Επιστρέψαμε στη Γη των προγόνων μας

Ο Κώστας Κοσικίδης γράφει στους psyxiatRous για την επιστροφή της ΑΕΚ στα «ιερά χώματα» και τα όσα έζησαν οι ΑΕΚτζήδες απ’ όλες τις ηλικίες που βρέθηκαν χθες στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Από χθες (27/07) το πρωί απέκτησε η Νέα Φιλαδέλφεια ξανά έντονο κιτρινόμαυρο χρώμα, από νωρίς παιδάκια και μεγάλοι άνθρωποι, έκαναν βόλτες στην περιοχή με την κιτρινόμαυρη φανέλα τους και το σήμα με το «Δικέφαλο» στο στήθος, θυμίζοντας κάτι απ’ τα παλιά χρόνια.

Το οικόπεδο της ΑΕΚ, μετά από αρκετό καιρό είχε αποκτήσει και πάλι ζωή, είχε αποκτήσει και πάλι μια …«ευχάριστη» βαβούρα. Οι μπουλντόζες μόλις είχαν φτάσει και όλα φαινόντουσαν τόσο τέλεια. Άνθρωποι απ’ όλες τις ηλικίες έκαναν την εμφάνιση τους στο χώρο και «καμάρωναν» για την εικόνα που αντίκριζαν στα «ιερά χώματα».

Εδώ και 14 χρόνια που η ομάδα είχε μείνει χωρίς το δικό της σπίτι, πέρασε πολλές δύσκολες χρονιές και καταστάσεις. Αλλά το όνειρο παρέμενε όνειρο. Όλοι ζούσαν και ανάπνεαν γι’ αυτήν την στιγμή, γι’ αυτήν την γιορτή που στήθηκε το βράδυ στο «μαγικό οικόπεδο» της ΑΕΚ, που μετά από 14 χρόνια απέκτησε και πάλι ζωή, κιτρινόμαυρη ζωή.

Οι γύρω στους 15.000 κόσμου που «πλημμύρισαν» χθες τα «ιερά χώματα» που θα χτιστεί από σήμερα και σε δυο χρόνια η «Αγιά Σοφιά», δεν φοβήθηκαν καμιά βροχή, μια ώρα πριν την τελετή, απλώς βρέθηκαν εκεί με την προσμονή να ακούσουν κάτι για το όνειρο που από σήμερα θα ξεκινήσει να παίρνει σάρκα και οστά. Αλλά στέλνοντας για πολλοστή φορά τις απαντήσεις τους σε όλους αυτούς τους αντιρρησίες, που δεν ήθελαν την ΑΕΚ με το έτσι θέλω στην πόλη της. Την πιο διάσημη Φιλαδελφιώτισα όλα αυτά τα χρόνια. Γιατί θέλουν δεν θέλουν,  δεν νοείται η Νέα Φιλαδέλφεια, χωρίς την ΑΕΚ.

Συγκινητικό πολύ να βλέπεις ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, να περπατάνε με δυσκολία στο «βούρκο» λόγω της βροχής που πήγε να τα τινάξει όλα στον αέρα, για να βρεθούν εκεί, κοντά στην εξέδρα, για να δουν την πραγματικότητα πλέον που θα πάψει να είναι όνειρο, βάζοντας σε κίνδυνο προ πάντων την σωματική τους ακεραιότητα. Αλλά τους έβλεπες εκεί, να περιμένουν με προσμονή να ξεκινήσει η εκδήλωση, να κοιτάνε με μάτια βουρκωμένα τον χώρο και να χάνονται στις σκέψεις τους, νοσταλγώντας όλα αυτά τα χρόνια που έζησαν στο συγκεκριμένο γήπεδο.

Μάλιστα, χαρακτηριστικό στιγμιότυπο έχω την εικόνα ενός 80αρη παππού «Ενωσίτη», που με δυσκολία και με την βοήθεια του γιού του ή και πιθανόν του γαμπρού του, ήρθε και έκατσε στην μια απ’ τις δυο εξέδρες που είχαν στηθεί. Εμφανώς συγκινημένος κοιτώντας τον χώρο είπε: «Μας τα χάλασε η βροχή, αλλά δεν πειράζει έκανε και κάτι καλό, μαλάκωσε το χώμα μας, για να σκαφτεί πιο εύκολα…». Ναι το χώμα το προγόνων μας, είναι χώμα όλων των ΑΕΚτζήδων, εκεί που θα χτιστεί το γήπεδο που θα ανήκει στην ΑΕΚ, αλλά θα είναι όλων των ΑΕΚτζήδων.

Αν με αφήνατε θα μπορούσα να γράφω για ώρες, γι’ αυτό που έζησα και ζήσαμε χθες και για την ανατριχίλα που βιώσαμε, για την συγκίνηση, αλλά και για την προσμονή από χθες να δούμε την «Αγιά Σοφιά» να παίρνει σάρκα και οστά.

Περάσαμε πολλά, αλλά τα «μαύρα χρόνια» τα έχουμε αφήσει πίσω, κοιτάμε μπροστά και μετράμε αντίστροφα για την στιγμή που η ΑΕΚ θα επιστρέψει ολοκληρωτικά στη Νέα Φιλαδέλφεια, για να παίξει το πρώτο της παιχνίδι και να γεμίσουν οι εξέδρες απ’ όλες τις ηλικίες, απ’ τους εκατομμύρια φίλους της, για να τραγουδήσουν όλοι μαζί μέσα στο νέο γήπεδο «Μια ιστορία από την Πόλη μας μεγαλώνει από παιδιά, το μεγαλείο σου δεν τελειώνει, ΑΕΚ ΙΔΕΑ ΜΟΝΑΔΙΚΙΑ…».

Πλέον μετράμε αντίστροφα, επιστρέφουμε στη γη των προγόνων μας και δεν αποτελεί πλέον όνειρο, αλλά την πραγματικότητα…