Γκουντούρα: Τα δυνατά μου για το καλύτερο αποτέλεσμα

Πώς ένιωσες κατά τη διάρκεια της βράβευσής σου από τους παλαιμάχους της ΑΕΚ;
Ηταν πολύ μεγάλη τιμή για εμένα να με βραβεύσουν αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν γράψει χρυσές σελίδες στην ιστορία της ομάδας, με τα χρώματα της οποίας αγωνίζομαι και εγώ τώρα. Επίσης θέλω να πω πως ήταν πάρα πολύ ευχάριστο που βλέπουμε πλέον ότι όλη η οικογένεια της ΑΕΚ είναι ενωμένη. Ενιωσα πολύ μεγάλη χαρά που με βράβευσε ο κ. Νικολάου. Ενας τόσο επιτυχημένος άνθρωπος. Μου είπε συγχαρητήρια και μπράβο και να συνεχίσω τις προσπάθειές μου.

Πώς προέκυψε η ξιφασκία;
Τυχαία! Είχαμε πάει με το σχολείο μου μια εκδρομή και με έπιασε ο σημερινός μας έφορος στο τμήμα της ξιφασκίας, ο κ. Κώστας Ποτού, και μου είπε να πάω να δοκιμάσω σε μια προπόνηση. Με είδε ψηλή και θεώρησε ότι θα μπορούσα να είχα εξέλιξη. Εγώ στην αρχή δεν ήθελα, αλλά επέμενε και τελικά πήγα να κάνω μια πρώτη προπόνηση. Η μία έφερε την άλλη και τελικά… κόλλησα!

Σχολείο και αθλητισμός, δύσκολη υπόθεση;
Είμαι στη Β’ Λυκείου φέτος και η αλήθεια είναι ότι υπάρχει πολλή πίεση. Από τη μία το διάβασμα και τα φροντιστήρια και από την άλλη οι πολλές ώρες προπόνησης.

Οι συνθήκες προπόνησης είναι καλές;
Το μόνο που μας έχουν παραχωρήσει είναι ένα μέρος στη Νέα Φιλαδέλφεια για να κάνουμε την προπόνησή μας. Σίγουρα δεν είναι και ό,τι καλύτερο, αλλά λέμε και… ευχαριστώ με τα οικονομικά δεδομένα της ΑΕΚ. Είναι δύσκολη η κατάσταση σε όλα τα τμήματα.

Νιώθεις φόβο όταν αγωνίζεσαι;
Τώρα όχι… Ισως βέβαια όταν παίζω με τις γυναίκες που είναι μεγαλύτερες να αισθάνομαι κάπως περίεργα. Οχι φόβο, αλλά δισταγμό περισσότερο. Οπως συμβαίνει όταν παίζω με τη Βάσω Βουγιούκα. Μια αθλήτρια την οποία όλοι μας θαυμάζουμε και την κοιτάμε έκθαμβοι που κατάφερε να έχει τόσο σημαντική πορεία κάτω από αυτές τις συνθήκες. Αυτό είναι το πιο αξιοθαύμαστο όμως. Είναι πρότυπο για εμάς και παράδειγμα να μην τα παρατάμε, παρά τις δύσκολες συνθήκες. Σε μικρή ηλικία βέβαια μπορώ να πω ότι φοβάσαι περισσότερο στο άθλημα. Επίσης φοβάσαι και να μην απογοητεύσεις όσους σε πιστεύουν και περιμένουν πράγματα από εσένα…

Η οικογένειά σου τι είπε όταν έμαθε την απόφασή σου να προχωρήσεις ένα βήμα παραπάνω στο άθλημα που σε κέρδισε;
Κοιτάξτε, φυσικά δεν σηκώθηκα μια μέρα και είπα «θα προχωρήσω ένα επίπεδο παραπάνω στην ξιφασκία». Αυτό έγινε σιγά σιγά. Με τον καιρό εξελισσόμουν, ο ένας αγώνας έφερνε τον άλλον κι έτσι και οι δικοί μου το πήραν σιγά σιγά απόφαση, δεν ξαφνιάστηκαν. Τώρα το έχουν εμπεδώσει…

Ποια τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Πριν κάνω τη μεγάλη επιτυχία στο Παγκόσμιο δεν έβαζα καθόλου στόχους. Τώρα θα πω μονάχα ότι θα βάζω τα δυνατά μου συνέχεια για να κάνω ό,τι περισσότερο μπορώ. Δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω, γιατί δεν θέλω να απογοητευτώ αν δεν τα καταφέρω…

Τι θα συμβούλευες τα νέα παιδιά που ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με αυτό το σπορ;
Να μη σκέφτονται αρνητικά και να μην είναι προκατειλημμένα όπως ήμουν εγώ στην αρχή. Να δοκιμάσουν, να πιάσουν ένα σπαθί και αν δεν τους αρέσει, εντάξει, τότε ας φύγουν από το άθλημα.

Πώς θα περιέγραφες την ξιφασκία;
Θα έλεγα πως είναι ένα άθλημα που χρειάζεται απαραιτήτως να χρησιμοποιείς το μυαλό σου. Δεν είναι όπως το τρέξιμο, για παράδειγμα, που εκεί περισσότερο μετράει το ταλέντο σου και πόσο γρήγορα τρέχεις. Η ξιφασκία, εκτός από την πολύ καλή φυσική κατάσταση που πρέπει να έχει ένας αθλητής, απαιτεί πολλή σκέψη και πολλή τακτική. Και στο τέλος, αυτό που επικρατεί στο παιχνίδι είναι ποιος τελικά σκέφτηκε πιο έξυπνα και πιο γρήγορα.