδίου. Με ξεκάθαρο τρόπο προς τον προπονητή, μόλις παίρνει ή κρατάει τη δουλειά. Ποιο είναι το πλάνο μας για φέτος;

* Να παίξει ο Μάνταλος σε χώρους που ξέρει και να καθιερωθεί ο Γαλανόπουλος; Ωραία, τότε έτσι προχωράμε! Όπως κάνει ο Ολυμπιακός με τον Ρέτσο. Ή μήπως νομίζετε ότι ο Χάσι δεν το πήρε το μήνυμα ότι αυτός που έχει εκεί πίσω πρέπει να παίζει μέχρι να πωληθεί; Όχι επειδή είναι μεγάλο περιουσιακό στοιχείο. Αλλά και επειδή το αξίζει. Προπάντων γι αυτό!

* Όταν αυτές οι εξηγήσεις και συνεννοήσεις δεν προκύπτουν από την αρχή, τότε φτάνουμε στο σημερινό δεδομένο. Να βαφτίζει ο προπονητής κρέας το ψάρι ακριβώς επειδή προφανώς δεν εμπιστεύεται κάποιους από αυτούς που αποκτήθηκαν. Αυτά είναι ξεκαθαρίσματα που πρέπει να γίνονται βάσει εξ αρχής συμφωνηθέντος πλάνου. Το οποίο η διοίκηση χαράσσει σε συνεννόηση ασφαλώς με τον τεχνικό διευθυντή.

* Όταν η συνεννόηση γίνεται εγκαίρως, ο προπονητής δικαιολογίες δεν έχει. Όταν αποφεύγεται, ο κάθε κόουτς μπορεί να το βλέπει όπως θέλει. Και κάπως έτσι, ο Μάνταλος ο οποίος λόγω χαρακτήρα δεν θα χτυπήσει την πόρτα για να συζητήσει μαζί του ότι το καλό είναι να αγωνίζεται εκεί που πρέπει να παίζει, θα γίνεται αυτός που θα γεμίζει το κενό, όπου αυτό ο προπονητής θεωρεί ότι υπάρχει. Εις βάρος του παίκτη. Εις βάρος και της ομάδας.

* Μέσα από καταστάσεις και βάσει εμπειρίας, μπορώ να διακρίνω κάποια πράγματα. Ο Χιμένεθ έχει θεματάκια με την επάρκεια παικτών που αποκτήθηκαν. Ασφαλώς αυτό πρέπει να το πει ο ίδιος. Το να μην παίζει όμως λεπτό ο Τρίστασον σε δύο ματς με την ΤΣΣΚΑ και να βαφτίζεται αριστερό μπακ ο Μπακάκης αντί του Λόπες, κάτι μας λέει. Και αναμφίβολα προκαλεί ένα ανακάτεμα το οποίο πρέπει εγκαίρως να συμμαζευτεί.