Έχεις θράσος ΑΕΚτζή…

Ένα πέναλτι και μια αποβολή στον αγώνα με τον Πλατανιά για τον επαναληπτικό των προημιτελικών του Κυπέλλου Ελλάδας, έμελλε να κλέψει την παράσταση από την εμφάνιση – πρόκριση της ΑΕΚ στους “4” της διοργάνωσης και μάλιστα ξύπνησε μια αδιανόητη αντικειμενικότητα σε ένα ποσοστό των ΑΕΚτζήδων που έφτασαν σε σημείο να τονίζουν πως “εμείς δεν θα γίνουμε γαύροι”!

Άραξε τα κυβικά σου

“Τι λέτε ρε” που έλεγε και ένας πρώην πρόεδρος… Από που και ως που ρε κακόμοιρε ΑΕΚτζή νομίζεις ότι μπορείς να συγκριθείς με τον Ολυμπιακό και το “μεγαλούργημα”  (για μια μειψηφία τερατούργημα) που δημιουργήθηκε με ιδρώτα αίμα και… χρήμα τα τελευταία 20 και χρόνια.

Ποιος είσαι εσύ που νομίζεις ότι από ένα σφύριγμα αμφισβητούμενο (πιο πεντακάθαρο πέναλτι πεθαίνεις) μετά από 10 ριπλέι, μπορείς να πεις δεξιά και αριστερά πως “εμείς δεν θα γίνουμε γαύροι”.

Έτσι απλά νομίζεις πως από ένα σφύριγμα και δύο ματς με 50-50 διαιτησία έγινε Ο Ολυμπιακός της δοξασμένης 20ετίας και βάλε; Για να καταφέρεις έστω απλά να τον κοιτάξεις στα μάτια, αλλά όχι να τον φτάσεις να κάνεις πράγματα και θάματα που ούτε στον ύπνο σου δεν τα έχεις ονειρευτεί…

Βγάλε χαρτί και στυλό και γράφε…

* Θα πρέπει τα πέναλτι στο τέλος της χρονιάς να μπορούν να σου βγάλουν… πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος, όχι γιατί θα έχεις παίκτες με ταλέντο στο θέατρο και στο κολύμπι, αλλά γιατί θα είναι τέτοια η υπερομάδα που θα έχεις φτιάξει που δυστυχώς από τις 50 επιθέσεις σε ένα ματς θα σε κόβουν μόνο με πέναλτι…

* Θα πρέπει όταν βλέπει τα σκούρα η ομάδα να (μην) παίζει τον αντίπαλο στα ίσα και ενδεχομένως κάποιες φορές να (μην) παίζει τον αγώνα στην έδρα του αντιπάλου για να παίρνει τους κρυστάλλινους 3 βαθμούς της νίκης.

* Θα πρέπει να διδάσκεις ήθος στην έδρα σου, προς τον αντίπαλο και να μην τον αφήνεις να μπαίνει ούτε στα αποδυτήρια από την “λατρεία” του λαού σου προς τους ποδοσφαιριστές. Καμιά φορά, θα γίνεται και το αντίθετο και δεν θα τους αφήνεις να βγαίνουν από τα αποδυτήρια με τον κόσμο να αποθεώνει τον αντίπαλο. Φυσικά όλα αυτά θα γίνονται σε τέλεια εκτέλεση προκειμένου να μην κινδυνεύει η έδρα σου με τιμωρία καθώς και η “αποθέωση” μπορεί να μετατραπεί σε τιμωρία…

* Θα πρέπει να βάλεις γερά το χέρι στην τσέπη προκειμένου να πάρεις παικταράδες που θα σηκώσουν στις πλάτες του την ομάδα και θα την οδηγήσουν στον δρόμο των επιτυχιών… Ενδεικτικά κάποια τυχαία ονόματα για να καταλάβεις το μέγεθος των παικταράδων: Καραταίδης, Αμανατίδης, Ιωαννίδης, Καλαντζής, Σφακιανάκης, Πάντος, Ανατολάκης, Πουρσανίδης, Κωστούλας και σταματάω εδώ. Παιχταράδες όχι αστεία…

* Θα πρέπει να σε σέβεται ο αντίπαλος και να μην σε αντιμετωπίζει σκληρά και αν είναι δυνατόν λόγω ευρωπαικών αγώνων να τελειώνει ο αγώνας από το πρώτο δεκάλεπτο με τα δεύτερα σου φυσικά. Είναι σημαντικό τα περισσότερα σωματεία του πρωταθλήματος να δείχνουν αυτόν τον απαραίτητο “σεβασμό”

* Θα πρέπει να ο σεβασμός να φαίνεται σε απλές τηλεφωνικές επικοινωνίες παραγόντων, που τον πρόεδρο σου θα τον αποκαλούν Θείο λόγω σεβασμού φυσικά και να σε αποδέχονται ο “κοκαλιάρης”, ο “περίεργος” και γενικά ιστορικά στελέχη του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Σε βάθος χρόνου αυτός ο σεβασμός θα μένει και με την αλλαγή του προέδρου σου και φυσικά ο χ,ψ νέος πρόεδρος θα τυγχάνει της εμπιστοσύνης των περισσοτέρων σε σημείο που θα τον ρωτάνε για ποιον προπονητή θα πάρουν. Αυτό αν δεν καταλαβαίνεις, έχει να κάνει με το επίπεδο γνώσεων γύρω από το ποδόσφαιρο που πρέπει να έχει ο πρόεδρος σου. Αλλά τι να σου λέω τώρα και τι να καταλαβαίνεις…

* Θα πρέπει να γίνουν όλα αυτά και ακόμα περισσότερα που δεν θα σου φτάσει ένα απλό χαρτί για να σημειώσεις και φυσικά όλα τα παραπάνω συν άλλα τόσα θα πρέπει να τα πολλαπλασιάσεις για τουλάχιστον μια 15ετία που σημαίνει ότι πρέπει να έχεις… σταθερότητα “πρωταθλητή”. Όλα αυτά αν γίνουν, ίσως τότε, ίσως να μπορέσεις να έχει την “τιμή” να λες δεξιά και αριστερά “δεν θέλω να γίνω σαν τον Ολυμπιακό”.

Μέχρι τότε όμως, κατέβα από το συννεφάκι σου και απέβαλε το κόμπλεξ που σου δημιουργήθηκε όλα αυτά τα χρόνια από την “ανωτερότητα” του αντιπάλου. Πάρε βαθιά ανάσα, δες το βιντεάκι από κάτω και κάνε την ερώτηση στον εαυτό σου με το χέρι στην καρδιά: Ξέρεις ποια είναι η ερώτηση…

ΥΓ: Έναν προπονητή χρειαζόταν προκειμένου να δείξει τις ικανότητες της σαν ομάδα. Κρίμα που ήρθε τόσο αργά, αλλά όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας “Κάλλιο αργά παρά ποτέ”.