«Ο κόσμος μας δίνει κίνητρο»

Σας παρουσιάζουμε τα κυριότερα σημεία της συνέντευξης.

-Αθηνά, το βόλεϊ πως προέκυψε για σένα;

«Στη γειτονιά μου, τα Ιλίσια υπήρχαν πάρα πολλές δυνατότητες για άθληση σε πολλά σπορ. Από πολύ μικρή ηλικία η μητέρα μου μας έτρεχε εμένα και τον αδερφό μου σε όλα. Κολύμβηση, ενόργανη, ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ… Στα εννιά μου ξεκίνησα το βόλεϊ, που ήταν τελικά και το άθλημα που με κέρδισε… Μου άρεσε περισσότερο γιατί ήταν και ομαδικό άθλημα. Την κολύμβηση, ας πούμε, δεν την μπορούσα γιατί ήταν ατομικό σπορ. Να σημειώσω πως το σχολείο μου, το Μωραΐτη, με βοήθησε πολύ. Είχαμε μια πολύ καλή πορεία στο σχολικό. Ακόμη και στις πανελλήνιες έκανα προπόνηση».

-Μπορείς να ζήσεις μόνο από το βόλεϊ;

«Είναι δύσκολα τα πράγματα πλέον. Ίσως παλαιότερα να μπορούσες. Γενικά, όπως είναι η οικονομική κατάσταση  στη χώρα μας, είναι δύσκολο. Μόνο κάποιες καλές αθλήτριες της Α1 μπορούν να επιβιώνουν από το βόλεϊ. Όχι και να αποταμιεύουν κιόλας, βέβαια, απλά να συντηρούνται».

-Με τι άλλο ασχολείσαι;

«Έχω τελειώσει το παιδαγωγικό και κοιτάω για κάποιο μεταπτυχιακό. Παράλληλα μαθαίνω ξένες γλώσσες. Γνωρίζω ήδη Γερμανικά και Αγγλικά και τώρα μαθαίνω Ισπανικά».

-Δηλαδή κάποιος που θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με τον αθλητισμό, δεν μπορεί να κάνει αποκλειστικά αυτό; 

«Είναι τέτοια η φύση του αθλητισμού που ένας τραυματισμός σε αφήνει απ’ έξω. Ένα παιδί μπορεί να έχει προσπαθήσει σκληρά, να κάνει καριέρα και ένας τραυματισμός να τα καταστρέψει όλα. Εγώ πιστεύω ότι με σωστό προγραμματισμό και οργάνωση μπορείς να τα συνδυάσεις όλα. Σίγουρα θα πρέπει εκτός από το άθλημα που κάνεις να δίνεις βάση στις σπουδές σου».

-Πως αισθάνεσαι που αναδείχθηκες ως η πιο όμορφη ελληνίδα βολεϊμπολίστρια;

«Μια ιστοσελίδα, το greekvoley, έκανε έναν καλοκαιρινό διαγωνισμό έξω από τα πλαίσια του αθλητικού κομματιού και ψήφισαν όσοι ήθελαν και με εξέλεξαν. Είναι μια ευχάριστη και πρωτότυπη διάκριση, αλλά αυτό που με ενδιαφέρει είναι η διάκριση στο γήπεδο. Γι’ αυτό πασχίζω και σε αυτό θέλω αναγνώριση».

-Δεν σκέφτεσαι να ασχοληθείς με το μόντελινγκ;

«Όχι. Σε καμία περίπτωση. Δεν βρίσκω κάτι που να με ενδιαφέρει. Ο αθλητισμός προσφέρει άλλη ίντριγκα και αδρεναλίνη.

-Αλήθεια, πως νιώθεις που στο γήπεδο οι πολλοί έρχονται για να θαυμάσουν την ομορφιά σας και όχι για να δουν βόλεϊ;

«Δεν το θεωρώ κακό. Ο καθένας βρίσκει άλλους λόγους για να έρθει στο γήπεδο. Είτε για εμένα, είτε για κάποια συμπαίκτριά μου, είτε για τον προπονητή είτε απλά για να δει βόλεϊ. Το θέμα είναι να τον κρατήσουμε κοντά μας και να έρθει και στο επόμενο ματς. Είναι στο χέρι μας να παίξουμε καλά και να τον κερδίσουμε».

-Σου έχει μείνει κάποια από τις ατάκες που λένε οι οπαδοί;

«Λένε διάφορα οι οπαδοί. Δείχνουν τη συμπαράστασή τους με διάφορους τρόπου. Ειδικά στην αρχή άκουγα ατάκες του στυλ: “θέλω να σε παντρευτώ” ή “ζούμε για να ερχόμαστε στο γήπεδο να σας θαυμάζουμε”. Ο κόσμος δείχνει τον θαυμασμό του με αυτόν τον τρόπο».

-Το αγόρι σου δεν ενοχλείται απ’ όλα αυτά;

«Δε νομίζω ότι είναι κάτι κακό. Είμαι μια αθλήτρια στο γήπεδο που με βλέπει όλος ο κόσμος. Οπότε δεν νομίζω ότι ενοχλείται».

-Στην ΑΕΚ, πάντως, έρχεται πολύς κόσμος στο γυναικείο βόλεϊ;

«Η ΑΕΚ είναι η μόνη ομάδα που γεμίζει το γήπεδο όπου κι αν παίζει. Παλαιότερα ήταν και ο Παναθηναϊκός όταν πρωταγωνιστούσε και έπαιζε στη Λεωφόρο. Ο κόσμος της ΑΕΚ στηρίζει την ομάδα στις χαρές και στις λύπες, ανεξαρτήτου αντιπάλου. Αυτό είναι σημαντικό για εμάς. Μας δίνει κίνητρο να γινόμαστε καλύτερες».

-Πως ήταν η μετακόμιση από τον Παναθηναϊκό στην ΑΕΚ;

«Δεν το είχα στο μυαλό μου. Ήταν τέτοιες, όμως, οι συνθήκες που έκαναν εύκολη την απόφασή μου. Ο Παναθηναϊκός, παρότι κατέκτησε το πρωτάθλημα αντιμετώπιζε τεράστια οικονομικά προβλήματα τα οποία και δεν έχει ξεπεράσει. Μέχρι τελευταία στιγμή ήταν αμφίβολο το αν θα είναι στο πρωτάθλημα. Για μένα ήταν πολύ μεγάλο ρίσκο για την καριέρα μου να περιμένω. Από την άλλη, ήρθε η ΑΕΚ που με κάλυπτε αγωνιστικά και οικονομικά και δεν είχα λόγο να μην αποδεχθώ την πρότασή της».

-Ποιο είναι το αγωνιστικό σου όνειρο;

«Θα ήθελα πάρα πολύ να παίξω για χρόνια στο εξωτερικό και να καθιερωθώ. Επίσης, θα ήθελα πολύ να αγωνιστώ και στους Ολυμπιακούς Αγώνες με την Εθνική Ομάδα, αλλά νομίζω πως αυτό είναι ουτοπία, αφού είμαστε πολύ πίσω σε επίπεδο…».

-Γενικά, πως ονειρεύεσαι τη ζωή σου στο μέλλον; Μετά από είκοσι χρόνια, ας πούμε, τι θα ήθελες να έχεις καταφέρει;

«Θα ήθελα να χορτάσω το βόλεϊ. Να παίξω όσο το δυνατόν περισσότερο και σε όσο το δυνατόν υψηλότερο επίπεδο. Από εκεί και πέρα θέλω να πάω όσα περισσότερα ταξίδια μπορώ. Να γνωρίσω πολλούς τόπους. Από εκεί και πέρα, μετά από είκοσι χρόνια θα ήθελα να έχω και οικογένεια. Αλλά είναι πολύ μακρινό όλο αυτό».

ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

ΣΤΕΚΙ: Περισσότερο κέντρο. Κολωνάκι, Σύνταγμα, Ερμού… Εκεί γύρω.

ΧΟΜΠΙ: Μου αρέσει πάρα πολύ να ταξιδεύω. Στην Ελλάδα όσο είμαι πηγαίνω σινεμά ενώ μου αρέσει να διαβάζω. Επίσης μου αρέσει και το σκι. Παλαιότερα ήμουν σε ορειβατικό σύλλογο και πήγαινα συνεχώς ταξίδια στον Παρνασό ή ακόμη και στην Αυστρία. Τώρα, πλέον, δεν έχω χρόνο να κάνω κάτι ανάλογο, ενώ είναι και επίφοβο να τραυματιστώ.

ΜΕΡΟΣ ΔΙΑΚΟΠΩΝ: Εκτός Ελλάδας, η Βραζιλία. Εντός Ελλάδας η Σίφνος μου αρέσει πολύ, αλλά και η Σύρος.

ΟΜΑΔΑ: Επαγγελματίας

ΦΑΓΗΤΟ: Ζυμαρικά

ΤΑΙΝΙΑ: Match point

ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ: Μαχαιρίτσας από τους άνδρες και Μποφίλιου από τις γυναίκες